Οι πρώτες μέρες μας στο Νηπιαγωγείο - Μέρος Ι

Ξεκινώντας τη νέα σχολική χρονιά, θεωρήσαμε πολύ σημαντικά τα εξής:

Τη δημιουργία κλίματος συναισθηματικής ασφάλειας των νηπίων, 

Το δέσιμο της ομάδας και 

Τη δημιουργία των πλαισίων-κανόνων που θα μας επιτρέψουν καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς να περνάμε όμορφα.

Την πρώτη μας εβδομάδα λοιπόν την περάσαμε κάνοντας:

• Ελεύθερη ενασχόληση στα κέντρα δραστηριότητας-γωνιές της τάξης μας.

• Πολλά παιχνίδια γνωριμίας. Παίξαμε:

1. Με ένα μπαλόνι που "πέταγε"ανάμεσα στα παιδιά της τάξης. Όταν κατέληγε στα χέρια ενός παιδιού, αυτό μοιραζόταν μαζί μας το όνομά του. Σε άλλη παραλλαγή, το αγαπημένο του χρώμα και σε άλλη το αγαπημένο του φαγητό. Αυτός ο τρόπος μας βοήθησε γρήγορα να μάθουμε τα ονόματα των φίλων μας.
2. Έξω στην αυλή το "Τρέχω τρέχω και καλπάζω και σε σένα σταματώ. Πες μου τ΄όνομά σου για να το'χω φυλαχτό". Σχηματίσαμε έναν κύκλο, ένα παιδί έτρεχε γύρω μας και σταματούσε πίσω από ένα φίλο λέγοντας τα παραπάνω λόγια.Σε άλλη παραλλαγή παίξαμε το παιχνίδι με σιγανή φωνή, με δυνατή φωνή, με αργή φωνή, με γρήγορη φωνή, με ψιθυριστή φωνή.
3. Έξω στην αυλή το παιχνίδι της φιλίας. Κάναμε έναν κύκλο και μισές καρδιές από όλα τα χρώματα σκορπίστηκαν κάτω. Τρέχαμε με τη μουσική, αλλά όταν αυτή σταματούσε, παίρναμε από κάτω μισή καρδιά π.χ. μπλε χρώματος και ψάχναμε το φίλο που είχε την άλλη μισή μπλε καρδιά για τις ενώσουμε και να πούμε πολύ φωναχτά τα ονόματά μας. 

Τα παιχνίδια γνωριμίας είναι από τη συνάδελφο Ζήση Ανθή, από το περιοδικό "Παράθυρο" και από σημειώσεις μας από τα ΠΕΚ που κάναμε και τα μοιράστηκαν μαζί μας, σχολικές σύμβουλοι ή άλλοι συνάδερφοι. Όλους σας ευχαριστούμε. 

• Εξερεύνηση σε όλους τους χώρους του Νηπιαγωγείου μας.Στην τάξη μας, στη διπλανή τάξη, στην τουαλέτα, στην κουζίνα, στο γραφείο, στην αυλή. Συζητήσαμε, συμφωνήσαμε και απεικονίσαμε κανόνες για τα κέντρα δραστηριότητας-γωνιές της τάξης μας (αρχικά για την παρεούλα, το οικοδομικό υλικό, τη ζωγραφική, την πλαστελίνη και το κουκλόσπιτο). Ορίσαμε κανόνες για την τουαλέτα, για το πρωϊνό και για το μεσημεριανό και για την αυλή. 

1. Αφού πλύνω τα χέρια, "την τσάντα παίρνω, πετσέτα στρώνω, νερό βγάζω και περιμένω"
2. Λέμε όλη μαζί την προσευχούλα του πρωϊνού και του μεσημεριανού (οι ολοήμεροι), και μετά το "Καλή όρεξη", τρώμε όλοι μαζί. 
3. Κυκλοφορούμε σε όλο το σχολείο σε τρενάκι, τρενάκι για να πλύνω τα χέρια, για να ετοιμαστώ να βγω έξω διάλειμμα, για να επισκεφτώ τη διπλανή τάξη κλπ.
4. Στο διάλειμμα οι σίφουνες μένουν μέσα, και βγαίνουμε μόνο τα παιδιά. Αν κάποια παιδιά μεαμορφωθούν σε σίφουνες στο διάλειμμα, μπαίνουν στην τάξη να "ξεσηφουνιάσουν".
5. Τα χεράκια και τα ποδαράκια τα κρατάμε στον εαυτό μας.
6. Και άλλα τέτοια πολλά..... για να περνάμε πολύ πολύ καλά. 

• Μπήκαμε σε μια μικρή ρουτίνα και καθημερινότητα...

