Βουτιά στα χρώματα (Μέρος ΙΙΙ)

Τελευταίο αφήσαμε το μαγικό & μαγευτικό ουράνιο τόξο.

α. Αρχίσαμε δείχνοντας στην παρεούλα δύο ζωγραφικούς πίνακες με ουράνια τόξα.

Παρατηρήσαμε τους πίνακες και ανιχνεύσαμε τις πρότερες γνώσεις των παιδιών με τις ερωτήσεις: "Τι είναι το ουράνιο τόξο;" "Πότε και που εμφανίζεται" "Πόσα και ποια χρώματα έχει;"

Τα παιδιά έδωσαν διάφορες απαντήσεις:

Διαβάσαμε λοιπόν πληροφορίες από ένα άρθρο-σχέδιο εργασίας του περιοδικού Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, για να απαντήσουμε μια-μια τις ερωτήσεις.

Το ουράνιο τόξο είναι ένα φυσικό φαινόμενο, κάτι που υπάρχει στη φύση και το βλέπουμε αφού σταματήσει η βροχή, στον ουρανό.

Δημιουργείται όταν το λευκό φως του ήλιου συγκρούεται με τα λεία και ολοστρόγγυλα σταγονίδια της βροχής που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. Το φως παθαίνει διάθλαση, δηλ. διαπερνά τα σταγονίδια και αναλύεται (γεννάει) άλλα πολλά χρώματα.

Όσο πιο μεγάλα είναι τα σταγονίδια  της βροχής τόσο πιο ζωντανά και καθαρά είναι τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Το κόλπο για να το δεις, είναι να έχεις γυρισμένη την πλάτη σου στον ήλιο.

Αυτή την επιστημονική εξήγηση παίξαμε σε "σκετσάκι", τη δραματοποιήσαμε στην παρεούλα, όπου ένα παιδί έκανε το λευκό φως του ήλιου και ένα τα ολοστρόγγυλα και λεία σταγονίδια της βροχής. Το ένα παιδί συγκρουόταν με το άλλο, αγκαλιάζονταν και πάθαιναν διάθλαση!!!!

Την έννοια της διάθλασης πολλά παιδιά την μπέρδευαν με την έννοια της αντανάκλασης του φωτός. Και εκεί εξηγήσαμε ότι στην αντανάκλαση το φως χτυπά-συγκρούεται με μια επιφάνεια αλλά δεν περνά από μέσα της, αλλά χτυπά πάνω της και φεύγει.

Αφού συγκρουστήκαμε πολλές φορές, "γεννήθηκαν" τα χρώματα.

Τα χρώματα του ουράνιου τόξου είναι 7: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο, μπλε και μοβ και εμφανίζονται-αναλύονται πάντα με την ίδια σειρά.

β. "Χορεύοντας με το ουράνιο τόξο". Τοποθετήσαμε γκοφρέ χρώματα στο πάτωμα με την ίδια σειρά των χρωμάτων του ουράνιου τόξου, τα αναγνωρίσαμε (είπαμε το όνομα τους) και τα μετρήσαμε. Στη συνέχεια σχηματίσαμε 3 ομάδες ουράνιων τόξων (Νο1/Νο2/Νο3) - Παιχνίδι της Ν. Κάντζου.

Κάθε παιδί φόρεσε στο χέρι του μία γκοφρέ κορδέλα με ένα από τα επτά χρώματα της ομάδας του ουράνιου τόξου που ανήκε.

Χορέψαμε με τη μουσική ελεύθερα, γύρω-γύρω στην τάξη. Όταν η μουσική σταματούσε τα παιδιά έπρεπε να σχηματίσουν κύκλο ανά ομάδα ουράνιου τόξου που ανήκαν, π.χ. το ουράνιο τόξο Νο1 να σταθεί στο παράθυρο, το ουράνιο τόξο Νο2 να σταθεί στην πόρτα της εισόδου, το ουράνιο τόξο Νο3 στο κέντρο της παρεούλας.

Χορέψαμε πάλι ελεύθερα με τη μουσική. Όταν αυτή σταματούσε έπρεπε το κάθε ουράνιο τόξο που καλούσε η δασκάλα να σχηματιστεί τα χρώματα του (στη σειρά) στο κέντρο της παρεούλας.

γ. Σε ομαδική εργασία σε χαρτί του μέτρου σχεδιάσαμε και χρωματίσαμε με τέμπερες, πινέλα και σφουγγάρια ένα μεγάλο ουράνιο τόξο, όλοι μαζί στην παρεούλα.

Θυμάστε τις "χρωματομπρέλες";

Τις κολλήσαμε πάνω στο ουράνιο τόξο, αφού στέγνωσε και "πετάξαμε προς το ουράνιο τόξο με τις χρωματομπρέλες μας".

δ. Φτιάξαμε σε ατομική εργασία ο καθένας το δικό του ουράνιο τόξο, χρωματίζοντας και ακολουθώντας τη σειρά των χρωμάτων του ουράνιου τόξου. Και τα καταφέραμε μια χαρά! Κόψαμε γύρω-γύρω την εργασία μας και την πλαστικοποιήσαμε.

