Πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο - Μαθαίνοντας τις ρουτίνες

Πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο σήμερα. 

Το σχολείο κατακλύστηκε από χαρούμενα ζουζουνίσματα, αλλά φυσικά και από τις πρώτες γκρίνιες και τα κλάματα του αποχωρισμού. Τα περισσότερα μικρά πρόσωπα ήρθαν χαρούμενα. Τα περισσότερα μεγάλα πρόσωπα (μανούλες) με την αγωνία ζωγραφισμένη. Και άλλα μεγάλα πρόσωπα (πατερούληδες) με τη συγκίνηση να καθρεφτίζεται στα μάτια τους που άφηναν τα παιδιά τους για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο.

Η υποδοχή των παιδιών κύλησε ομαλά και η πόρτα έκλεισε. Και, το σχολικό έτος επισήμως αρχίνησε.

Τα νηπιάκια μας επέλεξαν «γωνιές» απασχόλησης και το ελεύθερο παιχνίδι, «πήρε φωτιά». Κουκλόσπιτο, Μανάβικο, Αυτοκινητάκια, Ζωάκια, Οικοδομικό υλικό, Μαθηματικά, Πάζλ, Ζωγραφική, Πλαστελίνη, Βιβλιοθήκη. Εμείς οι νηπιαγωγοί  παίξαμε μαζί με τα παιδιά, παρατηρώντας τα και γνωρίζοντας τα και δώσαμε τις πρώτες οδηγίες χειρισμού των παιχνιδιών και του αριθμού των παιδιών σε κάθε «γωνιά» απασχόλησης.

Τα περισσότερα νηπιάκια μας απασχολήθηκαν τουλάχιστον σε 3 «γωνιές». Μερικά και σε περισσότερες.

Για να μαζέψουμε το σχολείο, δηλαδή να ταχτοποιήσουμε τα παιχνίδια μας και από το ελεύθερο να περάσουμε στην παρεούλα, χτυπάμε τα κουδουνάκια μας και τραγουδάμε το σύντομο τραγούδι : «τα παιχνίδια σας μαζέψτε, στην παρέα όλοι τρέξτε, όμορφα κι ωραία, όλοι στην παρέα».

Πρώτη συγκέντρωση στην παρέα. Κάναμε την προσευχή μας και μετά την πρώτη μας γνωριμία. Το ένα τμήμα έπαιξε με το μπαλόνι – πιάνω το μπαλόνι και λέω το όνομα μου – και το άλλο τμήμα με το παγκάκι – ανεβαίνω ψηλά στο παγκάκι και φωνάζω το όνομα μου.

Και από την πρώτη μέρα κιόλας δόθηκε αφορμή για συζήτηση σχετικά με τους φίλους και τον τρόπο που τους φέρομαι:

ένα παιδί ο Λ., παραπονέθηκε ότι ο Γ. δεν το έχει φίλο του και είπε ότι είναι στεναχωρημένος με την αντίστοιχη έκφραση του στεναχωρημένου-θυμωμένου.

Ο Γ. εξήγησε ότι δεν το έχει φίλο γιατί ο Λ. του έδινε μπουνιές στον παιδικό σταθμό.

Βρήκαμε ευκαιρία, στο ένα τμήμα, εγώ και η κα Ειρήνη, να παίξουμε θέατρο και να κάνουμε παντομίμα για το τι κάνει ένας καλός φίλος για το φίλο του:

· Ένας καλός φίλος αγκαλιάζει το φίλο του (και αγκαλιαστήκαμε με την κα Ειρήνη).

·  Ένας καλός φίλος παρηγορεί το φίλο του αν είναι στεναχωρημένος (και η κα Ειρήνη έκλαψε στον ώμο μου και εγώ την πήρα αγκαλιά και της χάιδεψα το κεφάλι).

·    Ένας καλός φίλος μοιράζεται τα παιχνίδια του με τον άλλο (και έδωσα στην κα Ειρήνη τα κουδουνάκια της τάξης να τα χτυπήσει και εκείνη).

·   Ένας καλός φίλος κάνει δώρα στο φίλο του (και μου έδωσε η κα Ειρήνη ένα αυτοκόλλητο και της έδωσα και εγώ ένα).Αναφέραμε βέβαια ότι οι καλοί φίλοι της κας Φρόσως ξέρουν ότι της αρέσει πολύ-πολύ η σοκολάτα και της προσφέρουν συχνά!!!!!

Αφού το επαναλάβαμε άλλη μια φορά, μόνο τις κινήσεις, ο Λ. ήταν ανυπόμονος και ζητούσε από το Γ. να τον έχει φίλο και να παίξει μαζί του στο διάλειμμα. Είπαμε λοιπόν να δώσει ο Λ. στο Γ. μια ευκαιρία να το σκεφτεί και να τον συγχωρήσει, και ο Λ. να σκεφτεί καλά, τα πράγματα που κάνουν ένα καλό φίλο και τα πράγματα που απομακρύνουν από κοντά μας έναν καλό φίλο.

Η ιστορία είχε «happy end» καθώς ο Λ. ανακοίνωσε στην παρέα, μετά το διάλειμμα, ότι ο Γ. τον έχει φίλο και έπαιξε μαζί του στο διάλειμμα.

