All 4 The KIDS (Νηπιαγωγείο): Πρόσκληση & Καλοκαιρινή Γιορτή 2012

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Πρόσκληση & Καλοκαιρινή Γιορτή 2012

Δείτε τη μορφή των προσκλήσεων μας όπως τις εμπνευστήκαμε και τις δημιουργήσαμε για αυτή τη γιορτή

Περισσότερες λεπτομέρειες
Κείμενο

Σκηνή Πρώτη

«Ο Τούλης παρουσιάζει τους φίλους του – Ο Πόλεμος της Σαλάτας»

Τούλης, Καροτούλης: Γεια σας παιδιά, μικρά , μεγάλα και ζωηρά. Είμαι ο Καροτούλης, μα με φωνάζουν Τούλη.

Είμαι, είμαι μακρουλό, κι έχω χρώμα ροδαλό.

Με γνωρίζουν με το πρώτο, είμαι, είμαι το καρότο.

Λαχανούλης &

Μαρούλης: Ε, Τούλη, πάλι για σένανε μιλάς;

Τούλης, Καροτούλης: Α, να οι φίλοι μου. Που είχα μείνει; Αν ναι.

Κι είμαι μάγος, και γιατρός

της όρασης ο βοηθός.

Έχω, έχω καροτίνη όλο υγεία βιταμίνη.

Να την τρώνε τα παιδιά, να’ χουνε γερά κορμιά.

Λαχανούλης &

Μαρούλης: Είσαι λιγάκι πολυλογάς. Τους φίλους σου τους ξέχασες, δε θα μας συστήσεις;

Τούλης, Καροτούλης: Αν ναι! Από δω ο Νούλης, ο Λαχανούλης

Νούλης, Λαχανούλης: Πράσινο και τρυφερό, το πιο νόστιμο σαλατικό.

Η καλή σας η γιαγιά, τα φύλλα μου γεμίζει, με ρύζι και κιμά

Και φτιάχνει υπέροχο ….λαχανοντολμά.

Την ανάσα βοηθάω, κι όνειρα γλυκά πουλάω.

Κι αν μια μέλισσα το δαχτυλάκι σας τσιμπήσει, μη φοβάστε, ο Νούλης το λαχανάκι θα βοηθήσει.

Ρούλης, Μαρούλης: Πάλι τον Νούλη είπες πρώτο. Ώστε αυτόν προτιμάς;

Τούλης, Καροτούλης: Ο γνωστός πόλεμος της σαλάτας. Έλα φίλε μου …μην μου θυμώνεις.

Κυρίες και Κύριοι ……. ο Ρούλης ο Μαρούλης!!!!

Ρούλης, Μαρούλης: Είμαι πράσινο και τρυφερό, με λάδι, αλάτι και λεμόνι

Φτιάχνω – πιστέψτε με γι’ αυτό, το πιο νόστιμο σαλατικό.

Πράσινα έχω φύλλα κατσαρά, και μια τρυφερούτσικη καρδιά.

Έρευνες γίναν για τον Άρη

και θα με πάρουν στο φεγγάρι

το είδος μου μπορεί λένε ν’ αναπτυχθεί και να ζήσει και εκεί!

Τούλης, Καροτούλης: Μα ποιος έρχεται παιδιά, δεν μας επισκέπτεται συχνά.

Ράπ, Ραπανάκης Ραπ, ραπ, ραπανάκης,

έχω όνομα τρελό,

έχω σχήμα σαν μπαλίτσα,

και χορεύω πάντα με ρυθμό.

Με μαρούλια και με λάχανα, μου αρέσει,

έτσι που είμαι μικρό,

να παίζω το γνωστό σε όλους σας «κρυφτό».

Όμως, όλοι με βρίσκουν εύκολα,

και γι’ αυτό η μωβ στολή μου φταίει,

και όχι τα άσπρα εσώρουχα.

Νούλης, Λαχανούλης: Έχουμε δίλημμα μεγάλο στην καρδιά.

Μπορείτε να μας βοηθήσετε παιδιά;

Σκεφτείτε το και πείτε μας φωναχτά:

Ποια είναι η πιο νόστιμη σαλάτα;

Μήπως είν’ αυτή που λάχανο και καρότο πάν’ μαζί;

Μήπως νικητής θα βγει απ’ τα πιάτα

η νόστιμη, νοστιμότατη …..λαχανοκαροτοσαλάτα;

Ρούλης, Μαρούλης: Σιγά τα λάχανα και τους ντολμάδες!!!

Ταιριάζω κι εγώ με το καρότο

Με λίγο άνηθο και κρεμμυδάκι

λάδι, αλάτι και λεμονάκι

γινόμαστε μμμμμ ένα λουκουμάκι.

Ρίξτε την ψήφο σας παιδιά

σε μια σαλάτα, την πιο γλυκιά

Σας σερβίρετε στα πιάτα η ξακουστή….

Μαρουλοκαροτοσαλάτα!

Τούλης, Καροτούλης: Ε, παιδιά, παιδιά μη μαλώνετε ξανά και ξανά.

Το πώς τρώγεται η σαλάτα, θέμα γούστου αποτελεί.

Άλλωστε εμείς είμαστε φίλοι πολύ καλοί.

Ας το πούμε όλοι μαζί:

Όλοι μαζί: Ο Τούλης, ο Ρούλης και ο Νούλης

φίλοι είναι απ΄ τα παλιά.

Το νεράκι αγαπάνε και εδάφη δροσερά.

