Τα σχολεία άνοιξαν

Σεπτέμβρης.. Τα σχολεία άνοιξαν. Κάθε χρόνο δεν ξεχνούν ποτέ να ανοίξουν. Κι όλοι, μικροί και μεγάλοι, ξαναφοράνε τις φόρμες τους και πιάνουν δουλειά στο ρόλο τους. Μαζί με τα παιδιά ξανακάθονται και οι γονείς για διάβασμα. Κι όλο αναρωτιούνται και προσπαθούν να θυμηθούν πώς έγιναν αυτοί καλά παιδιά, πώς μάθαιναν τη ζωή και το μάθημα, πώς και πόσο έπαιζαν.

Κι όλοι διαπιστώνουν πως η συνταγή άλλαξε, οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να ξαναμάθουν το μάθημα, να αναπροσαρμόσουν και οι ίδιοι τη συμπεριφορά τους και τις στάσεις τους, πολλές φορές, σε μια εποχή διαρκώς μεταβαλλόμενη, σε καιρούς που οι σταθερές αμφισβητούνται καθημερινά, οι εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις είναι κανόνας, οι γονείς χρεώνονται να είναι διαρκώς παρόντες, μήπως και τους ξεφύγει κάποιος παράγοντας κι ύστερα χτυπάνε το κεφάλι τους με ένα γιατί.

Αλήθεια, μήπως ξεχάσαμε πολύ την τηλεόραση ανοιχτή ως αντίτιμο για τις απουσίες μας, μήπως κουβαλάμε διαρκώς ακριβότερα δώρα και παιχνίδια γιατί μιλάμε και βλέπουμε τα παιδιά μας όλο και λιγότερο; Κι ο χρόνος γίνεται διαρκώς λιγότερος. Σ’ αυτή την εποχή, που στερήσαμε στα παιδιά μας τους χώρους για παιχνίδι, που τα παιδιά δεν μπορούν να τρέξουν, κι εμείς οι ενήλικες εφεύραμε σε υπερβολή τα επιτραπέζια παιχνίδια για να μη μας ενοχλούν, μήπως θα ‘πρεπε να ξαναδούμε τις επιλογές μας; Τα παιδιά, πάντοτε σε όλους τους χρόνους και τους τόπους μάθαιναν μέσα από τους δύο μεγάλους δρόμους, τη φύση και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Όμως εμείς, οι έξυπνοι ενήλικες, δεν τους επιτρέπουμε να λερώνουν τα χέρια τους και τα ρούχα τους, γιατί δεν μας περισσεύει χρόνος στην εποχή μας. Τα παιδιά, δυστυχώς, είναι θεατές στη ζωή, τα παιχνίδια τους είναι προκατασκευασμένα κι αυτά κάνουν πως παίζουν σε μικρά μεγέθη του χώρου που εμείς ορίσαμε, χωρίς τη χαρά της ανακάλυψης. Ίσως γι’ αυτό και το σχολείο αναρωτιέται σήμερα γιατί τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται, γιατί ο νους τους τρέχει αλλού.

Μήπως κι εκεί όμως δε λερώνει τα χέρια του κανείς; Μήπως το σχολείο έγινε πολύ «κυριλέ» και φοβόμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, να μη λερώσουμε τα μοντελάκια μας;;

Γιατί άραγε δεν αφήνουμε τα παιδιά να ανακαλύψουν και να διερευνήσουν τη γνώση; Πότε τα αφήσαμε να μυρίσουν, να αγγίξουν, να ζωγραφίσουν, να λερωθούν κι είχαμε την υπομονή να περιμένουμε; Ξεχάσαμε όλες τις πρωτογενείς πηγές της γνώσης, που είναι οι αισθήσεις, κι αυτόν το φυσικό ρυθμό της μάθησης, κι αποφασίσαμε πως η γνώση θα προσλαμβάνεται μόνο διανοητικά, ταχύρυθμα κάτω από το φόβο της «διδακτέας ύλης» αποστηθίζοντας έτσι τη ζωή.