Μετά από αυτή τη μικρή παράσταση, αρχίσαμε τις ρουτίνες του πρωινού φαγητού. Μάθαμε να κάνουμε τρενάκι, καθώς μέσα στο σχολείο, μετακινούμαστε όλοι μαζί με το σχηματισμού του τρένου, για την τουαλέτα, για την κουζίνα, για την άλλη τάξη, για να βγούμε διάλειμμα στην αυλή κ.α. Στο ένα τρένο ανεβαίνουν τα κορίτσια και στο άλλο τρένο ανεβαίνουν τα αγόρια. Μάθαμε  - και είδαμε στη συνέχεια - ότι η τουαλέτα μας έχει 4 νιπτήρες και 4 λεκάνες, γι’ αυτό στην τουαλέτα για να πλύνουμε χέρια πηγαίνουν 4-4 τα παιδιά. Μιλήσαμε για τη διαδικασία πλυσίματος των χεριών, σε 4 βήματα: 1^ο βήμα, ανοίγω τη βρύση (λίγο νερό), 2^ο βήμα βάζω σαπούνι, 3^ο βήμα σαπουνίζω και τρίβω πολύ καλά τα χέρια μου και από πάνω και από κάτω και ανάμεσα στα δάχτυλα, 4^ο βήμα σκουπίζω τα χέρια μου με μία χάρτινη χειροπετσέτα και την πετώ στη σκουπιδιάρα της τουαλέτας.

Περπατώ για την τάξη, παίρνω την τσάντα μου, κάθομαι στο τραπέζι, στρώνω την πετσέτα μου, βγάζω το φαγητό μου και περιμένω να μαζευτούν όλοι οι φίλοι μου για να κάνουμε προσευχή. Στη συνέχεια μιλάμε σιγανά με τους φίλους μας και μασάμε καλά το φαγητό μας.

Όταν τελειώσουμε, πετάμε τα σκουπίδια μας, στη σκουπιδιάρα της τάξης, μαζεύουμε την τσάντα και την βάζουμε στη θέση της.

Η ώρα του διαλείμματος, για την οποία όλα σχεδόν τα παιδιά ρωτούσαν. Κάναμε το τρενάκι μας, μπροστά στην πόρτα της αυλής και καθώς ταξιδεύαμε, μέσα στα βαγόνια, μιλήσαμε για τους κανόνες συμπεριφοράς στο διάλειμμα και το χειρισμό των οργάνων της παιδικής μας χαράς:

·      5 θα είναι τα παιδιά που θα κάτσουν και θα ταξιδέψουν πάνω στην κάμπια.

·     Το τούνελ της κάμπιας είναι για να το διασχίζουμε από την μια μεριά προς την άλλη και όχι για να το χρησιμοποιούμε για «φωλιά».

·    Η τσουλήθρα θέλει τρόπο και υπομονή περιμένοντας τη σειρά μας: τσουλάει πρώτος ο φίλος μας, απομακρύνεται και στη συνέχεια ανεβαίνω τα σκαλάκια και τσουλάω και εγώ.

·  Οι «σίφουνες» της αυλής, δηλ. αυτοί που τρέχουν πολύ γρήγορα και αναποδογυρίζουν τα πάντα στο πέρασμα τους, κάθονται λίγη ώρα στην τάξη για να «ξεσιφουνιάσουν»

Μπαίνοντας στην τάξη, εισαγάγαμε τη ρουτίνα για το νερό: καθόμαστε όλοι στην παρεούλα και πηγαίνουμε λίγοι-λίγοι για νερό. Αφού χορταίνουμε ερχόμαστε πίσω στην παρεούλα για να πάνε για νερό οι υπόλοιποι φίλοι μας και φυσικά δεν πιάνουμε «ψιλή» κουβέντα στο νερό, γιατί οι υπόλοιποι φίλοι μας διψάνε πολύ.

Αμέσως μετά, η χαλάρωση για να επανέλθουν οι ρυθμοί της τάξης και να φύγουν οι ρυθμοί του διαλείμματος: σβήνουμε τα φώτα, βάζουμε ήρεμη μουσική και καθόμαστε ή ξαπλώνουμε στο πάτωμα μέχρι να τελειώσει το τραγούδι, κλείνοντας για λίγο τα μάτια μας.

Η όμορφη στιγμή της πρώτης ιστορίας μας, στη συνέχεια: το ένα τμήμα διάβασε το βιβλίο «Η Μίλι και η Μόλι και η πρώτη μέρα στο σχολείο» και το άλλο «Τα τρία μικρά λυκάκια».

Στο ένα τμήμα συζητήσαμε τις ομοιότητες και διαφορές που είχε η μέρα της Μίλι και της Μόλι , βρήκαμε αρκετές, και καταλήξαμε ότι εμείς την πρώτη μέρα μας στο νηπιαγωγείο κάναμε πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι η Μίλι και η Μόλι.

Στο άλλο τμήμα έκαναν στη συνέχεια την «Πρώτη ζωγραφιά στο νηπιαγωγείο» και μετά λίγο ελεύθερο παιχνίδι.

Έφτασε η γλυκιά στιγμή του αποχωρισμού: πήραμε τη τσάντα μας, καθίσαμε πάλι στην παρεούλα και άνοιξε η πόρτα. Στην πόρτα βρισκόταν η μία δασκάλα, και φώναζε ένα-ένα παιδί, στην παρεούλα η άλλη δασκάλα . Σηκώνεται μόνο το παιδί που ακούει το όνομα του και όχι αυτό που βλέπει τη μαμά του.

Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα, όσο γρήγορα γέμισε το σχολείο το πρωί τόσο γρήγορα άδειασε το μεσημέρι………

Έφτασε η ώρα του αγιασμού

Με ανυπομονησία περιμένουμε όλοι την ώρα του αγιασμού. Το σφύριγμα της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. Τη μαγική στιγμή που στο νηπιαγωγείο μας θα ακουστούν τα χαρούμενα τιτιβίσματα των μικρών μας, που θα γεμίσουν τις αίθουσες και την αυλή του, επίσης μικρού, αλλά πολύ ζεστού σχολείου μας.