1. Ελεύθερες δραστηριότητες στις γωνιές πρωί-πρωί
2. Χτυπάν τα κουδουνάκια και μαζεύουν όλα τα μικρά χεράκια
3. Καθόμαστε στην παρεούλα. Από τις πρώτες μέρες μάθαμε το "Καλημέρα" από τα "Λάχανα και Χάχανα" - "Εδώ Νηπιαγωγείο" που είναι ένα από τα τρία τραγούδια που μάθαμε αυτό το μήνα. 
4. Λίγα Μαθηματικά. Μετράμε πόσοι είμαστε στο σχολείο και πόσοι είμαστε σπίτι και βάζουμε τους αντίστοιχους αριθμούς στους πίνακες μας. Πόσα κορίτσια και πόσα αγόρια έχει η τάξη μας; Πόσα κορίτσια και πόσα αγόρια έχει η άλλη τάξη; κ.α.
5. Λίγη Γλώσσα με τη διήγηση ή την ανάγνωση βιβλίων "Η Μίλι και η Μόλι και η πρώτη μέρα στο σχολείο", "Το σκουλήκι με φτερά",κ.α.. Στη συνέχεια η συζήτηση, οι ερωτήσεις, η αναδιήγηση. Συζήτηση για την καθημερινότητα μας στο σπίτι, έξω από το σπίτι, τους φίλους μας έξω από το σχολείο, κ.α.
6. Παιχνίδια γνωριμίας.
7. Πρωϊνό.
8. Διάλειμμα.
9. Και οι ολοήμεροι συνέχεια...
10. Χαλάρωση μετά το διάλειμμα και με τραγούδι "Ήλιε μου" από το CD "Κάτω από το κουνουπίδι".
11. Ελεύθερες δραστηριότητες στις γωνιές για λίγο.
12.  Άλλη μία οργανωμένη δραστηριότητα, που αυτή τη βδομάδα είναι παιχνίδι γνωριμίας πάλι.
13. Φαγητό μεσημεριανό.
14. Διάλειμμα μικρό.
15. Λίγη Γλώσσα με "Την ιστορία λίγο πριν φύγω απ' το σχολείο...." 

Φωτογραφίες όλων των παραπάνω θα αναρτήσουμε όταν λάβουμε από όλους τους γονείς το έντυπο συγκατάθεσης για το διαδίκτυο , που μοιράσαμε πρόσφατα.

Αποκαλύπτοντας τα παραμύθια

Τα παραμύθια δεν είναι μόνο ψυχαγωγία για τα παιδιά. Είναι το μέσο που τα βοηθά να αποκαλύψουν την εσωτερική τους φύση, με τις άπειρες ηθικές και πνευματικές της δυνατότητες, αλλά και ο πιο άμεσος τρόπος για να οδηγηθούν με ασφάλεια στην ωριμότητα.

 
Της Ελένης Χαδιαράκου

Ο γνωστός σουηδός σκηνοθέτης και μάγος της αφήγησης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν είπε κάποτε πως η διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι είναι ότι το ψέμα (είτε το λες στους άλλους είτε στον εαυτό σου) σε βοηθά να υπεκφεύγεις τις δυσκολίες της ζωής, ενώ το παραμύθι να τις αντιμετωπίζεις. Καιδεν είχε άδικο. Τα παραμύθια υπήρξαν για όλους η πρώτη μας επαφή με τη ζωή και τις δυσκολίες της. Από τα αρχαία κιόλας χρόνια οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν, ανέλυαν και κατανοούσαν την πραγματικότητα μέσα από ιστορίες. Ειδικά για τους λαούς της Ανατολής, τα παραμύθια ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να κατανοήσουν το «άγνωστο». Κάθε κοινωνία, από την πιο πρωτόγονη έως την πιο ανεπτυγμένη, έχει τις δικές της φανταστικές ιστορίες, που περιλαμβάνουν περιπέτειες, συμβολισμούς και ηθικά διδάγματα. Οι ψυχολογικές καταβολές των παραμυθιών, μάλιστα, ήταν ανέκαθεν ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα τόσο για τους ψυχολόγους όσο και για τους συγγραφείς. Οι μεν ψυχολόγοι προσπαθούν να βρουν σε αυτά απαντήσεις για το ασυνείδητο, οι δε συγγραφείς να ανακαλύψουν το βαθύτερο μήνυμα της ζωής.

Εκπαιδεύοντας με παραμύθια
Ο ρόλος του παραμυθιού είναι βέβαια ψυχαγωγικός, αλλά όχι μόνο. Τα παραμύθια δημιουργούν στα παιδιά εικόνες, διεγείρουν τη φαντασία τους και τα βοηθάνε να μπουν σε κόσμους μυθικούς και ονειρικούς, σε κόσμους όπου όλα μπορούν να συμβούν. Το παραμύθι καλλιεργεί το πνεύμα και βοηθά τα παιδιά να ξεκαθαρίσουν τα συναισθήματά τους και να αντιληφθούν τις δυσκολίες της ζωής. Ταυτόχρονα, προτείνει λύσεις στα προβλήματά τους. Παράλληλα, όμως, δίνει στο παιδί τη δυνατότητα να παρακολουθήσει την παρέμβαση του ανθρώπου σε μια κατάσταση που το περιβάλλει, διεγείρει τη φαντασία του, αλλά και ικανοποιεί σε φανταστικό επίπεδο τις πιο βαθιές επιθυμίες του. Έτσι ηρεμεί και γαληνεύει από τις καθημερινές εντάσεις που βιώνει, μαθαίνει ν’ ακούει και να σκέφτεται.

