Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι ολόκληρη η ζωή στο νηπιαγωγείο θα πρέπει να είναι ένα παιχνίδι. Ένα ατέλειωτο παιχνίδι, στην προσπάθεια του παιδιού να γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο που το περιβάλλει, να έρθει σε επαφή με τον κόσμο των άλλων παιδιών και των ενηλίκων, να δράσει με βάσει τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του.Το παιχνίδι μπορεί να δώσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μιας μορφωτικής πορείας γεμάτης ενδιαφέρον και χαρά.
Το παιχνίδι:
- μπορεί να αποτελέσει μέσο για τη διδασκαλία εννοιών και διαδικασιών.
- μπορεί να είναι ελεύθερο παιχνίδι.
- μπορεί να είναι παιχνίδι σε οργανωμένο μαθησιακό περιβάλλον.
Οι νηπιαγωγοί προστατεύουν και υποστηρίζουν τα μικρά παιδιά στο παιχνίδι τους. Τα ενθαρρύνουν να παίζουν, τους εξασφαλίζουν πλούσιο υλικό, ώστε τα παιδιά να απελευθερώνουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους, και φροντίζουν να μη διακόπτουν την έκφραση της δημιουργικότητας τους με ανούσιες παρεμβάσεις και υποδείξεις. Αντίθετα, φροντίζουν να επιβραβεύουν τα παιδιά, να τους δείχνουν ευρεία αποδοχή, τόσο για τις επιλογές τους όσο και για τους τρόπους που εκφράζονται. Όταν τα παιδιά αναζητούν και τη συμμετοχή των ενηλίκων στο παιχνίδι τους, τότε αυτοί θα πρέπει να συμμετέχουν αυθεντικά, θα πρέπει να δείχνουν και να αποδεικνύουν το ενδιαφέρον τους και αφήνουν τα παιδιά να καθοδηγούν το παιχνίδι, συμμετέχοντας ισότιμα. Δεν πρέπει να κρίνουν, να επικρίνουν, να υποδεικνύουν με ένταση, να διακόπτουν το ρυθμό και την πλοκή του παιχνιδιού. Εξάλλου ένα παιδί ξέρει να παίζει καλύτερα από οποιονδήποτε ενήλικο.
Στο ελεύθερο οι δασκάλες ανάρτησαν στην τάξη - επιτέλους - τον πίνακα αναφοράς των χρωμάτων. Δεν τον είχαμε κολλήσει παραπάνω από 2 λεπτά όταν τα παιδιά άρχισαν να ζητούν να φτιάξουν κι εκείνα ότι είχαμε κάνει και εμείς.
Με μια μικρή καθοδήγηση, να το αποτέλεσμα των παιδιών στο ελεύθερο.