Γλυκιά προσμονή, αισθανόμαστε εμείς οι εκπαιδευτικοί κάθε χρόνο τέτοια στιγμή: 

• να δούμε τα νέα μαθητούδια μας και να τα γνωρίσουμε, 
• να δούμε τα παλιά μαθητούδια μας, και να τους πούμε πόσο μεγάλωσαν,
• να δούμε τα μεγαλύτερα- πρώην-μαθητούδια μας, που θα έρθουν μαζί με τα αδέρφια τους ή που θα περάσουν να μας δουν, να τα αγκαλιάσουμε, τα φιλήσουμε και να τους ευχηθούμε,
• να δούμε όλους εσάς τους γονείς, με τους οποίους περιμένουμε, και φέτος, να έχουμε εξαιρετική συνεργασία.

Αυτή η ώρα η ευλογημένη, η ώρα του αγιασμού, φέτος θα γίνει την

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014 - 10:00 π.μ. 

Αμέσως μετά.....δε θα φύγετε!!!!

Θα σας κρατήσουμε κοντά μας, τουλάχιστον για μία (1) ώρα για να κάνουμε μία πρώτη κουβεντούλα για το σχολείο.

Σας περιμένουμε όλους με πολλή πολλή χαρά!!

Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου

Καββαθά Ειρήνη

Κουβαλάκη Παυλίνα

Μαυρόβα Βάσω

Μπούρα Φρόσω.

Μπαλονοπαιχνίδια

Για τις πρώτες μας μέρες μαζί, μερικά πολύ ευχάριστα και διασκεδαστικά παιχνίδια με μπαλόνια (από τη Νίκη Κάντζου, στο Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 93,94)

Ονόματα στα μπαλόνια

Υλικά: μπαλόνια, μαρκαδόροι

Χώρος διεξαγωγής: εσωτερικός χώρος

Αριθμός παικτών: όλα τα παιδιά της τάξης

Μοιράζουμε σε κάθε παιδί ένα μπαλόνι και ζητάμε να το φουσκώσει. Αφού το δέσει, γράφει πάνω με μαρκαδόρο το όνομα του και το διακοσμεί όπως θέλει. Συγκεντρώνουμε τα μπαλόνια σε ένα μεγάλο κουτί και στη συνέχεια τα σκορπίζουμε στο πάτωμα. Παροτρύνουμε τα παιδιά να τα πετούν ψηλά για αρκετή ώρα. Μετά τους ζητάμε να πιάσουν ένα και να γίνουν αγάλματα. Ύστερα, ρωτάμε ένα παιδί ποιανού όνομα επάνω γράφει το μπαλόνι που κρατά. Το παιδί στο οποίο αναφέρεται διαβάζει με τη σειρά του το όνομα που υπάρχει πάνω στο μπαλόνι του κ.ο.κ. Η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι να διαβαστούν όλα τα ονόματα.

Χαρούμενα και λυπημένα μπαλόνια

Υλικά: μπαλόνια

Χώρος διεξαγωγής: εσωτερικός χώρος

Αριθμός παικτών:όλα τα παιδιά της τάξης

Μοιράζουμε στα παιδιά μπαλόνι, τους ζητάμε να τα φουσκώσουν και να ζωγραφίσουν πάνω τους χαρούμενα και λυπημένα πρόσωπα. Στη συνέχεια τα παροτρύνουμε να σκορπίσουν τα ζωγραφισμένα μπαλόνια στη μέση της αίθουσας. Σε ένα σημείο της αίθουσας τοποθετούμε τεράστια χάρτινα κουτιά. Με το ξεκίνημα της μουσικής, τα παιδιά προσπαθούν να βάλουν στο ένα κουτί τα χαμογελαστά μπαλόνια και στο άλλο τα λυπημένα.

Άλλη προέκταση του παιχνιδιού μπορεί να είναι: Πετάμε ψηλά τα μπαλόνια αφού τα ομαδοποιήσουμε και κάθε παιδί πιάνει ένα μπαλόνι. Ανάλογα με τη φατσούλα που έχει πάνω το μπαλόνι, κάθε παιδί εκφράζει ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο συναίσθημα σχετικά με τη μέρα του στο νηπιαγωγείο, γενικά κάτι που το χαροποιεί ή κάτι που το στεναχωρεί κ.ο.κ.

Μπαλόνια στο στεφάνι

Υλικά: μπαλόνια

Χώρος διεξαγωγής παιχνιδιού: εσωτερικός χώρος

Αριθμός παικτών:όλα τα παιδιά της τάξης

Με λάχνισμα επιλέγουμε ένα παιδί να κρατήσει ένα στεφάνι. Τα υπόλοιπα προσπαθούν να περάσουν το μπαλόνι τους μέσα από αυτό. Νικητής αναδεικνύεται ο παίκτης που θα καταφέρει να περάσει το μπαλόνι του μέσα στο στεφάνι τις περισσότερες φορές.

Οι φωνές των μπαλονιών
Υλικά: μπαλόνια
Χώρος διεξαγωγής: εσωτερικός χώρος
Αριθμός παικτών: όλα τα παιδιά της τάξης

Μοιράζουμε στα παιδιά από ένα μπαλόνι και τους ζητάμε να τα φουσκώσουν, αλλά όχι να τα δέσουν. Τα παιδιά με τη σειρά τους αφήνουν αέρα να φύγει από το μπαλόνι τους δημιουργώντας έτσι περίεργους θορύβους. Στη συνέχεια επαναλαμβάνουν τη διαδικασία όλα τα παιδιά μαζί.