«Ήταν μια φορά και έναν καιρό...»
Το παραμύθι ξεκινά πάντα με μια ήρεμη εισαγωγή και κλείνει με έναν επίσης καθησυχαστικό τρόπο. Από τις πρώτες κιόλας λέξεις, το παιδί μεταφέρεται σε έναν κόσμο μαγικό, εξωπραγματικό. Στο παραμύθι ο χρόνος, όπως και ο τόπος, είναι αόριστος, όλα θίγονται με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, ενώ οι ήρωες είναι σχεδόν πάντα απλοί και αδύναμοι άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερα ταλέντα. Στην ουσία, τα παραμύθια «αφηγούνται» την παιδική ηλικία ενός ανθρώπου μέχρι και την ενηλικίωσή του, και όλες τις περιπέτειες που περιλαμβάνει αυτή η διαδρομή. Ο ήρωας προχωρά μόνος του για κάποιο χρονικό διάστημα, όπως αντίστοιχα μόνο νιώθει και το παιδί στην κοινωνία. Η επαφή με τη φύση (ένα δέντρο ή ένα ζώο) είναι συνήθως καταλυτική, μιας που συνήθως τον βοηθά να βρει το δρόμο του. Ο κυνηγημένος ήρωας μπορεί να πονά ή να περνά μέσα από δυσκολίες, αλλά πάντοτε βρίσκει τελικά το δρόμο του. Αυτό θα συμβεί και στο παιδί κατά τη διάρκεια της ζωής του. Θα πονέσει, θα δυσκολευτεί, αλλά τελικά θα βρει τις λύσεις που ψάχνει. Εκεί βρίσκεται και η γοητεία του παραμυθιού. Στο ότι μπορεί να αποκαλύψει την εσωτερική μας φύση, με τις άπειρες ηθικές, ψυχικές και πνευματικές της δυνατότητες. Είναι η αναζήτηση για το νόημα της ζωής. Γιατί, ως γνωστόν, ο άνθρωπος πάντα αναπτύσσεται και ολοκληρώνεται μέσα από τις δοκιμασίες.

Η ψυχολογική προσέγγιση
Δεν είναι τυχαίο πως κάθε φορά που διαβάζουμε ένα παραμύθι στα παιδιά μας αρχίζουμε κι εμείς οι ίδιοι να διακρίνουμε μηνύματα που μέχρι τώρα δεν είχαμε προσέξει. Άλλες φορές οι ιστορίες προσπαθούν να μεταδώσουν αξίες, όπως δικαιοσύνη, καλοσύνη ή ισότητα, και άλλες προσπαθούν να περάσουν μηνύματα που είναι συνδεδεμένα με το κοινωνικό περιβάλλον, όπως η σημασία της κοινότητας, οι «αντρικοί» και «γυναικείοι» ρόλοι ή η κοινωνική ιεραρχία. Τα παραμύθια χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα από ορισμένους ψυχολόγους - για να βοηθήσουν τους ενηλίκους να ξεπεράσουν κάποια ψυχολογικά προβλήματα. Σύμφωνα με τον Χανς Ντίκμαν -τον πιο γνωστό υποστηρικτή αυτής της ιδέας-, ένας αποτελεσματικός τρόπος ψυχοθεραπείας είναι να διηγηθεί το άτομο το αγαπημένο του παραμύθι. Σύμφωνα με τη θεωρία του, το αγαπημένο μας παραμύθι δεν έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μας τυχαία, αλλά λόγω της σημαντικής ψυχολογικής βαρύτητας που έχει για την ίδια την ύπαρξή μας και τα προβλήματα που μας απασχολούν. Όταν συνειδητοποιήσουμε τη βαθύτερη σημασία του νοήματος του παραμυθιού, τότε μπορούμε να μεταφράσουμε ασυνείδητες σκέψεις και φόβους μας και να τα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα.

