Ubuntu

Κλείνοντας τη σημερινή βραδιά, κάτι πολύ χρήσιμο για τις μέρες που διανύουμε. Είναι καιρός τουλάχιστον ν΄αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε.

Ubuntu!!!!!!!!!!!!!

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα  παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σʼ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι να πάρει όλα τα φρούτα. Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σʼ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν “UBUNTU” που σημαίνει «δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι αν έστω ένας από εμάς είναι στενοχωρημένος!» Η λέξη “UBUNTU”στην γλώσσα τους σημαίνει «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».

Πώς διαβάζουμε ή αφηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά

Το παραμύθι και η ανάγνωσή του πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας προγράμματος με το παιδί. Τα παραμύθια παραδοσιακά ξεκινούν με το υποσχόμενο «Μια φορά και έναν καιρό» και τελειώνουν με το αισιόδοξο «Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Ανάμεσα στα δυο υπάρχει ένα πλήθος από νοήματα, μηνύματα και οφέλη για τον μικρό αναγνώστη. 

Γράφει ο Δρ. Στέλιος Πελασγός (ιστορητής, παιδαγωγός, συγγραφέας και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου Κοζάνης).

Για την αφήγηση μιας ιστορίας στο παιδί έχουμε τις εξής εναλλακτικές επιλογές: την προφορική αφήγηση ή την μεγαλόφωνη ανάγνωση. 

- Προφορική αφήγηση είναι η διήγηση παραδοσιακής, λόγιας ή αυτοσχεδιαστικής ιστορίας χωρίς την παρουσία βιβλίου ή άλλου βοηθήματος.

- Μεγαλόφωνη ανάγνωση είναι η ανάγνωση του βιβλίου, έτσι ώστε να ακούγεται, με δυνατή φωνή.

Η τέχνη της αφήγησης

Μια αφήγηση γίνεται ιδιαίτερη με την αγάπη και την τρυφερότητα του αφηγητή. Ακόμα και στην περίπτωση που το παραμύθι μπορεί να είναι λίγο τρομακτικό και να προκαλεί φόβο στο παιδί, με την αγάπη και την τρυφερότητα όλα θα ξεπεραστούν και θα «ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».  

Πώς διαβάζουμε ή αφηγούμαστε παραμύθια στα παιδιά

- Zούμε τη χαρά, τον φόβο, την ανασφάλεια και τον ενθουσιασμό κάθε ήρωα, καλού ή κακού.  Με την ταύτιση αυτή, τα ίδια συναισθήματα θα μεταδίδονται και στον ακροατή.

- Δεν χρειάζεται ούτε να κραυγάζουμε, ούτε να φοράμε περίεργα καπέλα. Οι τεχνικές είναι για όσους δεν έχουν σχέση με το κοινό τους.

- Δεν διαβάζουμε το παραμύθι για πρώτη φορά εκείνη τη στιγμή. Το έχουμε διαβάσει μόνοι μας προτού ξεκινήσουμε την αφήγηση.

- Στην περίπτωση που χρειαστεί να διαβάσουμε ένα παραμύθι από βιβλίο, φροντίζουμε έτσι ώστε η γλώσσα και τα νοήματα του να είναι πλούσια και όχι «παιδικά» και απλοποιημένα.

- Διαλέγουμε ειδικό χρόνο και τόπο. Μια γωνιά απόλυτα ήσυχη και μισοσκότεινη. Μια στιγμή της ημέρας ήρεμη. Καθιερώνουμε τον τόπο και τον χρόνο της αφήγησης ή της ανάγνωσης. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά λατρεύουν την επανάληψη.