Μπαλόνια στον αέρα
Υλικά: μπαλόνια
Χώρος διεξαγωγής: εσωτερικός χώρος
Αριθμός παικτών: όλα τα παιδιά της τάξης

Προτείνουμε στα παιδιά να χωριστούν σε μικρές ομάδες (ίσως με τη βοήθεια των χρωμάτων των μπαλονιών). Δίνουμε σε κάθε ομάδα ένα μπαλόνι. Τα παιδιά χτυπούν τα μπαλόνια τους με τα χέρια προσπαθώντας να τα κρατήσουν στον αέρα. Απαγορεύεται να τα πετάξουν ή να τα κρατήσουν. Εάν ένα μπαλόνι πέσει στο έδαφος, τότε οι ομάδες χάνουν ένα πόντο. Νικήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που θα τις αφαιρεθούν οι λιγότεροι πόντοι.

Τέλος 1ης εβδομάδας νηπιαγωγείου

Είναι ο δεύτερος χρόνος φέτος, που θεωρούμε μια πολύ καλή ιδέα για επικοινωνία με τους γονείς , την επιστολή ενημέρωσης με το τέλος της 1ης εβδομάδας σχολείου.

Φέτος, η μισή ιδέα είναι δανεισμένη από τη συνάδερφο Pitsina και η άλλη μισή από την εμπειρία.

Πόσα πολλά αρχίζω να μαθαίνω από την 1^η βδομάδα μου στο νηπιαγωγείο.

J    Προσέχω και μαζεύω τα παιχνίδια μου.

J    Είμαι ευγενικός με όλους και γλυκός.

J    Χρησιμοποιώ χαμηλή φωνή και καλούς τρόπους.

J    Περπατώ αργά μέσα στην τάξη.

J    Λέω τις μαγικές λέξεις:

«Παρακαλώ»

«Ευχαριστώ»

«Συγγνώμη»

Μαμά και Μπαμπά, εσείς φροντίστε:

J    Να με βάζετε νωρίς για ύπνο.

J   Να τρώω ένα καλό πρωινό πριν φύγω   από το σπίτι.

J   Να μου φοράτε άνετα ρούχα και παπούτσια στο σχολείο.

J   Να έχω πάντα μαζί μου πετσέτα, νερό, πιρούνι ή κουτάλι και μια αλλαξιά ρούχα.

J   Να συζητάμε κάθε μέρα για το πώς πέρασα τη μέρα μου στο νηπιαγωγείο.

J   Να προσπαθούμε μαζί, να κάνουμε μερικά από τα πράγματα που κάνω στο νηπιαγωγείο, και στο σπίτι.

Το έγγραφο όπως είναι στο Word

Είμαι ξεχωριστός, όπως και το όνομα μου

Συνεχίζοντας τις δραστηριότητες μας σχετικά με τα ονόματα, δανειστήκαμε μια πολύ ωραία ιδέα από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος Σεπ-Οκτ 2012.

• Γράψαμε σε μεγάλο μέγεθος τα ονόματα όλων των παιδιών μας στον υπολογιστή.
• Τα παρουσιάσαμε στην "ολομέλεια", έτσι ώστε κάθε παιδί να αναγνωρίσει το όνομα του και να το κρατήσει στα χέρια του.
• Δώσαμε στα παιδιά μια παραλληλόγραμμη καρτέλα από οντουλέ χαρτόνι για να κολλήσει το όνομα του πάνω της.
• Γνωρίσαμε την κόλλα "ντροπαλούλα" στα παιδιά (uhu stick) και τον τρόπο χειρισμού της.
• Δώσαμε στα παιδιά έτοιμα σχήματα κομμένα π.χ. λουλουδάκια, καρδούλες κ.α. για να στολίσουν τις καρτέλες τους.
• Διαθέσαμε χρυσόσκονη έτσι ώστε να στολιστούν και να λάμψουν οι καρτέλες.
• Παρουσιάσαμε τις μοναδικές και ξεχωριστές μας καρτέλες στην παρεούλα και περιγράψαμε τι κάναμε.
• Από την αρχή, είχαμε συμφωνήσει τις καρτέλες αυτές να τις πάρουν σπίτι έτσι ώστε όταν θα θέλουν να γράφουν το όνομά τους και στο σπίτι να συμβουλεύονται την ταμπέλα που έφτιαξαν στο σχολείο. 

Σήμερα έφυγε κιόλας για το σπίτι τελειωμένη. Δείτε τις ωραίες ιδέες των παιδιών:

Επικράτησε μεγάλος ενθουσιασμός επειδή τα παιδιά "μαγεύονται" από τα στολιδάκια των διακορευτών, αλλά κυρίως από τη χρυσόσκονη.

Επιπλέον αποκτούν αυτοπεποίθηση και σιγουριά επειδή χειρίζονται μόνα τους τα υλικά (κόλλα, χρυσόσκονη - που τη ρίχνουμε σαν το αλάτι που αλατίζει το φαγητό-), και επιλέγουν μόνα τους στολίδια, χωρίς απαγορεύσεις και περιορισμούς. Μόνο με κανόνες.

Έτσι καταλήγουν στην ολόδικη τους δημιουργία και σύνθεση και νιώθουν καταχαρούμενα.

Ομαδικά Παιχνίδια

Και κάτι διαφορετικό.... ομαδικά παιχνίδια από την μακρινή Κίνα!

Το κέικ του φεγγαριού

Παίζεται με όλη την τάξη χωρισμένη σε ομάδες και προσαρμόζεται σε όλες τις ηλικίες.