Η θεματολογία
Το παραμύθι συγκινεί και ψυχαγωγεί όλους τους λαούς της Γης, από τα πανάρχαια χρόνια. Στις ιστορίες τους συναντάμε τα πιο απίθανα και απίστευτα γεγονότα. Αυτά, όμως, που για το σημερινό άνθρωπο είναι φανταστικά, για τον πρωτόγονο αποτελούσαν τον αληθινό του κόσμο, όπως τον έβλεπε ή όπως τον εξηγούσε απλοϊκά. Όλος ο κόσμος του πρωτόγονου ανθρώπου, η θεωρία του για τη γέννηση του κόσμου, ο φόβος του για τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, η πίστη του στη μαγεία, στη δεισιδαιμονία, στις υπερφυσικές ικανότητες των μάγων, η στενή του σχέση με τα ζώα, τα οποία θεωρούσε συντρόφους, τα όνειρα που τον μετέφεραν σε άγνωστους τόπους με τρόπο ανεξήγητο, πέρασαν μέσα στα παραμύθια. Η πλοκή εμφανίζεται με μια σειρά ατυχιών στην αρχή, ενώ στο τέλος καταλήγουν όλα τακτοποιημένα και ευτυχισμένα για τους ήρωες. Η πιο γνωστή υπόθεση είναι αυτή του χαμένου παράδεισου που ξανακερδήθηκε, όπως στην ιστορία της Σταχτοπούτας. Υπάρχουν, όμως, και ιστορίες που πραγματεύονται ένα ταμπού και την παραβίασή του - όπως το άνοιγμα μιας απαγορευμένης πόρτας ή ενός δωματίου, ή μια ερώτηση που απαγορεύεται να τη θέσεις. Αυτά τα παραμύθια ανάγονται στο μύθο του Έρωτα και της Ψυχής. Η θεματολογία του Ιάσονα και της Μήδειας, που συναντιέται παντού, εμφανίζεται στη «Βασίλισσα με τα Χρυσά Μαλλιά», ενώ τα απίθανα κατορθώματα που απαιτούνται από τον ήρωα εμφανίζονται σε πολλές παραλλαγές σε όλο τον κόσμο. Τα ζώα που μπορούν να μιλούν, που είναι χρήσιμα στον άνθρωπο, ή αυτά που έχουν μαγικές ιδιότητες εμφανίζονται σε όλα τα παραμύθια του κόσμου και αυτό σχετίζεται με το μύθο του Παραδείσου. Κάποιες φορές το ζώο που βοηθά τον άνθρωπο δεν απαιτεί ανταλλάγματα, απλώς χρησιμοποιεί τις μαγικές δυνάμεις του ή ακόμα και την εξυπνάδα του για να βοηθήσει τον ήρωα και την ηρωίδα, όπως π.χ. στον «Παπουτσωμένο Γάτο», όπου ο γάτος βοηθά τον αφέντη του να γίνει βασιλιάς, ή όπως τα πουλιά ή άλλα ζώα βοηθούν τη Σταχτοπούτα να πάει στο χορό και μετά τη βοηθούν να παντρευτεί τον πρίγκιπά της. Ένα επίσης δημοφιλές θέμα είναι αυτό του άσχημου πλάσματος, που συχνά εμφανίζεται ως ο σύζυγος. Συνήθως ο ήρωας/η ηρωίδα υποφέρει από μια κατάρα, που αργότερα με σύμμαχο την αγάπη ή τη βαθιά αφοσίωση ενός προσώπου λειτουργεί απελευθερωτικά. Για παράδειγμα, «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» και «Ο Βάτραχος - Πρίγκιπας». Αυτά τα παραμύθια έχουν διπλή μεταμόρφωση, καθώς η ηρωίδα βοηθά τον ήρωα να μεταμορφωθεί από τέρας ή βάτραχο σε πρίγκιπα, αλλά και το αντίστροφο, καθώς ο ήρωας βοηθά την ηρωίδα να εγκαταλείψει ένα μειονέκτημα ή μια αδυναμία του χαρακτήρα της, τη βοηθά στην ουσία να ωριμάσει, να ολοκληρωθεί, να τελειοποιηθεί. Τα θέματα που προέρχονται από αγαπημένα παραμύθια, έχουν πολλά χαρακτηριστικά και συγκεντρώνουν τη γνήσια φύση της παράδοσης. Τα πρότυπα υποδείγματα αποτελούνται από εικόνες και σύμβολα όμοια σε όλο τον κόσμο, αρχέτυπες εικόνες και συμβολισμούς βαθιά ριζωμένους στο ασυνείδητο της ύπαρξης, που βοηθούν τον άνθρωπο να καταλάβει τον εαυτό του και τον κόσμο που τον περιβάλλει, αλλά και το άγνωστο και ανεξήγητο της δημιουργίας και των νόμων της. Τα παραμύθια, οι μύθοι, οι θρύλοι έχουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στην ανθρώπινη φύση, η οποία αναζητά συνεχώς τους λόγους ύπαρξής της.