- Μετά την αφήγηση, σιωπούμε. Μόνο στη σιωπή μπορεί να δράσει το ίδιο το παραμύθι και τα σύμβολά του, η ενίσχυση της σχέσης γονιού-παιδιού, η τρυφερότητα της αφήγησης. Κάθε άλλη ενέργεια μετατρέπει τον γονιό σε δάσκαλο και το παιδί σε μαθητή, κλονίζει τη σχέση τρυφερότητας και την εμπιστοσύνη του παιδιού και διαφθείρει τη σχέση με το κυνήγι του χρήσιμου και του αποδοτικού.
 

Η ώρα του παραμυθιού 

Το παραμύθι και η ανάγνωσή του πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας προγράμματος με το παιδί. Πρέπει να υπάρχει η ώρα του παραμυθιού. Η ώρα αυτή είναι η ώρα που μετατρέπεται σε σύμβολο κάθε καλό και κακό συμβάν της μέρας, η ώρα της αναπόλησης, της ψύχραιμης αναφοράς. 

Υπάρχουν κατάλληλες ώρες για την ανάγνωση ενός παραμυθιού; 

Δεν υπάρχουν κατάλληλες ώρες για την ανάγνωση του παραμυθιού. Συνήθως οι πιο κατάλληλες ώρες είναι οι απογευματινές ή οι βραδινές πριν τον ύπνο. Πριν τον ύπνο όμως, δεν μπορούμε να πούμε πολύ τρομακτικά παραμύθια (χρειάζονται οπωσδήποτε και αυτά, αλλά άλλη ώρα).

Πώς επιλέγουμε παραμύθια;   

Δεν επιλέγουμε ποτέ ένα παραμύθι επειδή αρέσει σε εμάς, επειδή διαφημίζεται στην τηλεόραση ή έχει γίνει της μόδας. Η επιλογή πρέπει να γίνει από κοινού με το παιδί μας. Έτσι, όχι μόνο θα ικανοποιηθεί από το αποτέλεσμα, αλλά και θα καλλιεργηθεί η μεταξύ μας σχέση.

Υπάρχουν ακατάλληλα παραμύθια ή παιδικά βιβλία;
Ακατάλληλα μπορεί να θεωρηθούν τα παραμύθια ή τα βιβλία που δεν έχουν αίσιο τέλος. Παραμύθια που το τέλος τους δεν είναι «ευτυχισμένο», είναι ακατάλληλα για παιδιά κάτω των δώδεκα ετών. Βιβλία εμπορικά που χρησιμοποιούν την γλώσσα της τηλεόρασης και βιβλία που βαραίνουν τα παιδιά με γνώση χωρίς να τους προσφέρουν στην ουσία τίποτα, θεωρούνται επίσης ακατάλληλα.
Αρκετές φορές οι ηλικίες που αναγράφονται στο οπισθόφυλλο ενός βιβλίου δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστες για την επιλογή μας. Το καλύτερο μέρος για να αποκτήσουμε κριτήρια επιλογής είναι οι δημόσιες παιδικές βιβλιοθήκες. Από τις βιβλιοθήκες μπορούμε να μάθουμε να επιλέγουμε όταν θα πάμε στο βιβλιοπωλείο.

Ποια είναι τα οφέλη του παραμυθιού; 

- Διασκέδαση: Το παιδί μαθαίνει από μικρό πώς μπορεί μέσα από την όμορφη και ευφάνταστη χρήση του λόγου να λαμβάνει απόλαυση και να διασκεδάζει.  

- Άγχη και φοβίες: Μέσα από την πλοκή του παραμυθιού και συνήθως την μάχη μεταξύ καλού και κακού, το παιδί διαβεβαιώνεται πως ακόμα και οι πιο μικροί και ασήμαντοι μπορούν με βοήθεια και σωστή δράση να αντιμετωπίσουν ακόμα και τους...δράκους.  

- Οδηγός ψυχικής ολοκλήρωσης: Ο ήρωας ή η ηρωίδα μέσα από περιπέτειες ή και σφάλματα, ακολουθούν τα απαραίτητα στάδια για την ψυχική ολοκλήρωση. Μέσω αυτών, οδηγείται και το παιδί με τη σειρά του στην ψυχική του ολοκλήρωση.  