Διαδικασία:

Ζωγραφίζουμε έναν κύκλο στην αυλή του σχολείου με μια κιμωλία. Η ακτίνα του κύκλου θα πρέπει να είναι τουλάχιστον όσο 4 μεγάλα παιδικά βήματα. Χωρίζουμε τον κύκλο από το κέντρο σε κομμάτια, ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητες των παιδιών, και γράφουμε έναν αριθμό σε κάθε κομμάτι.Τα μικρότερα παιδιά μπορούν να παίξουν με τον κύκλο χωρισμένο σε τέταρτα και σε κάθε τέταρτο αναγράφονται οι αριθμοί 1-4. Για τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να χωρίσουμε τον κύκλο σε 12 κομμάτια και να τα αριθμήσουμε από το 1-12. Μπορούμε να αριθμήσουμε τα κομμάτια και με τυχαίους αριθμούς. Χωρίζουμε τα παιδιά σε ομάδες. Παίρνουμε ένα παιδί από κάθε ομάδα και τα βάζουμε να σταθούν στο κέντρο του κύκλου, με τα μάτια δεμένα και τα γυρίζουμε γύρω-γύρω 2-3 φορές μέχρι να χάσουν τον προσανατολισμό τους λίγο. Κάθε παιδί κάνει 4 βήματα προς τυχαία κατεύθυνση, βγάζει το μαντίλι από τα μάτια του και ανακαλύπτει τον αριθμό του κομματιού πάνω στο οποίο στάθηκε. Όταν κάθε μέλος των ομάδψν έχει κάνει τα βήματα, διαλέγουμε τον επόμενο παίκτη από κάθε ομάδα. Συνεχίζουμε έως ότου όλα τα παιδιά έχουν παίξει και προσθέτουμε όλους τους βαθμούς κάθε ομάδας. Κερδίζει η ομάδα με τη μεγαλύτερη βαθμολογία. Κάθε ομάδα μπορεί να έχει ένα μικρό πίνακα από χαρτόνι για να καταγράφεται  βαθμολογία της από ένα παιδί της ομάδας ή το κάθε παιδί μπορεί να γράψει μόνο του τον αριθμό του κάθε φορά που παίζει.

(πόσο ωραία δραστηριότητα εμπέδωσης και αξιολόγησης των αριθμών μέχρι το 4!)

Τσου!Τσου!

Αριθμός παικτών: 4 ή περισσότεροι.Παίζεται έξω.

Διαδικασία:

Ένας παίκτης καλύπτει τα μάτια του με ένα μαντίλι για να μη βλέπει. Οι υπόλοιποι παίκτες είναι τα "κοτόπουλα". Ο παίκτης με τα καλυμμένα μάτια φωνάζει "Τσου" "Τσου" (που σημαίνει "Ελάτε να μάξετε για τη μάνα σας". Τα κοτόπουλα τρέχουν και προσπαθούν να αγγίξουν τον παίκτη με τα καλυμμένα μάτια χωρίς να πιαστούν. Ο παίκτης που θα πιαστεί, καλύπτει τα μάτια με το μαντίλι και παίρνει τη θέση του άλλου.

Σαπουνόφουσκες

Πείραμα με σαπουνόφουσκες

Υλικά:

μπολ, υγρό σαπούνι, νερό, διάφορα υλικά και σκεύη πειραματισμού, όπως πλαστικά πιρούνια, πλαστικά καλαμάκια, τρυπητές κουτάλες, σουρωτήρι, παλιά cd κ.α.

Διαδικασία:

Δημιουργήστε σαπουνόνερο σε μια μεγάλη λεκάνη, παρουσιάστε το στα παιδιά και προτείνετε να παίξετε με τις σαπουνόφουσκες.

Προτρέψτε τα να αναζητήσουν και να φέρουν διάφορα υλικά τα οποία θα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν σαπουνόφουσκες. Παρουσιάστε και εσείς τα δικά σας.

Βγείτε στην αυλή, πειραματιστείτε και διασκεδάστε προσπαθώντας να δημιουργήσετε σαπουνόφουσκες.

Ενθαρρύνετε την ομάδα να εναλλάσσονται τα υλικά μεταξύ τους.

Με την ολοκλήρωση του παιχνιδιού συζητήστε τις εμπειρίες σας. Με ποια υλικά μπόρεσαν/δεν μπόρεσαν να κάνουν σαπουνόφουσκες;Γιατί; Σε τι διαφέρουν τα υλικά με τα οποία δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν σαπουνόφουσκες με εκείνα που τις δημιούργησαν;

Ιδέα: 
Τα παιδιά μέσα από ένα διασκεδαστικό πείραμα μαθαίνουν πως δημιουργούνται οι σαπουνόφουσκες και δροσίζονται.

Ζωγραφική με σαπουνόφουσκες

Υλικά:

μπολ, υγρό σαπούνι, νερό,πλαστικά καλαμάκια, υγρή τέμπερα

Διαδικασία:

Δημιουργούμε σαπουνόνερο το οποίο μοιράζουμε σε τόσα κεσεδάκια όσα και τα χρώματα που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά.

Ρίχνουμε σε κάθε μπολ υγρή τέμπεα σε διαφορετικά χρώματα και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν.

Ώρα για δράση. Κάθε παιδί έχοντας το δικό του καλαμάκι φυσά στα μπολ μέχρι να σχηματίσει ένα σωρό έγχρωμες φυσαλίδες.

Συμβουλεύστε τα παιδιά να ακουμπήσουν απαλά το χαρτί τους πάνω στις φυσαλίδες ώστε να κολλήσουν σ΄αυτό.

Σε λίγο οι φυσαλίδες θα σπάσουν και θα αφήσουν το πλέγμα των αποτυπωμάτων τους, σχηματίζοντας διάφορα ευφάνταστα σχέδια.

Η δραστηριότητα ενδείκνυται για τον πειραματισμό των παιδιών με τις μίξεις χρωμάτων, αν μετά φέρουν σε επαφή το χαρτί τους με περισσότερα από ένα χρώματα φυσαλίδων. Ενθαρρύνετε τους πειραματισμούς και τις υποθέσεις τους.

Ιδέα:

Τα παιδιά εκφράζονται εικαστικά χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τις σαπουνόφουσκες.

