Αγαπητοί μας γονείς,
πραγματοποιήσαμε σήμερα άλλη
μία, πολύ επιτυχημένη, εκπαιδευτική επίσκεψη, αυτή της Γαϊδουροχώρας, το
καταφύγιο των γαϊδουριών στο Κορωπί.
Να ευχαριστήσω σε αυτό το
σημείο τις εκπαιδευτικούς που μας συνόδευσαν, κ.κ. Ν. Κούγια και Ε. Καββαθά και
ιδιαιτέρως την κ. Ν. Κούγια επειδή δική της ήταν η πρόταση για ένα τόσο
καταπληκτικό μέρος. Τι να πρωτοπώ: για τη φυσική ομορφιά; Για την ποιότητα των παρεχόμενων
υπηρεσιών όσο αφορά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε; Για το
απολύτως καταρτισμένο αλλά και πολύ φροντιστικό και ευαίσθητο προσωπικό; Τέλος,
για τους πρωταγωνιστές, τα τόσο τρυφερά, γλυκύτατα, άκακα και πολύ
παιχνιδιάρικα ζώα, τα γαϊδούρια.
Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω
την εμπειρία που ζήσαμε σήμερα όλοι μαζί.
Το καταφύγιο των ζώων είναι σε
ένα πολύ απομακρυσμένο σημείο της Αττικής, όπου τα σπίτια είναι σπάνια εικόνα
και επικρατούν τα δέντρα: ελιές, φιστικιές, αμυγδαλιές. Επικρατούν τα χωράφια
με αμπέλια και πλήθος από αγριολούλουδα - παπαρούνες, μαργαρίτες, χαμομήλι και
άλλα τόσα άγνωστα. Ο καιρός ιδανικός: ήλιος με συννεφιά και ένα ελαφρύ αεράκι.
Τα παιδιά μας, όπως πάντα,
ήταν, για άλλη μια φορά, εξαιρετικά. Για άλλη μία φορά, έλαβαν τους επαίνους,
για τη συμπεριφορά τους, απέναντι στην ομάδα τους, το περιβάλλον και τα ζώα,
από τους υπεύθυνους του καταφυγίου, τους φροντιστές των ζώων και τις υπεύθυνες
των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Η συμπεριφορά που επέδειξαν τα
παιδιά μας, τα παιδιά του αστικού περιβάλλοντος απέναντι στην εξοχή και απέναντι
σε αυτά τα σπανίως εμφανιζόμενα ζώα στις πόλεις, τα γαϊδούρια, ήταν ποικίλη.
Τα περισσότερα ήταν πολύ
δεκτικά για να τα πλησιάσουν, να τα χαϊδέψουν, να τα βουρτσίσουν. Μερικά,
εξαιτίας του μεγέθους, τα φοβήθηκαν και δεν τα πλησίασαν. Άλλα δεν μπορούσαν να
αντέξουν τις μυρωδιές, που σε ορισμένες περιπτώσεις. π.χ. στάβλος, γίνονταν πιο
έντονες.
Ο τρόπος που τα παιδιά
προσλαμβάνουν τα μηνύματα που παίρνουν από το περιβάλλον τους, ο οποίος αφορά σε λεκτικά μηνύματα αλλά και σε σωματικά
και σε πράξεις δε θα σταματήσει ποτέ να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Αφήνουν το
δισταγμό και «δίνονται» με όλη τους την ψυχή, αγάπη, και αθωότητα.
Τα παιδιά της πόλης βρέθηκαν
σε ένα ονειρεμένο, απέραντο και άγνωστο περιβάλλον εξοχής, παρέα με μεγαλόσωμα
ζώα, τα οποία ήταν για την πλειονότητα των παιδιών άγνωστα, δηλ. τα παιδιά, δεν
είχαν έρθει σε τόσο κοντινή επαφή, μαζί τους, στο παρελθόν.
Βλέποντας, όμως, τον τρόπο που
τα προσέγγιζαν και τα αγκάλιαζαν οι φροντιστές τους αρχικά, και στη συνέχεια
και εμείς οι δασκάλες τους και επιπρόσθετα, την τρυφερότητα με την οποία τα
γαϊδούρια ανταποκρίνονταν, τα έκαναν να ξεχάσουν και να ελευθερωθούν από οποιοδήποτε φόβο τους απέναντι στο άγνωστο ή
φόβο απέναντι στα ζώα, και να ανταποκριθούν με μεγάλη ζέση.