Ιστορίες γεμάτες συμβολισμούς
Η συμβολική μορφή και ο αρχέτυπος χαρακτήρας τους κάνει τα παραμύθια κατανοητά σε όλους τους ανθρώπους, διαφορετικών ηλικιών, εποχών, πολιτισμών. Ουσιαστικά, αποτελεί τη γέφυρα που ενώνει τη φωτεινή με τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου. Ο πόλεμος με το καλό και το κακό, η πάλη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, ο παράδεισος και η κόλαση είναι τα θέματα που σχεδόν πάντα πραγματεύονται τα παραμύθια. «Η Σταχτοπούτα», για παράδειγμα, ξεκινά ως εξής: «Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας καλός άντρας και ζούσε μαζί με την καλόκαρδη γυναίκα του και την όμορφη κόρη τους. Ξαφνικά, η γυναίκα αρρώστησε και πέθανε. Ο άντρας παντρεύτηκε μια δεύτερη γυναίκα, που είχε δύο κόρες που μισούσαν την πρώτη όμορφη κόρη». Στο παραμύθι, η ηρωίδα αντιμετωπίζει τον πόνο της απώλειας και βιώνει τη δοκιμασία του Χαμένου Παραδείσου. Η Σταχτοπούτα ήταν αναγκασμένη να καθαρίζει το τζάκι από τις στάχτες. Το τζάκι συμβολίζει την εξορία, τις στάχτες των νεκρών, την ταπείνωση και τη θλίψη. Επίσης, οι στάχτες συμβολίζουν το βραχυπρόθεσμο της ζωής. Το τζάκι, όμως, είναι και το ιερό κέντρο του σπιτιού, εκεί όπου πάντα υπάρχει μια ζεστή εστία. Είναι ένα σημείο ασφαλές που δεν πλησιάζουν ποτέ τα κακά πνεύματα. Η θέση της δίπλα στο τζάκι παραλληλίζει τη Σταχτοπούτα με τη θεά Εστία. Η Σταχτοπούτα περιποιείται τη φωτιά, επομένως είναι το πνεύμα, η ψυχή. Οι αδελφές της Σταχτοπούτας συμβολίζουν ακόμη την εσωτερική και πνευματική ασχήμια, αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις του κακού που βρίσκονται στην απληστία, τη ζήλια και τη ματαιοδοξία. Η μητριά αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή και καταστροφική όψη της γυναικείας φύσης, που σε άλλα παραμύθια μεταμορφώνεται σε κακιά μάγισσα. Μεγάλο ρόλο στο παραμύθι παίζει η νεκρή μητέρα της Σταχτοπούτας. Εμφανίζεται σαν άσπρο περιστέρι, σύμβολο της αγνής αγάπης, μιας αγάπης που δίνει δύναμη στην ηρωίδα για να υπομείνει όλα τα βάσανα. Η μεταμόρφωση της Σταχτοπούτας συμβολίζει τις κρυμμένες δυνάμεις της ψυχής, οι οποίες δείχνουν τη διαδρομή της προς τον Παράδεισο. Το γυάλινο γοβάκι έχει μαγικές ιδιότητες, καθώς το γυαλί συμβολίζει την πνευματική τελειότητα, τη λάμψη και την καθαρότητα. Τέλος, η αναζήτηση του πρίγκιπα με σκοπό να βρει τη Σταχτοπούτα και να παντρευτούν συμβολίζει την ένωση και την κατάκτηση του χαμένου Παραδείσου. Αντίστοιχα, στον «Παπουτσωμένο Γάτο» οι συμβολισμοί αλλάζουν. Τα ζώα στα παραμύθια πάντα βοηθούν τους ανθρώπους. Εδώ, ο γάτος εκτός από κολπατζής είναι παράλληλα και φύλακας των θνητών. Μερικές φορές τα ζώα δρουν από μόνα τους, ενώ άλλες φορές υπάρχει σχέση αμοιβαιότητας. Οι ήρωες σώζουν ή βοηθούν το ζώο, και αυτό από ευγνωμοσύνη τούς ανταποδίδει τη σωτηρία, όταν χρειάζεται η επέμβαση των δυνάμεών τους. Στην «Πεντάμορφη και το Τέρας» συναντάμε μια πανέμορφη κοπέλα η οποία βρίσκεται κάτω από την εξουσία ενός τέρατος. Η ηρωίδα τον βλέπει σαν τέρας, απλά της απαγορεύεται να τον δει τη νύχτα. Όταν παραβιαστούν οι κανόνες και η πεντάμορφη δει το μαγεμένο ήρωα, τότε αυτός εξαφανίζεται ή εκείνη τον εγκαταλείπει. Μετά θα πρέπει να πετύχει γενναία κατορθώματα για να τον ξαναβρεί. Με τη βοήθεια των ζώων τον βρίσκει και τελικά λύνονται τα μάγια και τον παντρεύεται. Σε αυτό το παραμύθι κατανοούμε ότι δεν πρέπει να κρίνουμε σύμφωνα με την εξωτερική εμφάνιση, θα πρέπει να ξεπερνάμε τους φόβους μας, και συνειδητοποιούμε ότι η αληθινή αγάπη επιβάλλεται σε κάθε μορφή μαγείας και βγαίνει πάντα νικήτρια. Η ιστορία της «Κοκκινοσκουφίτσας» αναφέρεται στη σχέση κόρης-μητέρας. Η μητέρα την προειδοποιεί πως στο δάσος υπάρχει λύκος, δηλαδή απειλή. Εκείνη, όντας απονήρευτη, πέφτει θύμα του και ο λύκος την καταπίνει. Έρχεται θάνατος, αλλά ακολουθεί η Ανάσταση. Εδώ οι συμβολισμοί ποικίλλουν. Από τη μια, το κόκκινο σκουφάκι που παραπέμπει στο κόκκινο της αυγής και το μεσημεριανό ήλιο. Από την άλλη, ο λύκος που συμβολίζει το χειμώνα και το σκοτάδι, κατά τη σκανδιναβική μυθολογία. Τέλος, η ηρωίδα συμβολίζει τη φωτεινή πλευρά της θηλυκότητας, ενώ ο κυνηγός είναι ο ήρωας που σώζει την Κοκκινοσκουφίτσα από το τέρας.

Ξέρατε ότι…
... οι αρχαιότερες γραπτές ιστορίες που ανακαλύφθηκαν ήταν στην Ανατολή και αποτελούνταν από μια συλλογή από σανσκριτικά παραμύθια με πέντε βιβλία, τα «Ινδικά Πανχατάντρα»; Δεν γνωρίζουμε πότε γράφτηκαν, πιστεύεται όμως ότι έφτασαν στην Ελλάδα την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

… η παλαιότερη συλλογή παραμυθιών εμφανίστηκε στην Ευρώπη μετά την εποχή της Αναγέννησης, στη Βενετία, το 1550 και περιελάμβανε αστεία, αινίγματα και ιστορίες.

Γενέθλια - Γενέθλια - Γενέθλια

Εγκαινιάζοντας στην ιστοσελίδα μας μία ιδέα των συναδέλφων του 5ου Νηπιαγωγείου Σερρών, θέλουμε να ευχηθούμε στον Χρήστο Π.

Χρόνια Πολλά!

Να ΄σαι γερός και δυνατός

Σαν τα ψηλά βουνά!