- Φαντασία: Το παραμύθι με τις λίγες λέξεις του και τα σύμβολα του χωρίς πολλές εικόνες και ήχους αναπτύσσουν την μυθοπλαστική και εικονοπλαστική ικανότητα των παιδιών.  

- Σχέση γονέα–παιδιού: Μέσα από τα σύμβολα του παραμυθιού λέγονται πράγματα που το παιδί θα δίσταζε πιθανόν να εκφράσει. Αποδεικνύεται πως ο γονιός μπορεί να αποδεχτεί και να κατανοήσει κάθε φόβο ή ενθουσιασμό του παιδιού του. 

- Αξίες: Το παιδί αρχίζει να αναπτύσσει την εμπιστοσύνη του στις ηθικές και τις κοινωνικές αξίες.

Ευχαριστούμε για την συνεργασία του το Εργαστήρι Μαιρηβή

Οι πρώτες μέρες στο Νηπιαγωγείο - Μέρος ΙΙΙ

Μόλις χτες έφτασε στο τέλος της και η τρίτη εβδομάδα στο Νηπιαγωγείο και οι ρυθμοί εντατικοποιήθηκαν λιγάκι. Προστέθηκαν περισσότερες δραστηριότητες και περισσότερες εργασιούλες.

Ενδεικτικά:

• Κανόνες της τάξης - Γωνιές. Παίξαμε στην παρεούλα το "Βρες τι κρύβεται στο σακουλάκι" Με κλειστά μάτια, τραβήξαμε μέσα από το σακουλάκι εικόνες που παρουσίαζαν τις γωνιές της τάξης. Κάθε παιδί που επέλεγε την καρτέλα, αναγνώριζε τη θέση της γωνιάς, κολλάγαμε την καρτέλα, το όνομα της κάθε γωνιάς. Προς συζήτηση στην παρεούλα τέθηκαν τα θέματα, πόσα παιδιά νομίζετε ότι μπορούν να παίζουν στην συγκεκριμένη γωνιά. Ανάλογα με την απάντηση , κολλήσαμε κάτω από το όνομα της γωνιάς, τα αντίστοιχα "Αλεπουδάκια". Δεύτερο ζήτημα που προέκυψε ήταν οι κανόνες κάθε γωνιάς. Τους συζητήσαμε, αλλά απεικονίσαμε κανόνες μόνο για τη γωνιά της βιβλιοθήκης (μας βοήθησαν πολύ οι ιδέες της συναδέρφου Κικής γι' αυτό). Τρίτο ζήτημα, ήταν πώς θα δηλώνουμε την επιθυμία μας κάθε μέρα που θα ερχόμαστε στην τάξη. Έτσι προέκυψε η ανάγκη της δημιουργίας "Καρτέλας παιχνιδιού". Αυτή είναι ένας κύκλος που μέσα της τα παιδιά γράφουν το όνομά τους. Η κυρία τις πλαστικοποίησε και κόλλησε χριτς-χρατς.

• Γνωρίσαμε το μήνα Σεπτέμβριο, τα χαρακτηριστικά του και την εποχή από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, τα παιδιά του Φθινοπώρου. Μάθαμε ότι ο μήνας έχει 30-31 ημέρες και κολλήσαμε τους αντίστοιχους αριθμούς στον τοίχο της παρεούλας μας για να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του καθημερινού μας ημερολογίου.

• Κολλήσαμε και τις κόρες της κυρα-βδομάδας στη σειρά, αφού ακούσαμε το αντίστοιχο τραγούδι από τα "Λάχανα και Χάχανα" - "Εδώ Νηπιαγωγείο".

• Και αφού γνωρίσαμε το μήνα και τις μέρες αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε το ημερολόγιο της τάξης με την καθημερινή ημερομηνία. 