Με τη ζέστη υποφέρουν, το λεμόνι το λατρεύουν.

Τούλης, Καροτούλης: Και με την ευκαιρία , έρχεται η επόμενη σκηνή. Γρίφο σας βάζω να σκεφτείτε στη στιγμή:

«Κίτρινο είμαι, ήλιος δεν είμαι. Τα μάτια σου κλείνω και άρωμα δίνω. Τι είμαι; Τι είμαι;

Σκηνή Δεύτερη

«Ο Λεμονάκης Άκης και οι Φίλοι του»

Άκης, Λεμονάκης: Πάνω στη σκηνή είπα να βρεθώ, το γρίφο να σας λύσω στο λεπτό:

Είμαι ο Άκης, ο Λεμονάκης και νοστιμίζω στο λεπτό,

σούπες, τάρτες, φαγητό!

Αγαπώ την αγκινάρα, το μπιζέλι και τη φάβα,

και το φίλο μου το Νάκη, το γνωστό μας το σπανάκι.

Φίλοι μου απ’ τα παλιά είναι κι άλλοι πολλοί παιδιά:

Η μελιτζάνα, το μανιτάρι κι ακόμα ακόμα το πατζάρι.

Μα έχω θέση στην καρδιά ξεχωριστή για ένα φίλο που μοιάζει με το παραμύθι….. και δεν είν’ άλλο από το γνωστό σε όλους ΚΟΛΟΚΥΘΙ.

Κολοκύθι: Το κολοκύθι είμαι εγώ νόστιμο και θρεπτικό, πράσινο με αγκαθάκια,

και στο κεφάλι κατακίτρινα λουλουδάκια.

Με πατάτες στο ταψί, λεμονάκι κι’ αλατάκι

γίνομαι στο πι και φι.

Μα και σαν τηγανιτό με προτιμούν πολλοί, είναι γνωστό.

Αλευράκι και Λαδάκι και μπλουμ μεσ’ στο τηγανάκι.

Κλάρα, Αγκινάρα: Για κάνε πιο πέρα εσύ, είμαστε κι άλλοι στη σκηνή.

Είμαι η Κλάρα, η γνωστή σας αγκινάρα.

Θα με έχετε ακουστά, από το μανάβη το Μηνά,

που φωνάζει δυνατά «Αγκινάρες και κουκιά δύο φράγκα την οκά».

Έχω δεν το κρύβω φυλλαράκια αγκαθερά,

έχω όμως νοστιμιά και μια άγρια ομορφιά.

Δε σας λέω υπερβολή, εκτός από όμορφη πολύ,

είμαι το ίδιο θρεπτική.

Είμαι λίγο κρυουαλιάρα μια και είμαι Αφρικάνα!

Το μπιζέλι το λατρεύω και μαζί του όλο χορεύω.

Τζέλι, Μπιζέλι: Είμαι ένα μπιζελάκι, τοσοδούλι μια σταλιά,

μα’ χω δύναμη μεγάλη, τη χαρίζω στα παιδιά.

Οι μαμάδες κι οι μπαμπάδες με φωνάζουν «αρακά».

Με καρότα, κολοκύθια, μας κάνουνε τουρλού, βραστά.

Μ΄ αγκινάρες και πατάτες κάνουμε μια συνταγή απ’ τη μακρινή Ανατολή.

Όχι δεν είναι πίτα, είναι οι «Αγκινάρες αλά Πολίτα»

Έχω όμως τώρα δα, μια ανείπωτη χαρά

Η ζωή ντέρτια δε θέλει, θα χορέψω τσιφτετέλι.

Άκης, Λεμονάκης: Καταφθάνει στο λεπτό το σπανάκι το γνωστό, κατευθείαν μέσα απ’ το χώμα το ζεστό.

Νάκης, Σπανάκης: Είμαι το σπανάκι , πρασινάκι, τρυφερό, δροσερό λαχανικό.

Να με τρώτε μόνο ωμό, νόστιμο και δροσερό.

Να μου βάζετε λεμόνι που το σίδερο γραπώνει.

Να μου βάζετε τυράκι ν’ αλμυρίζω λιγουλάκι.

Να μου βάζετε και μήλο απ’ την ξινίλα να ξεφύγω.

Με φτιάχνουν και με ρύζι και το σπίτι μυρωδιές γεμίζει.

Κάνει σπανακόπιτα η γιαγιά, με μπόλικο τυρί, την πιο νόστιμη στη γη.

Μα και τούτο θα σας πω και τελειώνω με αυτό:

«Όποιος σπανάκι θε να φάει θα γίνει δυνατός σαν τον Ποπάι».

Νάνα, Μελιτζάνα Είμαι η Νάνα, η πανέμορφη μωβ μελιτζάνα.

Μπορεί να είμαι λεπτή και μακρουλή,

μπορεί να είμαι στρουμπουλή μα και κοντή.

Όμως δεν επιτρέπω σε κανέναν να με πει πικρή.

Μου αρέσει το λαδάκι

και αν μ’ αφήσεις θα το πιω με καλαμάκι.

Μπορείς να με γεμίσεις με ότι θες,

θα είμαι πάντα ένας νόστιμος μεζές.

Μάνι,Μανιτάρι Μάνι, μάνι με φωνάζουν μόνο οι φίλοι,

όχι γιατί βιάζομαι,

ούτε γιατί έχω πουά μαντήλι.

