Με αφορμή το Καρναβάλι...

Την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013, τα παιδιά του Νηπιαγωγείου μας συμμετείχαν σε ένα βιωματικό αποκριάτικο εργαστήρι συναισθηματικών δεξιοτήτων (με αφορμή το καρναβάλι) και κατασκεύασαν και τη δική τους αποκριάτικη μάσκα. Το βιωματικό εργαστήρι διοργανώθηκε από την ομάδα «Αεί φερείν» που επισκέφτηκε το σχολείο μας.

Σκοπός του εργαστηρίου ήταν η ενίσχυση της αυτοεικόνας των παιδιών, η ανάδειξη των χαρισμάτων τους και η συνειδητοποίηση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας τους.

Το εργαστήρι πραγματοποιήθηκε ξεχωριστά για κάθε τμήμα για να γίνει η προσέγγιση όσο πιο εξατομικευμένη ήταν δυνατό να γίνει.

Οι δύο εκπρόσωποι της ομάδας που είναι και συνάδερφοι, αφού συστήθηκαν με τα παιδιά, άρχισαν την προσέγγιση τους προσπαθώντας να τους τονώσουν την αυτοπεποίθηση με την ερώτηση «Τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα». Μερικές από τις απαντήσεις που δόθηκαν ήταν, «κατάφερα να φτιάξω μάσκα αρλεκίνου», «κατάφερα να μάθω την αλφαβήτα», «κατάφερα να κόβω καλύτερα», «κατάφερα να μάθω να ζωγραφίζω καλύτερα», «κατάφερα να κάνω φίλους» κ.α.

Έτσι αφού νιώσαμε καλύτερα για τα επιτεύγματα μας, οι παιδαγωγοί συνέχισαν κάνοντας ένα «συμβόλαιο» με την ομάδα.

Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η ομάδα ήταν οι εξής:

·        Μιλάω με χαμηλή φωνή.

·        Σηκώνω το χέρι μου όταν θέλω να μιλήσω.

·        Δεν καταστρέφω αντικείμενα.

·        Δεν σπρώχνω, δε χτυπάω, δε λέω άσχημα πράγματα, δηλ. όχι βία.

·        Ακολουθώ τους κανόνες που βάλαμε.

·        Δεν ενοχλώ τους άλλους.

·        Συνεργαζόμαστε, συζητάμε για να λύσουμε ένα πρόβλημα.

·        Προσπαθούμε για το καλύτερο.

·        Μιλάω ευγενικά.

·        Δεν μαρτυράω.

Στη συνέχεια, αφού «δεθήκαμε» με το συμβόλαιο, παίξαμε ένα παιχνίδι με μουσική για να δεθώ ακόμη παραπάνω με το φίλο μου.

Έτσι ανάμεσα στα άλλα, βρίσκω ένα φίλο, ενώνω ώμο με ώμο, μύτη με μύτη, πλάτη με πλάτη, κοιλιά με κοιλιά, δάχτυλο με δάχτυλο, ποπό με ποπό, περπατάμε όλοι μαζί στο χώρο. Γελάσαμε και διασκεδάσαμε πάρα πάρα πολύ.

Μαζευτήκαμε πάλι στην ομάδα για να συζητήσουμε για τον εαυτό μας. Αναρωτηθήκαμε τι είναι ο εαυτός μας.

Ο εαυτός μας είναι το σώμα μας, η υγεία μας, τα συναισθήματά μας.

Έτσι εκφράσαμε μερικές σκέψεις για τον εαυτό μας:

·        «Σκέφτομαι αυτό που έχω καταφέρει, τις δυσκολίες μου, αυτό που έχω βάλει στόχο»

·        «Σκέφτομαι να είμαι καλύτερος, μια επιθυμία, ένα όνειρο»

·        «Σκέφτομαι την οικογένειά μου, την επικοινωνία»

·        «Σκέφτομαι τις ανάγκες μου»

Για να εξερευνήσουμε τα χαρακτηριστικά μας, μας βοήθησαν οι φίλοι μας τα ζώα και συγκεκριμένα οι μάσκες ζώων. Έτσι αναλύσαμε τα χαρακτηριστικά του κάθε ζώου:

Πρόβατο:      Καλός φίλος, χρήσιμο, ήρεμο ζώο.

Χελώνα:        Ντροπαλή, περπατάει αργά, είναι φιλική με τα άλλα ζώα, είναι αγωνίστρια, έχει πίστη.

Γατούλα:       Θέλει ησυχία, είναι μοναχική, είναι λίγο επιθετική, ναζιάρα, παιχνιδιάρα και χαδιάρα.

Λιοντάρι:      Είναι μεγάλο, δυνατό, γρήγορο, αρχηγός, άρχοντας.

Αρκούδα:      Τρομακτική, προστατεύει το παιδί της, καλή μαμά, της αρέσουν οι λιχουδιές.

Τίγρης:          Είναι άγρια, θέλει να είναι ελεύθερη, είναι οργανωτική.

Αετός:            Είναι ελεύθερος, περήφανος, δυνατός, γρήγορος, αρχηγός, όμορφος, καμαρωτό πουλί.

Πεταλούδα:   Μικροσκοπική, ευαίσθητη, της αρέσουν τα χρώματα, είναι φιλική με τα άλλα ζώα.