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 94, Ιούλιος-Αύγουστος 2013/ Επιμέλεια Ύλης: Αργυρώ Παναγιώτου-Νηπιαγωγός

Όταν οι ομάδες συνεργάζονται

"Μια ομάδα είναι κάτι περισσότερο από ένα σύνολο ατόμων. Είναι μια διαδικασία όπου μαθαίνουμε να δίνουμε και να παίρνουμε"

Γενικά, σε κάθε ομάδα είτε παιδιών, είτε ενηλίκων είναι σημαντικό να μάθουμε να εκτιμάμε και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν μάθουμε να συνεργαζόμαστε και να αλληλεπιδρούμε σε μικρές ομάδες. Αν μάθουμε να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους στην ομάδα όπως για τον εαυτό μας θα είναι πιο εύκολο να μπορούμε να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο και να επιτυγχάνουμε στόχους μαζί. Επομένως, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι:

• Δουλεύουμε μόνοι μας, αλλά και σε ομάδες (παρέες).
• Όταν συζητάμε στην ομάδα, ακούμε όλους με προσοχή.
• Δημιουργώ με ένα φίλο μου ή και άλλους φίλους μαζί.
• Εμπιστευόμαστε τους άλλους.
• Όλοι είμαστε το ίδιο σημαντικοί.
• Αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
• Λύνουμε τις διαφορές μας με συζήτηση.

Συνεπώς, όταν εργαζόμαστε σε ομάδες "πρέπει να μάθουμε να είμαστε προσκεκλημένοι ο ένας του άλλου".

Λόγια, σκέψεις και κουβέντες για όλους μας ανεξαρτήτως ηλικίας.

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 89, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2012, γράφουν ο Κ. Χρυσαφίδης και η Ν. Κάντζου.

Γνωριζόμαστε με τη βοήθεια της.... δραματικής τέχνης

Γνωριζόμαστε ...... με το μαγικό καπέλο

Τα παιδιά βρίσκονται έξω από την αίθουσα. Σε κάποιο σημείο η νηπιαγωγός έχει τοποθετήσει μια κούτα που μέσα έχει βάλει ένα καπέλο γελωτοποιού.Λέει στα παιδιά ότι θα πάνε ένα φανταστικό ταξίδι. Ανεβαίνουν προσεκτικά σε ένα σύννεφο και το ταξίδι ξεκινά (η νηπιαγωγός έχει βάλει απαλή μουσική). Στροβιλιζόμαστε. Ο άνεμος μας παρασέρνει. Βλέπουμε από ψηλά τη γη, ανθρώπους να τρέχουν με τα αυτοκίνητά τους, παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, περνάμε βουνά και θάλασσες, περνάμε πάνω από πολλές χώρες, ώσπου, να μια περίεργη χώρα..... οι άνθρωποι με πολύχρωμα ρούχα, κάνουν αστεία κι όλο γελούν  και, τι περίεργα καπέλα είναι αυτά; Η χώρα των γελωτοποιών! Κατεβαίνουμε από το συννεφάκι μας και ανακαλύπτουμε την κούτα με το καπέλο. Ας γνωριστούμε φορώντας αυτό το καπέλο. Θα λέμε το όνομα μας και κάτι που να ταιριάζει με αυτό. Μπορούμε επίσης να κάνουμε μια αστεία κίνηση, π.χ. με λένε Ζέτα όπως... τρομπέτα. Το κάπελο περνά από τα κεφάλια όλων των παιδιών κι έτσι συστήνονται. Στη συνέχεια γινόμαστε όλοι γελωτοποιοί. Τα παιδιά προχωρούν με αστείο τρόπο και, καθώς συναντούν ένα φίλο τους, τον χαιρετούν λέγοντας το δικό τους όνομα. Το παιχνίδι τελειώνε κάνοντας τα παιδιά έναν κύκλο γύρω από το καπέλο του γελωτοποιού. Κλείνουν τα μάτια, θυμούνται όλα όσα έπαιξαν με τους φίλους τους, ανεβαίνουν στο συννεφάκι τους και ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής, αφού προηγουμένως έχουν τοποθετήσει το καπέλο μέσα στην κούτα... για να το βρει εκείνος ο γελωτοποιός που ίσως το έχασε.

Με το αγαπημένο μας αντικείμενο....... παρουσιαζόμαστε.

Η νηπιαγωγός έχει ζητήσει από τα παιδιά να φέρουν από το σπίτι κάτι που αγαπούν πολύ (παιχνίδι, βιβλίο ή ό,τι άλλο θέλουν).Το θεατρικό παιχνίδι ξεκινά με μια ευαισθητοποίηση της ομάδας. Η νηπιαγωγός βάζει μουσική και τα παιδιά κινούνται όπως θέλουν μέσα στην αίθουσα, σύμφωνα με την αίσθηση που τους προκαλεί η μουσική. Προσπαθούν αρχικά να κινηθούν με όλο τους το σώμα, στη συνέχεια χορεύουν μόνο με τα χέρια, μόνο με το κεφάλι, μόνο με τα πόδια, μόνο με τη μέση τους, στο τέλος ξανά με ολόκληρο το σώμα. Βρίσκουν ένα φίλο τους και συντονίζουν την κίνηση τους. Οι δυάδες γίνονται τριάδες, οι μικρές ομάδες ενώνονται ώσπου όλα τα παιδιά φτιάχνουν μια μεγάλη ομάδα, κάνοντας την ίδια κίνηση. Η νηπιαγωγός χαμηλώνει τη μουσική και λέει στα παιδιά να φέρουν τα αντικείμενα τους. Βάζει χαλαρωτική μουσική και τοποθετεί στο πάτωμα ένα ύφασμα. Τα παιδιά κάθονται στο πάτωμα, κλείνουν τα μάτια, και καθώς κρατούν το αγαπημένο τους αντικείμενο, το φέρνουν στη μνήμη τους και σκέφτονται ποιος τους το χάρισε και γιατί είναι τόσο ιδαίτερο γι' αυτά.