Τ’ όνομα μου ολόκληρο είναι μανιτάρι,

είμαι μυστηριώδες, μαγικό και έχω μεγάλη χάρη.

Το σχήμα μου, που μοιάζει με σπιτάκι,

προστατεύει από κάθε λογής κακό,

ένα μικρό στρουμφάκι.

Ρούλα, Πατζαρούλα Η Ρούλα η πατζαρούλα είμαι εγώ,

και τους κάνω όλους να κοκκινίζουν στο λεπτό.

Όταν με βράζουν, νεράκι χρωματιστό δημιουργώ,

και άμα θέλεις σου βάφω κόκκινο

και το πασχαλινό αυγό.

Το λάδι και το ξύδι είναι οι καλύτεροί μου φίλοι.

Βάλε μας παρέα και είναι η ζωή ωραία.

Όλοι μαζί: Είμαστε λαχανικά, νόστιμα, υγιεινά.

Με λαδάκι από ελιά, κάντε μας σαλατικά.

Βάλτε λίγο αλατάκι, λεμονάκι ή ξυδάκι – μη μας βράσετε πολύ, μήπως ξέρετε γιατί:

Γιατί ακούσαμε παιδιά πως σας αρέσουν τραγανά να’ ναι τα λαχανικά.

Τραγανά, τραγανά

Να’ ναι τα λαχανικά

Κρατς και Κρουτς Κρατς και Κρατς

Τη δροσιά τους να μασάς.

Άκης, Λεμονάκης: Πριν να φύγω απ’ τη σκηνή, αίνιγμα σας βάζω στη στιγμή:

Το πουγκί μου είν’ στρογγυλό, κόκκινο και παχουλό, κι είναι γεμάτο από φλουράκια και μικροσουσαμάκια.

Τι είμαι, τι είμαι;

Σκηνή Τρίτη

«Ο Μηνάς ο Μανάβης και τα Λαχανικά του Καλοκαιριού»

Μηνάς, Μανάβης: Είμαι ο Μανάβης , ο Μηνάς κι απ’ το μπακάλικο μου κάθε μέρα να περνάς.

Έχω φρέσκα φρούτα και λαχανικά, νόστιμα, πολύ υγιεινά.

Για το χειμώνα, πάρτε λάχανα και κουνουπίδια, μπρόκολα, χόρτα φρέσκα και αντίδια.

Γιούπι για για, γιούπι γιούπι για

Προτιμάτε τα λαχανικά

Τρώτε λάχανα πολλά

απ’ το μανάβη το Μηνά

προτιμάτε τα λαχανικά.

Μα σαν η νύχτα γλυκάνει κι ο χειμώνας στην άκρη κάνει

κι άλλα λαχανικά θα καταφτάσουν στην παρέα να μονιάσουν.

Είναι τα καλοκαιρινά, αγαπούν τη ζεστασιά,

το αγγούρι, το κρεμμύδι , τα φασολάκια με το ξύδι.

Μην ξεχνάτε την ντομάτα που μοσχοβολάει στα πιάτα, την πρασινούλα πιπεριά και τη μπάμια με τα πολλά σπυριά.

Μάτα, Ντομάτα Τ’ όνομά μου είναι Μάτα, κι όλοι με γνωρίζουν….

είμαι η ντροπαλή ντομάτα.

Ξεφυτρώνω από το χώμα κι έχω στην άκρη καταπράσινο το χρώμα.

Όταν έρθει καλοκαίρι, κοκκινίζω από ντροπή.

Πρώτη πάνω στα τραπέζια νόστιμη και στρουμπουλή, είμαι της σαλάτας αδερφή.

Μηνάς, Μανάβης: Ντοματούλα μου, γλυκιά και δροσερή

Σ’ ένα ντάκο θα σε φάω στη στιγμή

Ταξιδάκι σε νησί μαγικό, Καλοκαίρι Ελληνικό.

Μάτα, Ντομάτα: Κι όταν έρθει ο ήλιος ο καυτός και κατακόκκινη με κάνει,

με αυγό και πατατούλα να με φάτε στο τηγάνι.

Να με φάτε και σαλάτα, γιατί είμαι …..η ντροπαλή ντομάτα.

Μηνάς, Μανάβης: Ντοματούλα μου, γλυκιά και δροσερή, σε χωριάτικη σαλάτα, διπλή.

Το ψωμάκι μου απλά το βουτώ, σε νησάκι Ελληνικό.

Μάτα, Ντομάτα: Κι όπως είμαι στρουμπουλή-στρουμπουλή,

την ψίχα μου βγάλτε και ρύζι μέσα βάλτε,

και σταφίδες και τυρί και ψήστε με στο ταψί.

Μηνάς, Μανάβης: Καλοκαίρι μου μυρίζει η ντομάτα με το ρύζι.

Τα τζιτζίκια θα’ ρθουν πάλι να μου πάρουν το κεφάλι.

Τζι, τζι, τζι και τζι τζι τζι.

Μάτα, Ντομάτα: Με χαρά σας παρουσιάζω, το αγγούρι που θαυμάζω, την πρασινωπή την Πιπερίτσα, το κρεμμύδι με τη ριγανίτσα.

Μα και τη μπάμια τη θρεπτική με κοτόπουλο στο ταψί.

Το πράσινο το φασολάκι με το μακρύ το κοτσανάκι και τα παιδάκια του τα πολλά που στη σακούλα του κρατά.

Ρίνος, Αγγουρίνος: Γεια σας, παιδιά είμαι ο Ρίνος, ο γνωστός σας Αγγουρίνος.