Στην πορεία της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος πορεύτηκε και έμαθε επενεργώντας στα πράγματα και στη φύση, ζώντας όλα τα συναισθήματα μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις. Ακολουθώντας τις ανάγκες της φύσης και τους ρυθμούς της, κατανοώντας τους νόμους και τη λειτουργία της, σεβόμενοι τις ανθρώπινες αξίες, ίσως γίνουμε λίγο καλύτεροι όλοι.

Όμως είναι Σεπτέμβρης και τα σχολεία άνοιξαν.

Ήδη φορέσαμε όλοι τις στολές μας, προσπαθώντας να υπηρετήσουμε καλύτερα τη γνώση, τις σχέσεις, τους θεσμούς.

Για τους γονείς αντί για συμβουλές, σας παρουσιάζουμε ένα ερωτηματολόγιο που θα σας βοηθήσει στον προσανατολισμό των αναγκών του παιδιού, καθώς και στη βελτίωση των σχέσεων σας με το σχολείο.

Έτσι ας αναρωτηθεί ο καθένας:

Στην καλλιέργεια της γλώσσας και της σκέψης

1.      Ακούω προσεχτικά το παιδί μου;
2.      Δείχνω ενδιαφέρον σε ότι μου λέει το παιδί μου; 
3.      Απαντώ σε ερωτήσεις του παιδιού μου; 
4.      Συζητώ με το παιδί μου ή απαντώ σε εντολές μόνο; 
5.      Απαντώ στο παιδί μου με πλήρεις προτάσεις ή θεωρώ πολλά πράγματα αυτονόητα; 
6.      Κάνω δηλώσεις που δημιουργούν συνομιλία; 
7.      Συζητώ με το παιδί μου αυτά που βλέπει στην τηλεόραση; 
8.      Συζητώ με το παιδί μου πάνω στις εμπειρίες που κουβαλά από το σχολείο; 
9.      Ενθαρρύνω το παιδί μου να γράφει; 
10 . Το πρότυπο της γλώσσας που του παρέχω, προσπαθώ να είναι όσο το δυνατό πιο άρτιο; 
11 . Διαβάζω ιστορίες, παραμύθια ή άλλα στο παιδί μου; 
12 . Δίνω την ευκαιρία στο παιδί μου να με βλέπει να διαβάζω; 
13 . Ενθαρρύνω το παιδί μου να διαβάζει τα μαθήματα του; 
14 . Επισκέπτομαι τις βιβλιοθήκες της πόλης με το παιδί μου; 
15 . Φέρνω βιβλία στο παιδί μου, αγοράζω βιβλία γι’ αυτό με το ίδιο; 
16 . Μαθαίνω στο παιδί μου να φροντίζει τα βιβλία του; 
17. Καταλαβαίνω πότε αντιμετωπίζει προβλήματα στο διάβασμα το παιδί μου; 
18 . Δημιουργώ μια ήρεμη ατμόσφαιρα για το διάβασμα; 
19 . Εξηγώ στο παιδί μου γιατί πρέπει να γίνει κάτι έτσι ή αλλιώς ώστε να συνδέω την αιτία με το αποτέλεσμα για να γίνει ικανό στους συλλογισμούς; 
20 . Υποστηρίζω το παιδί μου να ενδιαφέρεται και να υπηρετεί κοινές ευθύνες και συμφέροντα και όχι μόνο τα του εαυτού του;

21 . Βοηθώ το παιδί μου να έχει ομαλή σχέση με τη φύση και να την προστατεύει τόσο όσο αυτό είναι στις δυνάμεις του;

Στην καλλιέργεια της λογικομαθηματικής σκέψης

1.      Ενθαρρύνω το παιδί μου στα μαθηματικά; 

2.      Γνωρίζω πώς πάει το παιδί μου στα μαθηματικά; 