Τα χάιδεψαν , τα αγκάλιασαν,
τα τάισαν, τα βούρτσισαν, έκαναν πολλές ερωτήσεις για τη φροντίδα
τους και δεν ήθελαν, γενικά, να φύγουν από κοντά τους.
Το καταφύγιο φιλοξενεί 21
γαϊδούρια ηλικίας από 3 μηνών έως και 40 ετών, τα οποία σταβλίζονται σε
διαφορετικούς χώρους για διαφορετικούς λόγους.
Τα παιδιά ξεναγήθηκαν σε όλους
τους χώρους και εκτός από γαϊδούρια, ήρθαν σε επαφή με σκύλους, γάτες, κουνέλια
και χήνες.
Ξεκινήσαμε με το καλωσόρισμα
από τις υπεύθυνες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και τους φροντιστές των ζώων
του καταφυγίου.
Στη συνέχεια, φάγαμε το πρωινό
μας σε ξύλινα τραπέζια του πικ-νικ μέσα στη θαυμάσια φύση.
Η ξενάγηση και το εκπαιδευτικό
πρόγραμμα απαρτίζεται από 4 μέρη:
·
Πληροφορίες γνώσεων σχετικά με τα γαϊδούρια με
τη χρήση κατάλληλου εποπτικού υλικού.
·
Ξενάγηση στο μεγάλο στάβλο .
·
Πληροφορίες σχετικά με την τροφή των γαϊδουριών
καθώς και τις δουλειές τις οποίες έκαναν αυτά τα ζώα, παλαιότερα.
·
Επίσκεψη στο κομμωτήριο του καταφυγίου.
Αρχίσαμε την ξενάγηση, αφού
χωριστήκαμε σε 3 ομάδες.
Σε ειδικά διαμορφωμένο
εξωτερικό χώρο – καθίσματα, παγκάκια και τραπέζια – όλα καθ’ ολοκλήρου
κατασκευασμένα από φυσικά υλικά ή ανακυκλωμένα υλικά – ακούσαμε με κατάλληλο
εποπτικό υλικό, πληροφορίες για αυτά τα τόσα χαδιάρικα ζώα, π.χ. ανατομία,
καταγωγή, ομοιότητες με άλλα ιπποειδή, τόπος προέλευσης, συνήθειες διαβίωσης,
κατάλληλη φροντίδα κ.α. Έγινε περιγραφή του πληθυσμού των ζώων που
φιλοξενούνται στο καταφύγιο και τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκαν εκεί, π.χ.
κακοποιημένα ζώα, ζώα που γεννήθηκαν εκεί, ζώα που βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα
και τα περιέθαλψαν οι φροντιστές του καταφυγίου κ.α. Έγινε με πολύ ήπιο τρόπο
αναφορά στην κακοποίηση των γαϊδουριών, τους τρόπους και τους λόγους που αυτή
συμβαίνει, μέσα από εποπτικό υλικό.
Στη
συνέχεια ξεναγηθήκαμε στον κεντρικό στάβλο, όπου φιλοξενούνται και τα
περισσότερα γαϊδούρια του καταφυγίου. Είδαμε την τροφή τους, το νερό τους, τα
«μπιμπερό» από τα οποία ρουφάνε το αλάτι – απαραίτητο συστατικό στη διατροφή
τους. Γνωρίσαμε την αρχηγό τους, την οποία επέλεξαν τα υπόλοιπα γαϊδούρια λόγω
της εξυπνάδας της, τον πιο παιχνιδιάρη, τον Πεπίτο, που μας έκανε και
τουμπίτσες, όπως ακριβώς ένας σκύλος. Είδαμε γαϊδούρια που τα είχε πάρει ο
ύπνος και είχαν σηκωμένο ελαφρώς, ένα από τα πίσω τους πόδια. Μάθαμε γιατί τα
γαϊδούρια κοιμούνται όρθια. Είδαμε τον Ισίδωρο που ξεκουραζόταν στο στάβλο,
είδαμε τον Μπέντζαμιν που είχε γεννηθεί στο καταφύγιο και είχε γενέθλια σε λίγο
(θα γινόταν 5).