Νόστιμο και θρεπτικό δροσερό καλλυντικό.

Έχω βιταμίνη C, Βήτα ένα, Βήτα δύο μα και άλφα στο κρανίο.

Και γι’ αυτό σας συνιστώ να με φάτε στο λεπτό.

Τη λεπτή κορμοστασιά μου με λάδι αλείψτε

ή μέσα στο τζατζίκι σε φέτες τρίψτε.

Το Greek Σουβλάκι το ξακουστό δεν γίνεται χωρίς αυτό.

Έχω άφθονο νερό και κάνω καλό στο πεπτικό

μα οι άνθρωποι στο μέτωπο με βάζουν σαν δροσιστικό.

Ρίτσα, Πιπερίτσα: Πράσινη και μακρουλή

καυτερή και στρουμπουλή

και στη Φλώρινα κοκκινωπή.

Με τρώτε όλοι σας στα γεμιστά

και στο Πήλιο όποιος πάει

θα με φάει σπετζοφάι.

Πιπερίτσα, πιπεριά σε σαλάτα, γεμιστά,

Μια γλυκιά και τρυφερή και μια κόκκινη, θερμή.

Είμαι και μπαχαρικό, τσίλι και καγιέν καυτό,

μα και πάπρικα γλυκιά και ταμπάσκο ουυυυ φωτιά.

Μες τη ζέστη την καυτή να με φάτε καυτερή

το κορμί θα δροσιστεί σαν ιδρώσει στη στιγμή.

Πιπερίτσα, πιπεριά, σε σαλάτα, γεμιστά,

νόστιμη και θρεπτική σας δροσίζω στη στιγμή.

Μύδης, Κρεμμύδης: Και μετά τη Ρίτσα την τρομερή , το Κρεμμύδι θα φανεί.

Έχω τέτοια μυρωδιά που τρελαίνει τα παιδιά.

Με λένε Μύδη, Κρεμμύδι.

Δυναμώνω και γιατρεύω, καθαρίζομαι μικραίνω.

Έχω στρώματα πολλά μα δεν είμαι εγώ κρεβάτι, εγώ δίνω νοστιμιά κι ας μη φαίνομαι στο μάτι.

Στο μαγειριό με συναντούν, με ξέρουν όλοι οι κήποι

Πολλές φορές για μένα κλαις, χωρίς να έχεις λύπη.

Μπάμιας: Σιγά, μας έκανες με τα «κρεμμυδάκια».

Είμαι ο Μπάμιας, ο γλυκός, ο νόστιμος και ο ζουμερός.

Γίνομαι λιχουδιά σωστή με ντοματούλα στο ταψί .

Είμαι σαν το πορτοκάλι, πλούσιο σε Βιταμίνη C.

Λάκης, Φασολάκης: Στην κατσαρόλα με λαδάκι θα βρεις εμένα το φασολάκι.

Μα και με ξύδι για σαλάτα, βραστό θα με βρεις μες τα πιάτα.

Είμαι ο Λάκης ο φασολάκης, γνωστός πολύτεκνος πατεράκης.

Τα παιδιά μου τα φυλάω με φροντίδα και στοργή

στη σακούλα μου μέσα την πράσινη τη μακρουλή.

Βιταμίνες και ίνες κρύβω εγώ πολλές, βιταμίνη Κ (κάπα), Βιταμίνη C(Σι), μαγγάνιο και φυλλικό οξύ.

Μηνάς, Μανάβης: Πάει κι αυτή η σκηνή. Φεύγουμε στο πι και φι με υπόκλιση σωστή.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, για βρείτε:

Είμαι κρυμμένη μέσα στο χώμα το ζεστό, μήνες εκεί μέσα μένω, με υπόγειο βλαστό. Τι είμαι; Τι είμαι;

Εικόνα Τέταρτη

«Το σκορδάκι κι η πατάτα στου καλοκαιριού τη στράτα»

Τάτα,Πατάτα: Είμαι η Τάτα η Πατάτα, με ινδιάνικη καταγωγή

που ο Κολόμβος είχε φέρει από την Αμερική.

Κάνω φαγητά πολλά, και ψητά μα και βραστά.

Πατατάκια στο τηγάνι, τραγανά τηγανητά.

Με λένε αλλιώς και Τίτσα, η τσιπσίτσα η Πατατίτσα, έχω γεύση μαγική, είμαι πατάτα ορεχτική.

Στην Ελλάδα με έχει φέρει , Κυβερνήτης που με ξέρει.

Και στον πόλεμο θα θρέψω τους ανθρώπους θα λατρέψω.

Και τώρα υποδεχτείτε το Δάκη το Σκορδάκη.

Δάκης, Σκορδάκης: Είμαι ο Δάκης το Σκορδάκι, δυνατό όπλο του Ιπποκράτη,

Έχω φίλο κρεμμυδάκι διώχνω δες και το «γριπάκι».

Μες το λαχανόκηπο παρέα με μαρούλια και κρεμμύδια περνάμε ωραία.

Στα φαγητά γεύση δίνω δυνατή φτιάχνω ανάσα τρομερή.

Γι’ αυτό αν με φας παιδάκι, ευθύς να μασουλήσεις μαϊντανού το φυλλαράκι.

Είμαστε λοιπόν παιδιά πολλά εμείς τα λαχανικά.