3.      Δημιουργώ καταστάσεις προβληματισμού που να καλλιεργούν τη μαθηματική σκέψη; 

4.      Παίρνω το παιδί μου για ψώνια ώστε να γίνεται η εφαρμογή των μαθηματικών στη ζωή του; 

5.      Διδάσκω στο παιδί μου τη σοφία της οικονομίας με το να τεκμηριώνω γιατί πρέπει να αγοράσω αυτό το προϊόν και όχι κάποιο άλλο; 

6.      Διδάσκω στο παιδί μου να εκτιμά την αξία του χρήματος και την εργασία που κρύβει κάθε αγαθό;

Στη συναισθηματική ισορροπία

1.      Χαμογελώ συχνά μέσα στο σπίτι; 

2.      Επαινώ το παιδί μου για όλες τις προσπάθειες του που αποβλέπουν σε θετικές πράξεις; 

3.      Συζητώ με το παιδί μου για τα λάθη του, για το καλό και το κακό, για το αληθινό και το ψεύτικο, για το ωραίο και το άσχημο; 

4.      Αποφεύγω να το συγκρίνω με άλλα παιδιά; 

5.      Υποστηρίζω το παιδί μου να γίνει υπεύθυνο; 

6.      Ενθαρρύνω το παιδί μου να δοκιμάζει νέα πράγματα; 

7.      Στέλνω το παιδί μου στο σχολείο με χαρούμενη διάθεση; 

8.      Αποφεύγω να συζητώ μπροστά στο παιδί μου για τα λάθη, που κατά τη γνώμη μου, έχει κάνει ο δάσκαλος, συζητώντας αυτά μόνο με το δάσκαλο, αποφεύγοντας έτσι τη σύγκρουση στα πρότυπα;

Στις συναντήσεις με τους γονείς

1.      Παρακολουθώ τις συνελεύσεις των γονέων; 

2.      Γνωρίζω το σκοπό του Συλλόγου Γονέων; 

3.      Προσφέρω τις υπηρεσίες μου ως εθελοντής; 

4.      Βοηθώ στον προγραμματισμό και την υλοποίηση του σχολικού προγράμματος;

Γενικότερα

1.      Στέλνω το παιδί μου στο σχολείο καθημερινά και στην ώρα του; 

2.      Βάζω το παιδί μου στο κρεβάτι, και σε μια λογική ώρα; 

3.      Εκφράζω μια θετική στάση προς το σχολείο; 

4.      Επικοινωνώ με το δάσκαλο τακτικά, μαθαίνοντας για την πρόοδο του παιδιού μου; 

5.      Παρακολουθώ τις σχολικές εργασίες που φέρνει το παιδί μου στο σπίτι; 

6.      Επιμένω να ολοκληρώνει τις σχολικές του υποχρεώσεις, χωρίς έντονο εξωτερικό έλεγχο;

Άρθρο από το περιοδικό «Σύγχρονο Νηπιαγωγείο» - Τεύχος 41 – Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2004

Όλοι οι γονείς θέλουμε το καλύτερο για το δικό μας παιδί. Ζούμε στην ίδια χώρα, κάτω από τις ίδιες κοινωνικές και οικονομικές δυσκολίες.  Σε όλους τους γονείς λείπει ο χρόνος. Όλοι οι γονείς είμαστε γεμάτοι ενοχές.

Όλοι οι γονείς, τέλος, είμαστε Σούπερ Ήρωες. Αλλά και οι Σούπερ Ήρωες δεν τα κάνουν όλα πάντα σωστά.

Ας απαντήσουμε ειλικρινά, μόνοι, ατομικά, στα παραπάνω ερωτηματολόγια.

Και ας προσπαθήσουμε, μόνο λίγη προσπάθεια αρκεί, για να βελτιώσουμε και να αλλάξουμε όσα περισσότερα μπορεί ο καθένας μας……..