Και εδώ ολοκληρωμένο το ημερολόγιο μας:

• Παίξαμε πάλι με τα ονόματα μας: Σε δύο τομείς (Γλώσσα - Εικαστικά)

1. Γλώσσα: "Τι έφερε ο ταχυδρόμος;" Έφερε στα παιδιά φακέλους, που απ' έξω έγραφαν το όνομα του καθενός. Μέσα όμως είχε μία έκπληξη για το καθένα: Το όνομα του κομμένο και τα γράμματα μπερδεμένα. Κάθε παιδί λοιπόν έπρεπε να ανασύνθεσει το όνομα του, αντιστοιχίζοντας γράμμα-γράμμα τα μπερδεμένα γράμματα με το όνομα του φακέλου και για επαλήθευση να μετρήσει καταρχήν τα γράμματα, πάνω στο φάκελο και όπως τα είχε ανασυνθέσει και να ζητήσει τη γνώμη της ολομέλειας για το σωστό.(Ιδέα από δραστηριότητες για τη Γλώσσα της Τασούλας Τσιλιμένη - Ανασύνθεση Ονόματος)

2.  Εικαστικά: "Ένα δώρο σου φέρνω" Εφαρμόζοντας την ιδέα των συναδέρφων του 1ου Νηπιαγωγείου Μεγαλόπολης, φτιάξαμε από χαρτόνι καρτέλα ονόματος που την κλείσαμε με φιογκάκι σαν δώρο. Κάθε παιδί άνοιγε το δώρο του και στην συνέχεια το στόλιζε με δακτυλομπογιές.

3. Εικαστικά: "Ποιος είναι ο αρχηγός;" Κατασκευή του αρχικού του ονόματος σε αρνητικό στένσιλ. Πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί με χαρτοταινία σχηματίζουμε το αρχικό του ονόματος κάθε παιδιού.Το κάθε παιδί ζωγράφισε με λαδοπαστέλ σε γραμμές ή λωρίδες με διαφορετικά χρώματα. Όταν ολοκληρώθηκαν όλες οι καρτέλες έγινε κάτι ΜΑΓΙΚΟ: Ξεκολλήσαμε την ταινία και έμεινε άσπρο πάνω στο χαρτί  το αρχικό του ονόματος κάθε παιδιού. Με την καρτέλα του για συνέχεια, κολλήσαμε στον τοίχο όλες τις δημιουργίες μας, σχηματίζοντας έτσι ένα πρόχειρο παρουσιολόγιο σε αλφαβητική σειρά. 

• Διαβάσαμε το πρώτο μας εικονόλεξο για το Φθινόπωρο με τη "Ρούλα την Φθινοπωρούλα"  (από το περιοδικό "Παράθυρο") και μια και δυο φορές και πολύ το διασκεδάσαμε που μπορούσαμε και μεις μικρά παιδάκια να λέμε τις λέξεις από μία ιστορία. Στη συνέχεια κάναμε ανασύνθεση της λέξης Φθινόπωρο.

• Κατασκευάσαμε τη δεύτερη ομαδική μας εργασία "Το δέντρο των Εποχών". Πρόκειται για μία κατασκευή από καφέ χαρτί του μέτρου, καφέ τέμπερα και σφουγγάρι. Κάθε παιδί με τη σειρά του έκανε αποτύπωμα πάνω σε ένα παραλληλόγραμο χαρτί του μέτρου  που είχαμε τοποθετήσει στο κέντρο της παρεούλας. Την άλλη μέρα αφού στέγνωσε το έκοψαν σε λωρίδες στενές, φαρδιές, κοντές και μακριές και σχημάτισαν τα κλαδιά. Και με τη βοήθεια της κυρίας το κόλλησαν στον τοίχο. Το δέντρο αυτό θα το στολίζουμε ανάλογα την εποχή και την περίσταση, π.χ. πέρσι το είχαμε στολίσει για το Φθινόπωρο , το Χειμώνα, τις Απόκριες (το σερπαντινόδεντρο), την Άνοιξη κ.α.