Κι αν μας ξεχάσετε θα σας τα πούμε άλλη μια φορά

1 ρόλος: Το πορτοκαλί καρότο κι ένα κατσαρούλι σκόρδο

Πιάσανε τρελό χορό , το μπιζέλι στο ρυθμό!

Πιπεριές και αγγουράκια βρήκανε τα κρεμμυδάκια

Και το ΄ριξαν στο χορό κι η ντομάτα στο ρυθμό!

2 ρόλος: Λάχανα, λαχανικά νόστιμα και θρεπτικά, λάχανα, λαχανικά μας χαρίζουν τη δροσιά!

Κίτρινα τα λεμονάκια νόστιμα τα μαρουλάκια

ρίχτηκαν μες το χορό στης πατάτας το ρυθμό.

3 ρόλος: Το σπανάκι και η μπάμια κι η ωραία αγκινάρα

μπήκαν μέσα στο χορό μ’ έναν ξέφρενο ρυθμό.

Λάχανα, λαχανικά νόστιμα και θρεπτικά!

Λάχανα, λαχανικά φρέσκα και λαχταριστά.

Σκηνή Πέμπτη

«Παρέλαση Λαχανικών - Κλείσιμο»

Γιούπι για για γιούπι γιούπι για

προτιμάτε τα λαχανικά

Είναι νόστιμα παιδιά,

είναι όλα υγιεινά,

τρώτε, τρώτε τα λαχανικά.

Γιούπι για για γιούπι γιούπι για

φρέσκα τρώτε τα λαχανικά

όχι κρέατα πολλά

γαριδάκι και γλυκά

Προτιμάτε τα λαχανικά

Τραγούδια

Τραγούδι έναρξης

Φρουτοπία – Φαίδων Σοφιανός – Ήβη Σοφιανού

Είναι μια πόλη μακρινή,
φανταστική, μια πολιτεία

Που τα φρούτα περνάν ωραία

Που μοσχομυρίζουν τα κρεμμύδια

Που είναι έξυπνα τα βλίτα

Και τα κολοκυθάκια ρωμαλέα

Είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη φρουτοπία
Είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη φρουτοπία

Είναι μια πόλη μακρινή,
φανταστική, μια πολιτεία

Που απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ

Χορεύουνε τα φρούτα
χωρίς το φόβο του μανάβη

Που περνούν οι μήνες και τα χρόνια

Χωρίς να μαραίνονται τα μήλα

Χωρίς να σαπίζουν τα λεμόνια

Είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη φρουτοπία
Είναι μία μόνο μία δεν υπάρχει άλλη καμία!
Είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη φρουτοπία
Είναι μία μόνο μία δεν υπάρχει άλλη καμία!

Σκηνή 1^η –Η παρέλαση των φρούτων

Σκηνή 2^η – Ο Λεμονάκης, Άκης και οι φίλοι του

Ο πρίγκιπας Λεμόνης - Γιώργος Σακελλαρίδης

Ο πρίγκιπας Λεμόνης αρρώστησε βαριά

Με ίχτερο τον βρήκαν και πόνο στην καρδιά

Τρέχουν οι γεωπόνοι με φάρμακα πολλά

Τον πρίγκιπα Λεμόνη να κάνουνε καλά.

«Καρότα, υπασπιστές μου, ελάτε να σας πω

Δεν έχω άλλο πόνο μονάχα αγαπώ.

Την όμορφη Κρεμμύδω αν δεν την παντρευτώ

Μέσ’ το Λεμονοστύφτη θα πέσω να στυφτώ.

Σκηνή 2^η

Το καρότο και η αγκινάρα - Γιάννης Ζουγανέλλης & Ελεωνόρα Ζουγανέλλη

Μια φορά και έναν καιρό ήτανε μια αγκινάρα
που 'ταν όμορφη πολύ κι είχε μια κρυφή λαχτάρα.
Γνώρισε στη λαϊκή ένα όμορφο καρότο
κόκκινο και στρουμπουλό και από βιταμίνες πρώτο.
Η αγκινάρα η τρυφερή τα φυλλαράκια της μαδούσε
μ’ αγαπά δε μ' αγαπά τη καρδούλα της ρωτούσε.
Το καρότο την κοιτά και τα μάτια του βουρκώνουν
και απ' τα δάκρυα στη γη αγκινάρες δυο φυτρώνουν.
Μια καλή νοικοκυρά τα αγοράζει και τα δυο
να τα βράσει μ' αρακά και τα χώνει στο ψυγείο.
Μα εκεί μέσα απ το κρύο η αγκινάρα έχει πεθάνει
το καρότο αγκαλιά την κρατάει να τη ζεστάνει.
Μα ήρθε η μέρα η κακιά για να μπουν στην κατσαρόλα
για να βράσουνε μαζί με τα ζαρζαβατικούλια όλα.
το νερό ήταν καυτό και η αγκινάρα είχε σκάσει
την εφύσαε το καρότο μα κι εκείνο είχε πλαντάξει.
Πάει τέρμα ως εδώ θα μας βράσουν να μας φάνε
είπαν και τα δυο μαζί, οι αφέντες μας πεινάνε.
και στο τσακ λιγάκι πριν το νερό τα τσουρουφλήσει
να σου κόβεται το φως...η ΔΕΗ είχε απεργήσει.
Το νερό δε βράζει πια η χαρά τους φέρνει ρίγη
και καρότο κι αγκινάρα να τα όπου φύγει φύγει.
Παρατούν την κατσαρόλα ρίχνουν κάτω το καπάκι
χέρι χέρι σεργιανάει το πιο ωραίο ζευγαράκι.
Σ αγαπάω αγκιναρούλα, αχ κι εγώ γλυκό καρότο
και ποτέ δε θα σ αφήσω να σε βάλουν στο ριζότο.
Σ αγαπάω καροτάκι, αχ κι εγώ γλυκιά αγκινάρα,
τη ζωούλα μου θα δώσω για να μη σε δω στη σχάρα.
Στα λιβάδια τώρα τρέχουν κι αγαπιούνται ευτυχισμένα
κι ούτε που φοβούνται πια μήπως γίνουνε βρασμένα
Κι έζησαν αυτά καλά με τα άλλα χορταράκια
κι έκαναν εφτά παιδιά, καροτοαγκιναράκια