Και επειδή η τούρτα σου σήμερα ήταν γεμάτη αεροπλανάκια και ελικόπτερα σου αφιερώνουμε με πολλή αγάπη τις παρακάτω φωτογραφίες:

Ανοίγουν τα Σχολεία

"Γεια σας, παιχνίδια μου στην παραλία, φεύγω, γιατί ανοίγουν τα σχολεία, της γνώσης περιβόλια θα γνωρίσω, θα μπω μες τα βιβλία να σεργιανίσω." 
Θ. Χορτιάτη.

 

Έφθασε πάλι το Φθινόπωρο, μια εποχή που σηματοδοτεί, ως επί το πλείστον, την αρχή της σχολικής χρονιάς.

Τα σχολεία ανοίγουν για να υποδεχθούν τα παιδικά χαμόγελα και γέλια.

Καλωσορίζουμε τους παλιούς μας φίλους και περιμένουμε με αγωνία να γνωρίσουμε τους καινούργιους.

Είμαστε στο πλάι σας έτσι ώστε με πολλή δύναμη, κουράγιο, φαντασία και δημιουργικότητα να οργανώσουμε μια ατμόσφαιρα για να νιώσουν τα παιδιά χαρούμενα και ασφαλή.

Πρώτη Μέρα στο Νηπιαγωγείο:

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012, ώρα 9:00 π.μ.

Θα είμαστε εκεί να σας υποδεχθούμε όλους με πολλή χαρά και ανυπομονησία και να τα πούμε για λίγο από κοντά.

Οι εκπαιδευτικοί του Νηπιαγωγείου

Γιορτή του Πατέρα

Γιορτή του Πατέρα ή Ημέρα του Πατέρα ονομάζεται η ετήσια κινητή εορτή προς τιμήν του πατέρα, των πατρικών δεσμών και γενικά την επιρροή των πατέρων στην κοινωνία. Γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου σε πολλές χώρες παγκοσμίως, αν και σε ορισμένες χώρες η ημερομηνία μπορεί να διαφέρει. Θεωρείται συμπληρωματική εορτή μαζί με τη Γιορτή της Μητέρας.

  

Ιστορία

Η πρώτη γνωστή ιστορικά περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της Ημέρας του Πατέρα έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών στις 5 Ιουλίου 1908. Διοργανώθηκε από την κα. Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον (Grace Golden Clayton), η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Μόνονγκα (Monongah Mining disaster) μερικούς μήνες πριν στο Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνια, τον Δεκέμβριο του 1907. Είναι πιθανόν η Κλέιτον να επηρεάστηκε από τον πρώτο εορτασμό της Ημέρας της Μητέρας που έλαβε τόπο την ίδια χρονιά, λίγα μίλια μακριά. Η Κλείτον διάλεξε την πιο κοντινή Κυριακή στα γενέθλια του προσφάτως εκλιπόντα πατέρα της για να διεξαχθεί η εορτή. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη μέρα δεν έλαβε την απαραίτητη προσοχή, καθώς επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα στην πόλη, με αποτέλεσμα ούτε η Δυτική Βιρτζίνια να αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη μέρα ως επίσημη εορτή, ούτε να εορταστεί ξανά. Όλη η αναγνώριση για την Ημέρα του Πατέρα πήγε στη Σονόρα Ντοντ (Sonora Dodd) από το Σπόουκεν (Spokane) της Ουάσιγκτον. Η Ντοντ μη γνωρίζοντας τίποτα για την προηγούμενη διοργάνωση στη Βιρτζίνια και επηρεασμένη επίσης από την Ημέρα της Μητέρας διοργάνωσε από μόνη της τη Γιορτή του Πατέρα, δύο μόλις χρόνια αργότερα από αυτήν της Κλέιτον. Ήθελε να τιμήσει τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865) καθώς και όλους τους υπόλοιπους βετεράνους πατέρες του συγκεκριμένου πολέμου.

Το πρώτο νομοσχέδιο που πήγε στο Αμερικανικό Κογκρέσο και αφορούσε στην επισημοποίηση της Γιορτής του Πατέρα το 1913 καταψηφίστηκε λόγω φόβων περί εμπορευματοποίησης της εορτής. Το 1916 ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον επισκέφτηκε το Σπόουκεν όπου έκανε ομιλία για την Ημέρα του Πατέρα, καθώς και μία αποτυχημένη απόπειρα για την επισημοποίηση της γιορτής από το Κογκρέσο. Το 1924, ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ πρότεινε επίσημα την καθιέρωση μιας ιδιαίτερης ημερομηνίας για τον εορτασμό του πατέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως να προβεί σε κάποια σχετική ενέργεια. Ύστερα από μερικές ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες ανάδειξης της εορτής, το 1966 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους πατέρες, και καθιέρωνε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα. Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Μετά την τελική επισημοποίηση του γιορτής από τον Νίξον, και ενώ υπήρχε η εντύπωση πως η πρώτη Γιορτή του Πατέρα είχε διοργανωθεί το 1910 από την Ντόντ, κάποιος παρευρισκόμενος στην εκδήλωση της Κλέιτον του 1908, κατόρθωσε να αποδείξει πως η γιορτή είχε ξαναγίνει δύο χρόνια νωρίτερα.