Είδαμε
ζώα πολύ κοινωνικά και άλλα πολύ ντροπαλά. Είδαμε την τωρινή κατάσταση των δύο
κακοποιημένων γαϊδουριών, του Παναγιώτη και της Μαρίζας, αφού προηγουμένως, δηλ.
στην προηγούμενη δραστηριότητα μας, είχαμε δει φωτογραφίες από την κατάσταση των
δυο τους, πριν έρθουν στο καταφύγιο.
Και
φυσικά, στο στάβλο, τα γαϊδούρια μας δέχθηκαν με πολύ χαρά, μας πλησίασαν , τα
χαϊδέψαμε, τα αγκαλιάσαμε και γενικότερα συνυπάρξαμε πολύ αρμονικά στο δικό
τους χώρο.
Ο
τρίτος σταθμός μας, πάλι σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο – πέτρινους κυκλικούς
πάγκους – ήταν εκεί που γνωρίσαμε τις τροφές που επιτρέπεται να τρώνε και τις
τροφές που δεν επιτρέπεται να τρώνε τα γαϊδούρια καθώς και τους λόγους. Πιάσαμε
το σιτάρι και το κριθάρι και στη συνέχεια, με κατάλληλο εποπτικό υλικό –
καρτέλες – παίξαμε το παιχνίδι των επιτρεπόμενων ή όχι τροφών. Μάθαμε τις
δουλειές τις οποίες έκαναν στο παρελθόν τα γαϊδούρια για να βοηθήσουν τους
ανθρώπους και αναζητήσαμε το λόγο που τις έκαναν τότε. Είδαμε όμως και
φωτογραφίες γαϊδουριών που συνεχίζουν να εκτελούν βαριές εργασίες, παρόλο που
υπάρχουν μηχανήματα για να τις εκτελούν στις μέρες μας.
Επισκεφτήκαμε,
μετά από αυτό, το μωράκι του καταφυγίου, το μικρό Ορέστη που είναι μόλις 3
μηνών και γεννήθηκε στο καταφύγιο. Στο στάβλο του Ορέστη μπήκε μόνο η υπεύθυνη
του εκπαιδευτικού προγράμματος, καθώς όπως μας εξήγησε, ο Ορέστης αφενός δεν
έχει κάνει ακόμα τα εμβόλια του και μπορεί να τον κολλάγαμε ασθένειες με το
χάιδεμα και αφετέρου γιατί ο Ορέστης ήταν πολύ ζωηρός και όπως όλα τα μικρά
ζωάκια, χρησιμοποιούσε τα δοντάκια του για να παίξει. Δυστυχώς, δεν είχε την
μαμά του κοντά του να τον μαθαίνει καλή συμπεριφορά, γιατί βρέθηκε στα
σκουπίδια όταν ήταν πολύ μικρός και τον περιέθαλψαν οι άνθρωποι του καταφυγίου.
Ο Ορέστης ήταν ακούραστος και συνεχώς πήδαγε πάνω στην υπεύθυνη και τη δάγκωνε
ελαφρώς στα χέρια για να παίξει. Μαζί με τον Ορέστη ήταν και το γηραιότερο ζώο
του καταφυγίου, η γιαγιά Μαρίζα, που την είδαμε ελάχιστα γιατί κινούνταν
ελάχιστα. Όπως μας εξήγησε η υπεύθυνη, ο Ορέστης δεν παραμένει συνέχεια
κλεισμένος στο στάβλο του, αλλά όταν δεν υπάρχουν επισκέπτες, τον βγάζουν έξω
για να κυκλοφορεί ελεύθερα και να μπορέσει να κοινωνικοποιηθεί μαζί με την
υπόλοιπη ομάδα.