Όταν τα παιδιά ανοίξουν τα μάτια η εμψυχώτρια λέει ότι όποιος αισθανθεί έτοιμος μπορεί να ακουμπήσει το αντικείμενο του πάνω στο ύφασμα , να παρουσιαστεί και να μιλήσει γι΄αυτό.Όλα τα παιδιά παρουσιάζουν αυτό που έφεραν κι έτσι τα αγαπημένα αντικείμενα μαζεύονται πάνω στο ύφασμα, το καθένα με τη δική του ιστορία. Τα παιδιά κάνουν κύκλο γύρω από το ύφασμα, δίνουν τα χέρια και η νηπιαγωγός κλείνει το παιχνίδι λέγοντας πόσο σημαντικό είναι να σφίγγουμε το χέρι του φίλου μας και να μοιραζόμαστε μ' εκείνον κάτι που αγαπάμε.

Από το περιοδικό Σϋγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 65, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008. Μόνιμη Στήλη, "δραματική τέχνη", γράφει η Ζέτα Λαμπρινέα.

Παιχνίδια Γνωριμίας

Οι καρδιές της αγάπης

Υλικά: χαρτόνια σε σχήμα καρδιάς

• Κόβουμε ζυγό αριθμό χαρτονιών σε σχήμα καρδιάς.
• Η μία καρδιά απεικονίζει τον αριθμό και το ζευγάρι της τόσες βούλες ή άλλα μοτίβα που αντιστοιχούν στον αριθμό. 
• Τα παιδιά παίρνουν από ένα καλάθι στην τύχη, από μία καρδιά.
• Κινούνται στο χώρο με τη μουσική και παρατηρούν τα στοιχεία της καρδιάς τους.
• Η μουσική αλλάζει και τώρα τα παιδιά κρατούν τις καρδιές στο μέρος της καρδιάς τους για να φανερώσουν τα στοιχεία τους και να βρουν με ποιον ταιριάζουν (π.χ. ο αριθμός 3 ταιριάζει με τις τρεις βούλες κ.ο.κ.).
• Αφού όλα τα παιδιά βρουν το ζευγάρι της καρδιάς τους, πιάνονται χέρι-χέρι και φωνάζουν δυνατά τα ονόματα τους.

Η ιδέα: 

Φτιάχνουμε ζευγάρια αφού κάνουμε μαθηματικούς συλλογισμούς.

(Περιοδικό Σύγχρονο Νο 91, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013)

Ποιός λείπει;

Υλικά: Ύφασμα

• Πείτε στα παιδιά πόσο χαρούμενη είστε που θυμούνται τα ονόματα των συμμαθητών τους. Εξηγήστε τους ότι με το παιχνίδι αυτό θα αποδείξουν πόσο καλά γνωρίζονται μεταξύ τους.
• Τα παιδιά κλείνουν τα μάτια τους και εσείς σκεπάζετε ένα παιδί με το σεντόνι-ύφασμα.
• Τα παιδιά ανοίγουν τα μάτια τους και λένε το όνομα του παιδιού που είναι κρυμμένο.
• Στον επόμενο γύρο με τη βοήθεια του παιδιού που αποκαλύφτηκε καλύψτε ένα άλλο παιδί και συνεχίστε το όσο υπάρχει ενδιαφέρον.
• Αφού πλέον γνωρίζονται καλά, ένα παιδί θα βγαίνει έξω για να βρει, αφού ετοιμαστείτε, τον κρυμμένο συμμαθητή του.

Η ιδέα: 

Από τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν τα ονόματα των συμμαθητών τους, μπορούν να παρατηρήσουν ποιος δεν είναι στο σχολείο την κάθε μέρα.

(Περιοδικό Σύγχρονο Νο 89, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2013)

Καλωσήρθατε στην τάξη

Μέρες πρώτης γνωριμίας.

Μέρες προσαρμογής.

Τι θα κάνουμε εμείς;

Μα, φυσικά, θα παίζουμε όλη την ώρα.

Ψάξαμε, λοιπόν, διαβάσαμε πολύ και βρήκαμε ενδιαφέροντα άρθρα και ιδέες σε περιοδικά για την εκπαίδευση:

Το ονοματάκι σας;

Τα παιδιά φτιάχνουν έναν κύκλο. Περπατούν στον κύκλο ακολουθώντας το ρυθμό που δίνει η νηπιαγωγός χτυπώντας ένα ταμπουρίνο. Η ομάδα κινείται στο ρυθμό (αργά-γρήγορα) και με ένα δυνατό χτύπο στο ταμπουρίνο γυρίζει ανάποδα. Τα παιδιά, σε κάθε δυνατό χτύπημα του ταμπουρίνου, περπατούν προς την αντίθετη φορά του κύκλου, ακολουθώντας πάλι το ρυθμό.

Κλείνουν για λίγο τα μάτια κι η νηπιαγωγός τοποθετεί στο κέντρο του κύκλου ένα μαντίλι. Κάθε παιδί που νιώθει ένα άγγιγμα από τη νηπιαγωγό, πηγαίνει στο κέντρο του κύκλου και κρύβει το πρόσωπο του με το μαντίλι. Λέει δυνατά το όνομα του (κρυμμένο πάνω πίσω από ένα μαντίλι). Κατεβάζει στη συνέχεια το μαντίλι στους ώμους και δίνει στο πρόσωπο του μια ιδιαίτερη έκφραση, μια αστεία γκριμάτσα. Η ομάδα επιβραβεύει κάθε φορά με ένα δυνατό χειροκρότημα κάθε μέλος που παρουσιάζεται.