Στην Αυστραλία γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου ενώ η εκκλησία το γιορτάζει του αγίου Πνεύματος (Ιούνιος). Στην Ευρώπη έπαψε να είναι 'Ημέρα του Πατέρα' αλλά ονομάζεται 'γιορτή του πατέρα' (fete des peres) με αρχή από τη Γερμανία που συνδεόταν άμεσα με την οικογενειακή έξοδο, τη γιορτή της μπύρας, κτλ.

Στην Ευρώπη, καθιέρωσαν τη γιορτή οι διαζευγμένοι πατεράδες μέσω του ΣΥΓΑΠΑ . από τον Ιδρυτή Νίκο Σπιτάλα, εξ' αιτίας της απαξίωσης του πατέρα από τη δικαιοσύνη, στα διαζύγια. Έτσι, μαζί με όλους τους Ευρωπαίους, γιορτάζουν κάθε δεύτερη Κυριακή του Ιούνη όταν μάλιστα τα σχολεία είναι ακόμα ανοικτά για να διδάξουν οι δάσκαλοι το ρόλο και τις αξίες του πατέρα στην οικογένεια. Εχει εκτυπωθεί από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, ειδική σειρά γραμματοσήμων.

Ένας πολύ περιεκτικός σύνδεσμος για το μπαμπά (δυστυχώς μόνο στα Αγγλικά):

http://www.loveyoufather.com/ 

Μετάβαση στο Δημοτικό Σχολείο

Αφού τελειώσαμε με την καλοκαιρινή μας γιορτή, την Παρασκευή 8-6-2012, ασχοληθήκαμε τις τρεις τελευταίες ημέρες πριν τη λήξη του σχολικού έτους, με το Δημοτικό Σχολείο.

Αφού συνεννοηθήκαμε με τους δασκάλους και το διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λυκόβρυσης, κανονίσαμε επίσκεψη την Τετάρτη 13-6-2012, έτσι ώστε να παρακολουθήσουμε μάθημα της Α' Δημοτικού, να ξεναγηθούμε στους χώρους και να παίξουμε παιχνίδια στην αυλή με τα πρωτοδημοτικάκια.

Πριν την επίσκεψη ακολουθήσαμε τα εξής βήματα:

1. Κάναμε συζήτηση στην ολομέλεια για το Δημοτικό Σχολείο και συγκεντρώσαμε όσες γνώσεις είχαν τα παιδιά για το Δημοτικό Σχολείο, πριν το επισκεφθούν.

2. Αυτές τις "γνώσεις¨τις αποτυπώσαμε σε χαρτί ζωγραφίζοντας "τι μου έρχεται στο νου όταν ακούω για το Δημοτικό Σχολείο".

3. Παρουσιάσαμε τις ζωγραφιές μας στην ολομέλεια.

4. Από την παρουσίαση αυτή, εντοπίσαμε κάποιες αρχικές διαφορές με το Δημοτικό Σχολείο, π.χ. τα παιδιά κάθονται σε θρανία, έχουν και δασκάλες και δασκάλους, έχουν χρωματιστά κάγκελα στην είσοδο, έχουν μεγάλη αυλή και γήπεδο μπάσκετ κ.α. Όλα αυτά αναδύθηκαν από τις ζωγραφιές των παιδιών. 

5. Τις διαφορές αυτές διαπιστώσαμε κατά την επίσκεψη μέσα στο σχολείο και την τάξη της Α' Δημοτικού.

6. Γράψαμε με τη βοήθεια της νηπιαγωγού, απορίες και ερωτήσεις που είχαμε να ρωτήσουμε, τόσο τη δασκάλα της Α' Δημοτικού όσο και τα παιδιά της Α' Δημοτικού.

7. Συζητήσαμε τι θα πρέπει να έχουμε μαζί μας όταν επισκεπτόμαστε νέους φίλους, και έτσι προέκυψε το "δώρο" προς το Δημοτικό Σχολείο. Ιδέες "πέσαν" στην παρεούλα για καλοκαιρινό δώρο, π.χ. θάλασσα, ψάρια, βυθός, και έτσι καταλήξαμε σε ομαδική εργασία "Βυθός" για τοΔημοτικό Σχολείο.

8. Δημιουργώντας την εργασία φρεσκάραμε τις μαθηματικές μας γνώσεις στις σειραθέτηση, αφού τοποθετήσαμε τα ψάρια που κατασκευάσαμε και κόψαμε από το μικρότερο στο μεγαλύτερο και από το μεγαλύτερο στο μικρότερο.

9. Όλα τα παραπάνω, κράτησαν δύο ημέρες.

10. Την τρίτη ημέρα ήταν η επίσκεψη. Βρεθήκαμε στο Δημοτικό Σχολείο στις 8:10 π.μ. , ώρα προσευχής. Κάναμε προσευχή μαζί με το Δημοτικό και παρακολουθήσαμε μια μικρή τελετή για τον αποχαιρετισμό της Στ' Δημοτικού. Στη συνέχεια μας καλωσόρισαν και μας έβαλαν στη θέση που κατείχε μέχρι εκείνη τη μέρα η Α' τάξη του Δημοτικού. Τα παιδιά μας ήταν κατανθουσιασμένα και παρακολουθούσαν σα μαγεμένα την τελετή και το καλωσόρισμα.