Μ'άγαπάς αγκιναρούλα?..Σ'αγαπάω καροτάκι...

Σκηνή 2^η

Το χοντρομπιζέλι

Σκηνή 3^η – Ο Μηνάς ο Μανάβης και τα λαχανικά του καλοκαιριού

Κάτω από ένα κουνουπίδι

Σκηνή 3^η

Μια ντομάτα καμικάζι – Γιώργος Χατζηπιερής

Μια ντομάτα καμικάζι
τριγυρνάει στη Βεγγάζη
μα την κυνηγάνε ήδη
το λαδάκι και το ξύδι

Βλέπει τότε ένα κοτσάνι
πίσω από ένα καραβάνι
είναι ο φίλος της τ' αγγούρι
με την πράσινη τη μούρη

-R-
Μες της αραπιάς τα μέρη
περπατάνε χέρι-χέρι
το αγγούρι κι η ντομάτα
μα τα κάνανε σαλάτα

Η ντομάτα και τ' αγγούρι
μπαίνουν τότε σ' ένα αχούρι
μα είναι η ρίγανη στημένη
στη γωνιά και περιμένει

Μπαίνουνε σε καφενέδες
σκαρφαλώνουν μιναρέδες
σε χαμάμ και σε παζάρια
με κιλίμια και μπαχάρια

Ξάφνου μέσ 'απ' την αλάνα
ξεπροβάλει μια σουλτάνα
που την πιάσαν οι σεφτέδες
για τους ντοματοκεφτέδες

Μα η ντομάτα ξέρει κόλπο
απ' τη θήκη βγάζει τ' όπλο
και της ρίχνουν με τ' αγγούρι
ντοματόζουμο στη μούρη

Μες της αραπιάς τα μέρη
περπατάνε χέρι-χέρι
το αγγούρι κι η ντομάτα
μα τα κάνανε σαλάτα

Σκηνή 4^η – Το σκορδάκι κι η πατάτα στου καλοκαιριού τη στράτα.

Για τα πα τα – Ελένη Τσαλιγοπούλου

Για τα πα τα
Για τα πα τα
Για τα πα τα τα πατα
Για τα πα τα τα πατα
Για τα πατα

Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα
Τα πα τα

Μια πατάτα χοντρούλα
Άσπρη και νοστιμούλα
Στου μανάβη τον πάγκο
Αγκαλιά μ’ ένα μάγκο

Κάποια μέρα κινάει
Στο παζάρι να πάει
Υλικά για να ψάξει
Νυφικό για να ράψει

Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα

Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα ταπα
Τα πα τα

Μια πατάτα χοντρούλα
Άσπρη και νοστιμούλα
Κάποια μέρα κινάει
Στο παζάρι να πάει

Παίρνει άσπρη κορδέλα
Μεταξένια δαντέλα
Ασημένια γοβάκια
Και ροζέ κουφετάκια

Μια πατάτα χοντρούλα
Άσπρη και νοστιμούλα
Υλικά πάει να ψάξει
Νυφικό για να ράψει

Κι είναι τόση η χαρά της
Που δεν βλέπει μπροστά της
Την κατεύθυνση χάνει
Και γλιστράει στο τηγάνι

Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα τα πα τα
Για τα πα τα

Μουσικό χαλί (όπου χρειαστεί) – Το ορχηστρικό της Φρουτοπίας

Χορευτικά

Χορογραφίες καλοκαιρινής γιορτής – Λυκόβρυση 2012

1^ο Τραγούδι : Ύμνος της Φρουτοπίας

Όλα τα παιδιά βγαίνουν στη σκηνή, τραγουδούν και χορεύουν

1. Μπαίνουν τα παιδιά στη σκηνή προχωρώντας κατά μήκος μίας γραμμής στο μπροστινό μέρος της σκηνής και μετά προχωρώντας προς την αντίθετη κατεύθυνση σε μια δεύτερη γραμμή στο πίσω μέρος της σκηνής.

2. Κάνουν δύο ομόκεντρους κύκλους:

Έξω τα αγόρια που είναι περισσότερα, Μέσα τα κορίτσια.

Γυρίζουν δύο φορές προς μία κατεύθυνση, δύο φορές προς την αντίθετη κατεύθυνση.

3. Όταν τελειώσει η μουσική , υποκλίνονται όλα τα αγόρια στην πρώτη γραμμή και αποχωρούν και στη συνέχεια υποκλίνονται τα κορίτσια και αποχωρούν.

Σε όλο το τραγούδι τα παιδιά τραγουδούν.