Κατασκευάσαμε λοιπόν ο καθένας τη μάσκα μας, απαντώντας στην ερώτηση: «Αν θέλατε να είστε κάποιο ζώο, ποιο θα θέλατε και γιατί (ποιος είναι ο εαυτός σας).

Μερικές από τις απόψεις που ακούστηκαν ήταν οι εξής:

·        Πεταλούδα, γιατί μ’ αρέσει να πετάω και μου αρέσουν τα χρώματα.

·        Τίγρης, γιατί μ’ αρέσει να χοροπηδάω.

·        Γάτα, γιατί μ’ αρέσει να κοιμάμαι πολύ.

·        Λιοντάρι, μ’ αρέσει να τρέχω.

·        Πεταλούδα, γιατί είναι όμορφη και έχει πολλά χρώματα.

·        Πεταλούδα, γιατί θα ήθελα να πετάω.

·        Τίγρης, γιατί μ’ αρέσει να πηδάω.

·        Λιοντάρι, γιατί μ’ αρέσει να τρέχω πιο γρήγορα απ’ όλους να είμαι ο πρώτος.

·        Τίγρης, επειδή πηδάει πολύ ψηλά.

·        Πεταλούδα, γιατί θέλω να είμαι ελεύθερος.

·        Πεταλούδα, γιατί είμαι ευαίσθητη.

·        Γάτα, γιατί μ’ αρέσει να κοιμάμαι και να χουζουρεύω.

Τέλος, βγάλαμε φωτογραφίες με τις μάσκες μας και φυσικά αξιολογήσαμε εμείς πρώτοι το εργαστήρι που παρακολουθήσαμε.

   

   
    Εκπληκτική δουλειά εκ μέρους των εκπροσώπων του εργαστηρίου, πολύ καλή παρουσίαση στα παιδιά. Κράτησε το ενδιαφέρον τους από την αρχή μέχρι το τέλος με την εναλλαγή της συζήτησης, της κίνησης, του παιχνιδιού και της κατασκευής. Όσο αφορά στην ίδια την κατασκευή, γνωρίσαμε και μεις και τα παιδιά μερικά πολύ πρωτοποριακά υλικά, τα οποία συναντούσαμε πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που κάνουμε κατασκευές.
    Ευχαριστούμε πολύ Κάτια για την αξέχαστη εμπειρία μας, στα  σχετικά με τον εαυτό μας συναισθήματα. 

Λίγο αργοπορημένοι..... αλλά αξίζει να τα δείτε

Οι απόκριες μαζί με την Καθαρή Δευτέρα, τη Σαρακοστή , τη γιορτή της 25ης Μαρτίου σε συνάρτηση με δύο ομαδικά έργα για τον εικαστικό διαγωνισμό διατροφής που διοργανώνουν οι συνάδερφοι του 3ου &  4ου Νηπιαγωγείου Λυκόβρυσης, μας κράτησαν λίγο μακριά από το διαδίκτυο και το Blog μας.

Επανερχόμαστε δριμύτεροι για να "ανεβάσουμε" τι έγινε τον προηγούμενο μήνα στο νηπιαγωγείο μας.

Τσικνοπέμπτη

Η Τσικνοπέμπτη γενικά

 

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπαρή Τρίτη), που συνδυάζονται με καρναβαλικές εκδηλώσεις.

Η Τσικνοπέμπτη στην Ελλάδα

Στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας τελούνται τα Κορφιάτικα Πετεγολέτσια ή αλλιώς Κουτσομπολιά ή Πέτε Γόλια. Η πετεγολέτσα, το πετεγουλιό όπως το λένε οι Κερκυραίοι, δεν είναι άλλο από το γνωστότατο κουτσομπολιό. Η πετεγολέτσα πραγματοποιείται το βράδυ της Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία “Κουκουνάρα”, της πόλης τής Κέρκυρας.

Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα η Κουλουρού πιστεύει λανθασμένα πως ο Ναύαρχος Ουίλσον είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της και πως έρχεται να την παντρευτεί. Γι’ αυτό ντύνεται νύφη και με τη συνοδεία των Πατρινών πηγαίνει να προϋπαντήσει τον καλό της στο λιμάνι. Γύρω της οι Πατρινοί διασκεδάζουν με τα καμώματά της.

Στις Σέρρες ανάβονται μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Στο τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ αναλαμβάνει τα «προξενιά», ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.

Στην Κομοτηνή καψαλίζουν την κότα που θα φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».

Στο Ηράκλειο της Κρήτης, μικροί και μεγάλοι περιδιαβαίνουν μεταμφιεσμένοι στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης, τραγουδώντας και χορεύοντας.

Η Τσικνοπέμπτη στο Νηπιαγωγείο μας

Σήμερα στο σχολείο μας γιορτάσαμε τα έθιμα της Τσικνοπέμπτης και φυσικά το τσικνίσαμε.

Μύρισε όλη η γειτονιά κρέας. 

Φάγαμε νόστιμα και μαλακά σουβλάκια, λουκανικάκι, πατατούλες, πίτα και σαλάτα αγγουράκι. Μας περιποιήθηκαν πολύ οι γονείς.

Τα παιδιά γλείψανε κυριολεκτικά τα πιάτα τους και ζήτησαν και δεύτερο. 

Φορώντας τα καπέλα του γελωτοποιού εμπνευσμένα από το καρναβάλι Mardi Gras , διασκεδάσαμε με την ψυχή μας.

Και του χρόνου να'μαστε όλοι καλά!