• Και φυσικά δεν ξεχάσαμε και αυτή τη βδομάδα τα παιχνίδια γνωριμίας:

1. Παίξαμε στην αυλή τις "Χελώνες". Χρειαστήκαμε πολλή μουσική. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε χελώνες και έναν κυνηγό. Κάθε φορά που έπαιζε η μουσική οι χελώνες περπατούσαν σε όλη την αυλή στα τέσσερα (όχι στα γόνατα).Όταν η μουσική σταματούσε ο κυνηγός προσπαθούσε να πιάσει μία χελώνα. Αν η χελώνα προλάβαινε και γυρνούσε ανάποδα και κούναγε τα ποδαράκια της πριν την πιάσει ο κυνηγός, η χελώνα σωζόταν και ο κυνηγός πήγαινε να πιάσει μία άλλη. Διασκεδάσαμε πάρα πολύ. Και νικητής αυτή τη φορά ήταν ο Ηλίας.
2. Παίξαμε στην αυλή "Βρίσκω ένα φίλο". Πάλι χρειαστήκαμε μουσική. Κάθε φορά που η μουσική σταματούσε, τα παιδιά έπρεπε να βρουν ένα φίλο και να εφαρμόσουν τις οδηγίες της κυρίας, π.χ. Πιάνω το φίλο μου από το χέρι, τον χαιδεύω στο μάγουλο, του χαμογελώ, ακουμπάμε πλάτες, ακουμπάμε πατούσες, γόνατα κ.α.
3. Παιχνίδι ρόλων στην αυλή: Καθίσαμε σε έναν κύκλο και αναρωτηθήκαμε πώς θα συστηνόταν ένας τρομερός γίγαντας, ένας γενναίος στρατιώτης, ένας καλός γεράκος, μια κακιά μάγισσα και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Γελάσαμε με την καρδιά μας και ανακαλύψαμε ότι έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς ανάμεσα μας.

Πολλά ευχαριστώ στο περιοδικό Παράθυρο και στις συμβούλους των ΠΕΚ μας.

Κύλησε και αυτή η βδομάδα και έφυγε σαν το νερό.....

Οι πρώτες μέρες στο Νηπιαγωγείο - Μέρος ΙΙ

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας στο νηπιαγωγείο, κινηθήκαμε στο ίδιο μοτίβο της πρώτης, με τη ρουτίνα μας, εισαγάγοντας όμως ενδιάμεσα στο πρόγραμμα, λίγο πιο οργανωμένες δραστηριότητες και εργασιούλες σχετικά με:

1. Τα ονόματά μας. 

• Κατά τη διάρκεια της ελεύθερης ζωγραφικής, κάναμε μια συμφωνία, έτσι ώστε κάθε φορά που θα τελείωνε μια ζωγραφιά, να γράφουμε το όνομά μας και να βάζει η κυρία τη σφραγίδα της ημερομηνίας. Τις πρώτες μας ζωγραφιές τις κρεμάσαμε στο ταμπλό της τάξης. Είχαμε όμως πολλές ζωγραφιές και από την προηγούμενη εβδομάδα. Προβληματιστήκαμε λοιπόν που θα μπορούσαμε να φυλάξουμε αυτές τις ζωγραφιές και προέκυψε η ανάγκη των συρταριών. Απ'  έξω από κάθε συρτάρι κάθε παιδί ζωγράφισε μία μικρή ζωγραφιά για να αναγνωρίζει το συρτάρι του. Την άλλη μέρα στην παρεούλα τα παιδιά βρήκαν πεσμένες καρτέλες με τα ονόματά τους. Συζητήσαμε για το αρχηγό του κάθε ονόματος και όποιο παιδί την αναγνώριζε, έπαιρνε την καρτέλα του και την έβαζε στο συρτάρι του. Τα παιδιά που δεν αναγνώρισαν το όνομά τους τα βοήθησαν τα υπόλοιπα παιδιά. Στη συνέχεια κολλήσαμε και μικρότερες καρτέλες με ονόματα έξω από τα συρτάρια. 
• Διακοσμώ το αρχικό του ονόματός μου. Τα παιδιά αναγνώρισαν τον αρχηγό του ονόματος τους με τη βοήθεια της καρτέλας τους και διακόσμησαν το αρχικό τους.