Ας συστηθούμε

Η νηπιαγωγός βάζει μουσική και τα παιδιά κινούνται όπως νιώθουν. Στο σταμάτημα της μουσικής βρίσκουν ένα φίλο τους, του δίνουν το χέρι και του συστήνονται:.." Με λένε..." Η μουσική ξαναρχίζει και τα παιδιά χορεύουν μόνα τους. Στο δεύτερο σταμάτημα της μουσικής βρίσκουν κάποιον άλλο φίλο τους και του συστήνονται αυτή τη φορά ........τραγουδιστά.Το παιχνίδι συνεχίζεται και σε κάθε παύση της μουσικής τα παιδιά λένε το όνομα τους με διάφορους τρόπους, ψιθυριστά, νυσταγμένα, τρομαγμένα,λυπημένα, χαρούμενα ή όπως αλλιώς εκείνα φανταστούν.

Το παιχνίδι κλείνει σε κύκλο. Κάθε παιδί λέει το όνομα του διπλανού του κάνοντας μια μεγαλοπρεπή κίνηση, σαν να παρουσιάζει τον πιο σημαντικό άνθρωπο του κόσμου.

Εγώ και ο άλλος

Χορευτική μουσική. Τα παιδιά κινούνται με το δικό τους τρόπο. Όταν η μουσική χαμηλώνει μένουν ακίνητα. Αυτό επαναλαμβάνεται δύο-τρεις φορές. Όταν σταματήσει η μουσική γίνονται ζευγάρια. Ο ήχος αλλάζει, τα ζευγάρια επικοινωνούν με το βλέμμα. Παρατηρούν τα μάτια του άλλου, τα μαλλιά, τα χείλη. Τα χέρια τους ενώνονται, μιλάνε, λένε μυστικά και τα δάχτυλα τους αγαπιούνται. Ακουμπούν τα κεφάλια τους, τις πλάτες, τον ποπό τους. Κάθονται στο έδαφος και τα πόδια τους συζητούν, λένε αστεία, τσακώνονται, συμφιλιώνονται. Η νηπιαγωγός ζητά από κάθε ζευγάρι να βρει ένα δικό του παράξενο βάδισμα και να φτάσει σε μια φανταστική σπηλιά... εκεί πέρα μακριά... όπου όλη η ομάδα θα συγκεντρωθεί και θα ξεκουραστεί ο ένας στον ώμο του άλλου ακούγοντας απαλή, χαλαρωτική μουσική.

Και κλείνουμε με ένα πολύ διασκεδαστικό ποίημα:

Πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Πώς μας λένε;

Πώς τους λένε;

Το όνομα μου γράφω στον αέρα

κοίτα με και χαμογέλα

Το όνομα σου γράψε στο χαρτί

ας χαιρετηθούμε εγώ κι εσύ

Ονόματα μου τριβελίζουν το μυαλό

έλα να παίξουμε κρυφτό

Ονόματα φώναξε μου δυνατά

κι έλα να τραγουδήσουμε γλυκά!

Πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Πώς μας λένε;

Πώς τους λένε;

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο τεύχος 77, Σεπτέμβριος-Οκτώβριο. Μόνιμη στήλη δραματική τέχνη, γράφει η Ζέτα Λαμπρινέα.

Λαχνίσματα πριν από τα ομαδικά παιχνίδια

Το βιβλίο "Τα ξεχασμένα παιχνίδια", προσφέρει πολλές ιδέες για ομαδικά παιχνίδια που παίζαμε εμείς, οι γονείς μας, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας όταν ήμαστε μικροί.

Συγκεντρώνει όλα τα "παλιά" παιχνίδια και είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να περάσουν όλα τα παραδοσιακά αυτά παιχνίδια στις καινούργιες γενιές.

Τα ομαδικά παιχνίδια, όπως όλοι γνωρίζουμε, χρειάζονται κάποιον να "παίξει" πρώτος ή κάποιον να τα "φυλάει" ή κάποιον να είναι ο αρχηγός. 

Γι' αυτό στην αρχή του βιβλίου παραθέτει λαχνίσματα:

"Ανέβηκα στην πιπεριά να κόψω ένα πιπέρι

κι η πιπεριά τσακίστηκε και μου' κοψε το χέρι.

Δώσ' μου το μαντιλάκι σου το χρυσοκεντημένο

να δέσω το χεράκι μου που είναι ματωμένο"

"Ανεβαίνω στη μηλιά και πατώ στην καρυδιά. Πίνω το γλυκό κρασί, με την κούπα τη χρυσή"

"Σιτάρι, κριθάρι, σπυρί μαργαριτάρι;

Δώσ' στη νύφη κάστανα και στο γαμπρό καρύδι

και στη χρυσή την πεθερά ολόχρυσο μαντίλι"

"Ένα κοριτσάκι από την Αθήνα ήθελε να κάνει την κυρία.

Φόρεσε καπέλο, φούστα και βέλο

κι ένα τακουνάκι του παλιού καιρού.

Γω-γω-γω, συ-συ-συ, βγαίνεις και τα φυλάς εσύ.

"Ανέβα πάνω στη μηλιά, κόψε μήλο δροσερό,

να το πάω στο χρυσικό να μου κάνει δαχτυλίδι,

δαχτυλίδι πυργωτό, πυργωτό καμαρωτό.

Να' χει ανώγεια και κατώγεια κι εκατό παραθυράκια,

ν' ανεβαίνουν οι κοπέλες με τις κόκκινες ομπρέλες,

ν' ανεβαίνουν τα παιδάκι με τα κόκκινα βρακάκια"