11. Μπήκαμε στις τάξεις της Α' Δημοτικού, μπήκαμε στο Α1 και το Α3 και παρακολουθήσαμε το μάθημά τους, αφού μας τακτοποίησαν στα θρανία μαζί τους. Έκαναν ορθογραφία και ανάγνωση. 

12. Στη συνέχεια, πήραμε το λόγο, παρατηρήσαμε ομοιότητες και διαφορές με την τάξη της Α' Δημοτικού, π.χ. έχουν και αυτοί παρουσιολόγιο, έχουν τις ημέρες της εβδομάδας, έχουν ημερολόγιο με τους μήνες, έχουν γράμματα, αλλά είναι περισσότερα, έχουν αριθμούς, αλλά είναι περισσότεροι, έχουν τα σχήματα, όπως κι εμείς στην τάξη μας κ.α. Με αυτό τον τρόπο πετύχαμε να δείξουμε στα παιδιά ότι δεν είναι τόσο πολύ διαφορετικά τα περιβάλλοντα μεταξύ τη τάξης μας στο νηπιαγωγείο και της Α' Τάξης του Δημοτικού.

13. Κάναμε τις ερωτήσεις που είχαμε. Μας λύθηκαν απορίες για τα μαθήματα, τι είναι η ανάγνωση, τι είναι η ορθογραφία, τι είναι η αντιγραφή. Μας λύθηκαν απορίες για τους δασκάλους και τις δασκάλες και ανακαλυψαμε ότι στην Α΄Δημοτικού έχουν 5 δασκάλους και δασκάλες που τους κάνουν: Υπολογιστές (που είναι πολύ περισσότεροι απ' ότι έχουμε εμείς στην τάξη μας), Γυμναστικά, Εικαστικά (δηλ. ζωγραφική), Θεατρική Αγωγή και Αγγλικά. Μας λύθηκαν οι απορίες για τα διαλείμματα και για τα φαγητά που τρώνε στο Δημοτικό, για τα παιχνίδια που παίζουν στο διάλειμμα και για τις γιορτές που κάνουν στο σχολείο.

14. Μετά μας ξενάγησαν στις τουαλέτες, στο κυλικείο (δηλ. στην καντίνα που μπορούμε να αγοράζουμε φαγητό), στο γραφείο του διευθυντή και στην αίθουσα των υπολογιστών του σχολείου.

15. Μετά διάλειμμα στην απέραντη αυλή του σχολείου και παιχνίδι. 

16. Όταν γυρίσαμε στο σχολείο, γράψαμε, με τη βοήθεια της νηπιαγωγού και πάλι τι μας άρεσε πιο πολύ στο Δημοτικό Σχολείο.

Βασίλης: Μου άρεσαν τα νούμερα που ήταν στην Α' Δημοτικού.

Χρύσα: Μου άρεσε που βγήκαμε διάλειμμα.

Ιωάννης: Μου άρεσε που φάγαμε καραμέλες που μας έδωσε σε όλους ένα παιδάκι από την Α΄Δημοτικού.

Μυρτώ: Μου άρεσε όταν φεύγαμε.

Γιώργος Α: Μου άρεσε που πήγαμε στον διευθυντή και τον είδαμε.

Κορίνα: Μου άρεσε όταν μπήκαμε μέσα στην τάξη.

Αλέξανδρος: Μου άρεσε όταν βγήκαμε διάλειμμα.

Μάριος Μ.: Μου άρεσε όταν εγώ, ο Βασίλη και ο Γιώργος τρέχαμε.

Στέλλα: Μου άρεσε όταν πήραμε την Pappy και παίξαμε με την Γεωργία.

Γιάννης: Μου άρεσε όλη η τάξη της Α΄Δημοτικού, μ΄άρεσε ο πίνακας.

Δανάη: Μου άρεσε που είχαν στην τάξη τις φωτογραφίες των παιδιών.

Αλέξης: Μου άρεσε οι μέρες που είχαν στην τάξη δίπλα στα ψαράκια.

Αμαλία: Μου άρεσε όταν διαβάζανε τα παιδάκια.

Γιώργος Μ.: Μου άρεσε όταν έγραφαν.

Γεωργία: Μου άρεσε όταν είδαμε την τάξη, μου άρεσαν τα γράμματα πάνω από τον πράσινο πίνακα.

Παναγιώτης: Μου άρεσε όταν κάναμε μάθημα με τα άλλα παιδιά και ορθογραφία.

Έφη: Μου άρεσε όταν έπαιξα με την αδερφή μου κυνηγητό με σπίτια.

Βαγγέλης: Μου άρεσαν οι καρέκλες και τα θρανία.

Αιμιλία: Μου άρεσε που άκουσα τον Εθνικό Ύμνο και την προσευχή και όταν μπήκα στο γραφείο του Διευθυντή.

Διονύσης: Μου άρεσε ο πίνακας που είχε ημερομηνία.

Μάρω: Μου άρεσε ο χώρος που είχε τους υπολογιστές.

Μάριος Ζ.: Μου άρεσε που φάγαμε καραμέλες.

'Ετσι έλαβε τέλος και αυτή η επίσκεψη και πιστεύουμε ότι λύθηκαν οι περισσότερες απορίες μας για το "Μεγάλο Σχολείο" και νικήθηκαν οι φόβοι μας για το άγνωστο.