2.    Τις ημέρες της εβδομάδας

Τραγουδήσαμε το τραγούδι για τις ημέρες της εβδομάδας και το απεικονίσαμε δημιουργώντας έναν πίνακα αναφοράς για τις ημέρες.

Δευτέρα βγαίνει ο ήλιος

Την Τρίτη ένα λουλούδι

Τετάρτη ένα σπίτάκι

Την Πέμπτη καραβάκι

Παρασκευή μια μπάλα, μια ωραία μπάλα

Να΄χουμε να παίζουμε

Σάββατο , Κυριακή

3.  Τον καιρό.

Αρχίσαμε παίζοντας το θεατράκι του καιρού: Δύο παιδιά από την παρέα πηγαίνουν στο παράθυρο της τάξης για να δουν τι καιρό κάνει έξω και να το ανακοινώσουν στην παρεούλα. Έρχονται λοιπόν στην ολομέλεια και το ανακοινώνουν παίζοντας το θεατράκι του καιρού "Τι καιρό έχει σήμερα; λέει το ένα "Σήμερα έχει ήλιο" λέει το άλλο. 

Δημιουργήθηκε ο προβληματισμός πώς μπορούμε να θυμόμαστε τον καιρό που έκανε κάθε μέρα μέσα στην βδομάδα και προέκυψε η ανάγκη του πίνακα αναφοράς του καιρού της εβδομάδας, που περιλαμβάνει τις ημέρες της εβδομάδας, τις λέξεις του καιρού και τις εικόνες του καιρού.

    4. Ομαδική εργασία : " Η παρέα μας"

Τέλος, αυτή τη δεύτερη εβδομάδα, κάναμε την πρώτη μας ομαδική εργασία. Βάψαμε το χέρι μας με πινέλο και άσπρη τέμπερα και αφήσαμε το αποτύπωμα της παλάμης μας πάνω σε χρωματιστό χαρτόνι για να δηλώσουμε ότι είμαστε μέλη της ομάδας της τάξης μας. Τα παιδιά σ' αυτή την πρώτη τους επαφή με τα πινέλα και τις τέμπερες ήταν ενθουσιασμένα, γαργαλήθηκαν με το πινέλο, και φύλαξαν με πολλή προσοχή  το χαρτόνι τους στα τραπέζια της κουζίνας να στεγνώσει. Την επόμενη μέρα, κάναμε στην ολομέλεια τη συναρμολόγηση του κύκλου της ομάδας μας και τον κολλήσαμε στην πόρτα μας:

Εξαιτίας της παγκόσμιας ημέρας χωρίς αυτοκίνητο στις 20 Σεπτεμβρίου, αυτή τη βδομάδα η ιστορία της ημέρας ήταν σχετική με την κυκλοφοριακή αγωγή. Διαβάσαμε σε συνέχειες, μερικά κεφάλαια του βιβλίου "Κυκλοφορώ με ασφάλεια" και γνωρίσαμε την "Ασπρούλα".

Στο τέλος αποτυπώσαμε σε χαρτί μία σκηνή που άρεσε στον καθένα από τα κεφάλαια που διαβάσαμε με την Ασπρούλα.