ε. Συγκεντρωθήκαμε και τα δύο τμήματα στο "δωμάτιο της ησυχίας" και παρακολουθήσαμε από το διαδίκτυο το ηλεκτρονικό παραμύθι "Πώς να καταβροχθίσετε ένα ουράνιο τόξο" από τη σελίδα "Μικρός Αναγνώστης".

Αυτό το αστείο βιβλίο με πρωταγωνιστές το Γιώργο, την Ηρώ και τον Τρύφωνα αναφέρεται σε ένα ουράνιο τόξο που έχουμε όλοι στο σπίτι, μέσα στο ψυγείο μας. Μπορείτε να το δείτε και να το ακούσετε και από το blog μας.

στ. Γνωρίσαμε τα "βασικά" χρώματα: κόκκινο, κίτρινο και μπλε από τα οποία προέρχονται όλα τα υπόλοιπα με τη βοήθεια του άσπρου και του μαύρου που δεν θεωρούνται χρώματα.

Κάναμε μία εργασία σχετική, όπου έπρεπε να χρωματίσουμε σε κάθε σειρά μόνο τα αντικείμενα με κόκκινο, κίτρινο και μπλε χρώμα.

ζ. Και μετά αρχίσαμε να αναμειγνύουμε τα 3 βασικά χρώματα και να δημιουργούμε τα συμπληρωματικά. Για την παρακάτω δραστηριότητα πήραμε ιδέες από το βιβλίο της Ρ. Παπανικολάου  "Η ζωγραφική στο νηπιαγωγείο".

Κάθε παιδί επέλεγε το χρώμα που ήθελε να δημιουργήσει και δουλέψαμε σε δυάδες ή τριάδες ανάλογα με το χρώμα της επιλογής μας.

Για να αναμείξουμε τα χρώματα χρησιμοποιήσαμε τους εαυτούς και συγκεκριμένα τις παλάμες μας και τέμπερες.

Το ένα παιδί έβαφε με ένα βασικό χρώμα την παλάμη του άλλου. Στη συνέχεια έκαναν χειραψία ή έτριβαν τα χέρια τους. Και τα συμπληρωματικά χρώματα, ως δια μαγείας, δημιουργούνταν μπροστά στα μάτια τους.

Παρατηρήσαμε ότι όταν ένα χρώμα θέλουμε να έχει φωτεινή, ανοιχτή απόχρωση αναμειγνύουμε με τα βασικά και λίγο άσπρο, ενώ όταν θέλουμε να έχει πιο σκούρα απόχρωση, χρησιμοποιούμε (το αναμειγνύουμε με) λίγο μαύρο.

Στο ελεύθερο παιχνίδι, αυτή την περίοδο των χρωμάτων, η πιο δημοφιλής ασχολία είναι το καβαλέτο. Εκεί τα παιδιά αναμειγνύουν από μόνα τους βασικά χρώματα και δημιουργούν νέα-συμπληρωματικά. Με πολύ ενδιαφέρον, ζήλο και χωρίς σταματημό, δημιουργούνται χρώματα στη στιγμή.

η. Παίξαμε το παιχνίδι "Ο τροχός του ουράνιου τόξου". Αυτό είναι ένας κύκλος που χωρίζεται σε οκτώ(όχι επτά δυστυχώς) κομμάτια. Σε κάθε όγδοο είναι γραμμένη η λέξη του χρώματος.

Βάλαμε στη σειρά τις παλάμες-χρώματα (πίνακας αναφοράς των χρωμάτων).

Στο παιχνίδι έπαιζαν ζευγάρια. Ένα παιδί γύριζε τον τροχό και το δεύτερο παιδί διάβαζε τη λέξη με τη βοήθεια του πίνακα αναφοράς. Μόλις έβρισκε το χρώμα που ήταν γραμμένο στο όγδοο που έδειχνε το βελάκι, τοποθετούσε την αντίστοιχη παλάμη-χρώμα κοντά στον τροχό και έπρεπε σε 10'' να βρει από την τάξη και να φέρει στον τροχό ένα αντικείμενο στο ίδιο χρώμα (τα υπόλοιπα παιδιά μετρούσαν έως το 10).

θ. Ο μικρός χαμαιλέοντας στο βιβλίο "Έχασα το χρώμα μου και ψάχνω να το βρω" έκλεισε αυτή τη θεματική μας προσέγγιση γι' αυτή τη χρονιά.

Μία δραστηριότητα που είχαμε σχεδιάσει αλλά δεν προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε ήταν η γνωριμία με το ζωγράφο Ακριθάκη και συγκεκριμένα με τον πίνακα του "Κήπος και φωτιά, τιμώντας έτσι τα 20 χρόνια που κλείνουν φέτος από το θάνατο του. Θα βρούμε την ευκαιρία....