1^η ΣΚΗΝΗ

2^ο Τραγούδι – Η παρέλαση των φρούτων

(Χριστόφορος-Βαγγέλης-Παναγιώτης-Θράσος-Αλέξανδρος-Μάριος Μ.-Γραμμένος-Διονύσης)

1. Μπαίνουν στη σκηνή πάνω στην πρώτη γραμμή και κάνουν παρέλαση κουνώντας τα χέρια ζωηρά και σηκώνοντας τα γόνατα σε βήματα παρέλασης.

2. Κάνουν βήματα δύο φορές γύρω στον κύκλο.

3. Κάνουν σημειωτόν στον κύκλο.

4. Πιάνονται και κινούνται μέσα-έξω προς το κέντρο του κύκλου – δύο φορές.

5. (στον ήχο της σάλπιγγας) Περπατούν πάλι με βήματα παρέλαση με ζωηρά χέρια και ψηλά τα γόνατα πάνω στις δύο γραμμές κατά μήκος της σκηνής και

επαναλαμβάνουν το μοτίβο αρχίζοντας από το 1

Αφού τελειώσουν τα λόγια τους κάνουν υπόκλιση και με το «χαλί» της Φρουτοπίας (ορχηστρικό) αποχωρούν από τη σκηνή.
2^η ΣΚΗΝΗ

^3ο Τραγούδι – Ο πρίγκιπας Λεμόνης

(Γιώργος Μ.-Σωκράτης-Μάρκος-Γιώργος Πρ.)

1. Μπαίνουν στη σκηνή. Ο Γιώργος Μ. κάθεται πάνω σε μια καρέκλα, σαν ξαπλωμένος πιάνοντας το κεφάλι του και οι άλλοι τρεις κινούνται γύρω του κοιτώντας τον με ενδιαφέρον και περιέργεια.

2. («τρέχουν οι γεωπόνοι…» Τρέχουν γύρω από το Γιώργο και του δίνουν φάρμακο.

3. («καρότα υπασπιστές μου…» Κάθονται γύρω από το Γιώργο. Ο Γιώργος κρατάει την καρδιά του «μονάχα αγαπώ».

4. Σηκώνεται και ο Γιώργος πιάνονται και γυρίζουν όλοι γύρω από τον κύκλο δύο φορές προς μία κατεύθυνση και δύο φορές προς άλλη κατεύθυνση.

Αφού τελειώσουν το χορευτικό τους, υποκλίνονται και κάθονται οκλαδόν στο βάθος της σκηνής γιατί έρχονται τα κορίτσια της ίδιας σκηνής…..
2^η ΣΚΗΝΗ

^4ο Τραγούδι – Το καρότο και η αγγινάρα

(Αιμιλία- Χριστίνα Α.-Στέλλα-Έφη-Χριστίνα Κ.-Γεωργία-Ειρήνη)

Κορδέλες – Βάζουμε δύο καλάθια με τις κορδέλες στις δύο πλευρές της σκηνής.

1. Μπαίνει στη σκηνή η Αιμιλία (αγγινάρα), με νάζι παρουσιάζοντας τον εαυτό της όπως στο τραγούδι. Ακολουθούν τα υπόλοιπα κορίτσια και τη βάζουν μέσα στον κύκλο.

2. Κάνουν δύο κύκλους γύρω της μία προς τη κατεύθυνση και μία προς την αντίθετη.

3. Χέρια στη μέση, κουνούν τη μέση δεξιά αριστερά καθώς προχωρούν στον κύκλο. Η Αιμιλία στο κέντρο κάνει επι τόπου τις ίδιες κινήσεις.

4. Κάνουν σουστίτσες με το ρυθμό και κάνουν οι μισές βαθύ κάθισμα, σηκώνονται και κάνουν οι άλλες μισές. Η Αιμιλία στο κέντρο κάνει στροφές γύρω από τον εαυτό της.

5. Παίρνουν τις κορδέλες από τα καλάθια και κάθονται πάνω στην μπροστινή γραμμή. Κάνουν το χέρι πάνω-κάτω περίπου 4 φορές.

6. Κάνουν ανεμοστρόβιλους και κουνούν γρήγορα την κορδέλα μπροστά τους.(περίπου 4 φορές θα δούμε πώς βγαίνει με τη μουσική)

7. Αφήνουν τις κορδέλες στα καλάθια και ξαναγυρνούν στον κύκλο και

επαναλαμβάνουν το μοτίβο από το 1 με την Αιμιλία μαζί τους γύρω από τον κύκλο.

Αφού τελειώσουν υποκλίνονται, έρχονται και τα αγόρια και αρχίζει το σκετς.

Διακόπτεται το σκετς όταν τελειώσουν τα λόγια της Γεωργίας. Τότε χορεύουν όλοι το χοντρομπιζέλι.

Όταν τελειώσουν τα λόγια υποκλίνονται όλοι μαζί και αποχωρούν με το «χαλί» της Φρουτοπίας.

2η ΣΚΗΝΗ

5ο Τραγούδι – Το χοντρομπιζέλι

(Αιμιλία- Χριστίνα Α.-Στέλλα-Έφη-Χριστίνα Κ.-Γεωργία-Ειρήνη- Γιώργος Μ.-Σωκράτης-Μάρκος-Γιώργος Πρ.)

1. Κάνουν όλοι έναν πολύ μεγάλο κύκλο και στη μέση η Γεωργία με ένα ντέφι να χορεύει τσιφτετέλι, όπως λέει το τραγούδι.

2. Όλοι χτυπάνε παλαμάκια καθισμένοι στα γόνατά τους, όπως λέει το τραγούδι.