Συνεχίσαμε ασφαλώς και τα παιχνίδια γνωριμίας:

1. Δεθήκαμε με τον ιστό της αράχνης. Καθίσαμε σε κύκλο, ο ιστός άρχισε από την κυρία που έδεσε στο δάχτυλο της το νήμα, είπε δυνατά τ' όνομά της και κύλησε το κουβάρι σε ένα άλλο μέλος της ομάδας που κι αυτό με τη σειρά του έκανε το ίδιο και κύλησε το κουβάρι σε ένα άλλο μέλος της ομάδας.... ώσπου δεθήκαμε σε ιστό δυνατό όλη η ομάδα.
2. Στην αυλή παίξαμε το " Τακ -Τακ ποιος είμαι εγώ που την πλάτη σου χτυπώ;" Καθίσαμε όλη η παρέα σε κύκλο, και ένα μέλος της ομάδος μπήκε στο κέντρο του κύκλου και έκλεισε τα μάτια του με τα χέρια του. Ένα άλλο μέλος της ομάδας τότε χτύπησε την πλάτη του παιδιού στο κέντρο του κύκλου επαναλαμβάνοντας τα λόγια του τίτλου του παιχνιδιού. Ο φίλος μας με τα κλειστά μάτια, έπρεπε να μαντέψει ποιος ήταν ο άλλος φίλος από τη χροιά της φωνής του και μόνο. Και σας πληροφορώ ότι έχουμε γίνει τόσο καλοί φίλοι που κερδίσαμε σχεδόν όλοι στο παιχνίδι!
3. Στην παρεούλα παίξαμε το "Μπορείς να συνεχίσεις τη ζωγραφιά μου;"Καθίσαμε στο πάτωμα. Πήραμε από ένα κομμάτι χαρτί και βάλαμε στη μέση τους μαρκαδόρους μας. Το ταμπουρίνο χτυπούσε και όλα τα παιδιά άρχισαν να ζωγραφίζουν στο χαρτί τους. Μόλις ο ήχος από το ταμπουρίνο σταματούσε, κάθε παιδί έδινε το χαρτί του στο διπλανό του, και αυτός με τη σειρά του όσο έπαιζε το ταμπουρίνο συνέχιζε τη ζωγραφιά που του έδωσε ο διπλανός του, μέχρι να σταματήσει πάλι το ταμπουρίνο και να περάσει το χαρτί στο διπλανό. Το παιχνίδι τελειώνει όταν οι αρχικές ζωγραφιές επιστρέψουν πίσω στα παιδιά που τις άρχισαν. Μπερδευτήκαμε λιγάκι με την έννοια διπλανός (δεξιά ή αριστερά άραγε), αλλά στο τέταρτο-πέμπτο χτύπημα είχαμε μπει στη σειρά.
4. Στην αυλή παίξαμε τους "Λαγούς και τα Δέντρα" και τις "Μελισσούλες και τα Λουλούδια". Χρειαστήκαμε στεφάνια και μουσική. Χωριστήκαμε σε ζευγάρια. Ένα παιδί ήταν ο Λαγός (Μελισσούλα αντίστοιχα) και το άλλο το Δέντρο (το λουλούδι αντίστοιχα). Ο Λαγός πηδούσε τριγύρω (η μελισσούλα ζουζούνιζε στο λιβάδι) και το Δέντρο παρέμενε ακίνητο ή κινιόταν  με τον αέρα (το ίδιο και το λουλούδι), όσο έπαιζε η μουσική. Όταν η μουσική σταματούσε οι λαγοί ( και οι μελισσούλες), εφάρμοζαν την οδηγία που έλεγε η κυρία: μέσα στο στεφάνι. πίσω από το δέντρο, μπροστά από το λουλούδι, στο πλάι κ.α.

Αναφέρω πάλι ότι τα παιχνίδια γνωριμίας προήλθαν και από τη συνάδελφο Ζήση Ανθή και από σημειώσεις μας από τα ΠΕΚ και από το περιοδικό "Παράθυρο". 

Και κάπως έτσι όμορφα έφτασε στο τέλος της και η δεύτερη εβδομάδα......