Το
κομμωτήριο ήταν ο επόμενος χώρος που επισκεφτήκαμε. Εκεί ήταν τρία γαϊδουράκια,
η Λεμονιά, η Ευτυχία και η Λιλή. Πήραμε βούρτσες και βουρτσίσαμε το τρίχωμα
τους από πάνω προς τα κάτω και πάλι χαϊδέψαμε και αγκαλιάσαμε τα τρία αυτά
ζωάκια, που μας δέχθηκαν και μας πλησίασαν αμέσως και κάθισαν πολύ υπομονετικά
να τα περιποιηθούν τα μικρά χεράκια. Εκεί ταϊσαμε και τα γαϊδούρια με αμύγδαλα
που κόψαμε από τις αμυγδαλιές του καταφυγίου και ακούσαμε το θόρυβο που κάνουν
τα αμύγδαλα καθώς τα σπάνε με τα δυνατά τους δόντια.
Σε
όλες τις επισκέψεις μας μέσα στους στάβλους, μάς είχε εκ των προτέρων εξηγηθεί,
ότι θα έπρεπε να μη χρησιμοποιούμε μεγάλες φωνές, να μην τρέχουμε και να
προσέχουμε που πατάμε. Τα παιδιά σε όλους τους στάβλους υπέδειξαν υποδειγματική
συμπεριφορά και σεβασμό απέναντι στα ζώα.
Κατά
τη διάρκεια της επίσκεψης, ανεβήκαμε και το μικρό λοφάκι του καταφυγίου. Εκεί
βρίσκονταν, σε περιφραγμένο χώρο, τα κουνέλια του καταφυγίου και είδαμε την κ.
Τατιάνα να τα ταϊζει με ξηραμένο χορτάρι. Παρατηρήσαμε ότι ήταν πολύ
στρουμπουλά, άλλα κάθονταν έξω, άλλα σε ξύλινα σπιτάκια και ένα ήταν χωμένο στο
λαγούμι του. Στα κουνέλια συμπεριλαμβανόταν και ένα μωράκι, το οποίο όμως
δυστυχώς δεν είδαμε, γιατί κοιμόταν και θα το ξυπνούσαν για το επόμενο γεύμα
του, στις 14:00. .
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης
πλύναμε τα χέρια μας αφού ολοκληρώσαμε τις επισκέψεις σε όλους τους στάβλους
και βάλαμε 2-3 φορές αντισηπτικό, παρόλο που τα ζώα όλα είναι αποπαρασιτωμένα,
εμβολιασμένα και καθαρά.
Μετά μπήκαμε στο πούλμαν του
κ. Αλέξανδρου και επιστρέψαμε στο σχολείο μας (σημειωτέο τα παιδιά είναι τόσο
εξοικειωμένα με τη διαδικασία που φοράνε τη ζώνη ασφαλείας μόνα τους χωρίς τη
βοήθεια μας , παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις).
Μαζί με τα παιδιά, μάθαμε και
εμείς πολλά γι’ αυτά τα καταπληκτικά ζώα που μας πλησίαζαν και ζητούσαν το χάδι
μας, κοιτώντας μας με τα τεράστια μάτια τους. Μαζί με τα παιδιά, εξοικειωθήκαμε
και εμείς, με τα μεγαλόσωμα και
καλόκαρδα αυτά ζώα, τα χαϊδέψαμε, τα ταΐσαμε, τα αγκαλιάσαμε, τα βουρτσίσαμε.
Μαζί με τα παιδιά αποκτήσαμε και εμείς μεγάλο σεβασμό απέναντι σε αυτά τα τόσο
υπομονετικά ζώα. Μαζί με τα παιδιά διασκεδάσαμε. Μαζί με τα παιδιά περάσαμε μία
υπέροχη μέρα σε αυτόν τον καταπληκτικό χώρο που όσα λόγια και να πεις και να
γράψεις δεν μπορείς να περιγράψεις ικανοποιητικά, τα τόσα πολλά συναισθήματα
που σου προκαλεί.
Για το Νηπιαγωγείο
Φ.Μπούρα
Υ.Σ. Στο φωτογραφικό υλικό που
θα λάβετε στο Β’ μέρος του e-portfolio, στο τέλος της χρονιάς,
αναζητήστε τις παραπάνω εικόνες.Προτεινόμενη δραστηριότητα αξιοποίησης εκπαιδευτικής επίσκεψης εδώ