3. Σηκώνονται και κάνουν ότι φορούν ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν και κάνουν σημειωτόν παρέλαση, όπως λέει το τραγούδι.

4. Τέλος, πιάνουν από ένα ζευγάρι και χορεύουν τανγκό, επί τόπου.

Επαναλαμβάνουν το μοτίβο άλλη μία φορά μέχρι το τέλος του τραγουδιού και συνεχίζουν τα λόγια τους.

Αφού πουν όλοι τα λόγια τους υποκλίνονται και αποχωρούν από τη σκηνή με το «χαλί» της Φρουτοπίας

3η ΣΚΗΝΗ

6ο Τραγούδι – Κάτω από ένα κουνουπίδι

(Γιάννης, Γιώργος Α., Κων/νος Π., Βασίλης, Κων/νος Χ., Ιωάννης, Γιώργος Σ., Αλέξης, Ανδρέας, Γιάννης Λ.)

1. Μπαίνουν στη σκηνή γυρνώντας γύρω από τον κύκλο με βηματισμούς στις μύτες, κρατώντας ένα κουνουπίδι ή μπρόκολο σαν ποντικάκια, γέρνοντας τα σώματα τους σαν γέροι.(2 φορές προς μία κατεύθυνση 2 φορές προς τν αντίθετη)

2. Πηγαίνουν στη συνέχεια στον πάγκο του μανάβη και βάζουν το μπρόκολο ή το κουνουπίδι στη θέση του μέσα στα καφάσια και επιστρέφουν στον κύκλο.

3. Κάθονται κάτω στον κύκλο και χτυπάνε παλαμάκια με το ρυθμό.

Με το τέλος της μουσικής υποκλίνονται και κάθονται στη σκηνή σχηματίζοντας έναν μεγάλο ημικύκλιο γιατί έρχονται τα κορίτσια….

3η ΣΚΗΝΗ

7ο Τραγούδι – Ντομάτα Καμικάζι

(Μάρω-Έλλη-Χρύσα-Αμαλία-Χρυσάνθη-Κορίνα)

1. Μπαίνουν στη σκηνή με τα χέρια ψηλά χτυπώντας τα δάχτυλα τους και κουνώντας τα χέρια στο ρυθμό.

2. Παίρνουν τη θέση τους στην μπροστινή γραμμή και κάνουν σούστες.

3. Όταν η μουσική γίνεται πιο ζωηρή (μπαίνουν όλα τα ακόρντα), κάνουν στροφές επί τόπου με τα χέρια ψηλά, χτυπώντας πάλι τα δάχτυλα τους.

4. (μια ντομάτα καμικάζι…) Πιάνονται όλες μαζί και κάνουν βηματάκια σαν συρτάκι αρχικά προς τη μια μεριά της σκηνής και στη συνέχεια προς την άλλη – δύο φορές.

5. Γυρνούν στις θέσεις τους και κάνουν στροφές γύρω από τον εαυτό τους με τα χέρια ψηλά χτυπώντας τα δάχτυλά τους.

6. (βλέπει τότε ένα κοτσάνι..) Πιάνονται και πηγαίνουν πίσω μπρος στη σκηνή με το ρυθμό 3-4 φορές.

7. Γυρνούν στις θέσεις τους και κάνουν στροφές γύρω από τον εαυτό τους με τα χέρια ψηλά χτυπώντας τα δάχτυλά τους.

8. (μες της αραπιάς τα μέρη…) Πηγαίνουν στα αγόρια και περνούν ανάμεσα τους όπως αυτά κάθονται σε ημικύκλιο και ξαναγυρνούν στη γραμμή τους.

9. Στο ορχηστρικό γυρνούν πάλι στη θέση τους στην μπροστινή γραμμή και κάνουν στροφές γύρω από τον εαυτό τους με τα χέρια ψηλά χτυπώντας τα δάχτυλά τους.

Με το τέλος της μουσικής υποκλίνονται και μαζί με τα αγόρια λένε τα λόγια τους. Φεύγουν με «χαλί» της Φρουτοπίας.

4η ΣΚΗΝΗ

8ο Τραγούδι – Για τα πα τα

(Μυρτώ-Νίκη-Άννα-Αγγελική-Δανάη-Μάριος Ζ.-Λάουρα)

1. Πριν αρχίσει η μουσική μπαίνουν μέσα και κάθονται στον κύκλο μέσα στα στεφάνια τους. Αρχίζει η μουσική.

2. Κάθονται μαζεμένοι σαν σκουληκάκια και σιγά-σιγά σηκώνονται.

3. Σηκώνονται και χτυπάνε παλαμάκια, όπως είναι, μέσα στο στεφάνι τους και («μια πατάτα χοντρούλα…»)χορεύουν τσιφτετέλι.

4. Βγαίνουν έξω από το στεφάνι τους, το πιάνουν σαν βαλίτσα και κάνουν βόλτα γύρω από τον κύκλο.

5. (για τα πα τα…) Το αφήνουν κάτω, κάθονται μέσα και

6. (Παραλλαγή μετά το τσιφτετέλι) Σηκώνουν το στεφάνι πάνω από το κεφάλι τους κάνοντας στροφούλες.

Επαναλαμβάνουν το μοτίβο από το 1

7. Τελειώνουν πηγαίνοντας στη γραμμή, βάζοντας κάτω το στεφάνι και μπαίνοντας και κείνα μέσα και κάνουν τα σκουληκάκια (είναι μαζεμένα).