Ημέρα Νύχτα και Γιατί (συνέχεια)

Συνεχίζοντας με το θέμα μας, τη μέρα και τη νύχτα, διαβάσαμε  την ιστορία "Οι φορεσιές του Φεγγαριού".

Παίξαμε πάλι στην παρέα με τις λέξεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, Πρωί, Μεσημέρι, Απόγευμα, Βράδυ. Με τη διαδοχή και τους αρχηγούς των λέξεων και στη συνέχεια το κάναμε ατομική εργασία.Τα σκόρπιζε η δασκάλα στον αέρα , τα έβαζαν τα παιδιά στη σειρά.

Μετά κάναμε λίγη πρόσθεση με τους ήλιους και τα φεγγάρια στην παρεούλα πρώτα με τα σώματα μας στη συνέχεια και στο τέλος ατομικά με το παρακάτω φύλλο εργασίας:

Τελειώνοντας ασχοληθήκαμε με τον πολυαγαπημένο μας Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Την ιδέα να εντάξουμε την "Έναστρη Νύχτα" στο θέμα μας, την έδωσαν οι συνάδερφοι από Το Νηπιαγωγείο μ΄αρέσει πιο πολύ.

Αρχίσαμε βλέποντας τον ίδιο τον πίνακα και σχολιάζοντας.

• Τι δείχνει αυτός ο πίνακας;
• Είναι μέρα ή νύχτα και γιατί;
• Τι περιέχει ο πίνακας;
• Γιατί τον ονόμασε ο καλλιτέχνης "Έναστρη Νύχτα";
• Ποιο χρώμα κυριαρχεί;
• Ποιο χρώμα έρχεται δεύτερο;

Μετά είδαμε μία παρουσίαση στο "δωμάτιο της ησυχίας" η οποία περιείχε τα κυριότερα και γνωστότερα έργα του Βαν Γκογκ με μουσική επένδυση της Ευανθίας.

Βίνσεντ Βαν Γκογκ (η παρουσίαση).

Έχει διάρκεια περίπου 4 λεπτά. Την είδαμε δύο φορές. Στεκόμασταν σε κάθε πίνακα και σχολιάζαμε λίγο τι δείχνει και πώς τον ονόμασε ο ζωγράφος.

Αφού είδαμε την παρουσίαση ξεφυλλίσαμε στην ολομέλεια τα λευκώματα του Βαν Γκογκ και παίξαμε το παιχνίδι "Αναγνωρίζεις κάποιο έργο του Βαν Γκογκ;",  θέλοντας να εξετάσουμε αν το εποπτικό υλικό της παρουσίασης κατάφερε να κάνει τη δουλειά του. Αν κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των παιδιών και να τα βοηθήσει να απομνημονεύσουν πληροφορίες πιο εύκολα.

Τα παιδιά αναγνώρισαν μέσα στα λευκώματα σχεδόν όλους τους πίνακες που είδαν στην παρουσίαση.

Κάναμε μια επεξεργασία των ζωγραφικών πινάκων όπως, "θυμάμαι πάλι τους τίτλους", "περιγράφω τι βλέπω", "μετρώ αντικείμενα" (όπου υπάρχουν να μετρήσω), "ξεχωρίζω το χρώμα που κυριαρχεί, ποιο έρχεται δεύτερο". Καταλήγω σιγά-σιγά να βλέπω ότι ο Βαν Γκογκ χρησιμοποιεί περισσότερο συγκεκριμένα χρώματα.

Διαβάσαμε στη συνέχεια το βιβλίο για παιδιά που αναφέρει τη ζωή και τα έργα του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.

Στο βιβλίο αυτό ο ζωγράφος μάς αφηγείται τη ζωή του σε πρώτο πρόσωπο. 
Αρχίζει με την οικογένεια του και τα αδέρφια του. Τη σχέση του με τον αδερφό του Τέο και την παιδική τους ηλικία. Τη λατρεία προς τη ζωγραφική και την απογοήτευση του ότι σε καμία δουλειά δεν μπορεί να ριζώσει και να βγάλει τα προς το "ζειν" γιατί στο μυαλό του κυριαρχεί μόνο η ζωγραφική.

Τη χαρά του όταν αφιερώθηκε σ΄αυτήν επαγγελματικά, φοιτώντας στην Ολλανδική Ακαδημία της Τέχνης, με την οικονομική στήριξη πάντα του αδερφού του.

Τη ζωή του στο Παρίσι και στον ενθουσιασμό του όταν ήρθε σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές. 

Τη ζωή του στην Αρλ, την ανακάλυψη της φύσης της Αρλ, τις συγκρούσεις και τη θυελλώδη, φιλική σχέση του με τον Γκογκέν. Τις σχέσεις με την τοπική κοινωνία η οποία τον αποκαλούσε  "τρελό κοκκινομάλλη". 

Την απογοήτευση του, τη μελαγχολία, την κατάθλιψη, τις φοβίες, το σανατόριο, την τρέλα του. Την πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του. Και το τραγικό τέλος του. 
Το βιβλίο τελειώνει κάνοντας το σχόλιο ότι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του εξπρεσιονισμού, ο Βαν Γκογκ, δεν είδε τα έργα του να πωλούνται κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα έργα του βρήκαν ανταπόκριση και πωλήθηκαν μετά το θάνατο του, με το γνωστότερο, "Ηλιοτρόπια" να φτάνουν τα 39.900.000 εκατομμύρια δολάρια.

Ένα πολύ καλογραμμένο και απλό κείμενο, το οποίο δεν κούρασε καθόλου τα παιδιά. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα. 

Στη συνέχεια μιμηθήκαμε το ζωγράφο στο έργο του "Έναστρη Νύχτα". Σε μια ανοιχτόχρωμη ασπρόμαυρη φωτοτυπία προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε με τα αγαπημένα χρώματα του καλλιτέχνη, "τον μαυρογάλαζο ουρανό της Αρλ", που λάτρευε,  και "τα φωτεινά αστέρια που τον γέμιζαν".

Και οι μικροί καλλιτέχνες μιμούνται τον Βαν Γκογκ:

 

Κλείσαμε την ενότητα με μια παραλλαγή του μουσικοκινητικού παιχνιδού από τους συναδέρφους Περί Νηπιαγωγών.

Βγήκαμε στην αυλή αυτές τις ηλιόλουστες και ζεστές ημέρες, κάναμε ένα μεγάλο κύκλο, καθίσαμε όλοι κάτω.

Ο ήλιος, προς χάριν του παιχνιδιού, δεν έμεινε ακίνητος, αλλά γύριζε γύρω από όλες τις χώρες(παιδιά) της Γης, τρέχοντας, με τη συνοδεία μουσικής. Όταν η μουσική σταματούσε, ο ήλιος σταματούσε και αυτός. Το παιδί στο οποίο ο ήλιος σταματούσε, σηκωνόταν από τον κύκλο και έλεγε δυνατά στον ήλιο "Καλημέρα". Όλοι οι υπόλοιποι κοιμόμαστε ροχαλίζοντας. Όταν ξυπνάγαμε το παιχνίδι συνέχιζε με τον νέο ήλιο να τρέχει πάλι γύρω από τη Γη κ.ο.κ.