Οι πρώτες μέρες στο Νηπιαγωγείο - Μέρος ΙΙ

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας στο νηπιαγωγείο, κινηθήκαμε στο ίδιο μοτίβο της πρώτης, με τη ρουτίνα μας, εισαγάγοντας όμως ενδιάμεσα στο πρόγραμμα, λίγο πιο οργανωμένες δραστηριότητες και εργασιούλες σχετικά με:

1. Τα ονόματά μας. 

• Κατά τη διάρκεια της ελεύθερης ζωγραφικής, κάναμε μια συμφωνία, έτσι ώστε κάθε φορά που θα τελείωνε μια ζωγραφιά, να γράφουμε το όνομά μας και να βάζει η κυρία τη σφραγίδα της ημερομηνίας. Τις πρώτες μας ζωγραφιές τις κρεμάσαμε στο ταμπλό της τάξης. Είχαμε όμως πολλές ζωγραφιές και από την προηγούμενη εβδομάδα. Προβληματιστήκαμε λοιπόν που θα μπορούσαμε να φυλάξουμε αυτές τις ζωγραφιές και προέκυψε η ανάγκη των συρταριών. Απ'  έξω από κάθε συρτάρι κάθε παιδί ζωγράφισε μία μικρή ζωγραφιά για να αναγνωρίζει το συρτάρι του. Την άλλη μέρα στην παρεούλα τα παιδιά βρήκαν πεσμένες καρτέλες με τα ονόματά τους. Συζητήσαμε για το αρχηγό του κάθε ονόματος και όποιο παιδί την αναγνώριζε, έπαιρνε την καρτέλα του και την έβαζε στο συρτάρι του. Τα παιδιά που δεν αναγνώρισαν το όνομά τους τα βοήθησαν τα υπόλοιπα παιδιά. Στη συνέχεια κολλήσαμε και μικρότερες καρτέλες με ονόματα έξω από τα συρτάρια. 
• Διακοσμώ το αρχικό του ονόματός μου. Τα παιδιά αναγνώρισαν τον αρχηγό του ονόματος τους με τη βοήθεια της καρτέλας τους και διακόσμησαν το αρχικό τους.

2.    Τις ημέρες της εβδομάδας

Τραγουδήσαμε το τραγούδι για τις ημέρες της εβδομάδας και το απεικονίσαμε δημιουργώντας έναν πίνακα αναφοράς για τις ημέρες.

Δευτέρα βγαίνει ο ήλιος

Την Τρίτη ένα λουλούδι

Τετάρτη ένα σπίτάκι

Την Πέμπτη καραβάκι

Παρασκευή μια μπάλα, μια ωραία μπάλα

Να΄χουμε να παίζουμε

Σάββατο , Κυριακή

3.  Τον καιρό.

Αρχίσαμε παίζοντας το θεατράκι του καιρού: Δύο παιδιά από την παρέα πηγαίνουν στο παράθυρο της τάξης για να δουν τι καιρό κάνει έξω και να το ανακοινώσουν στην παρεούλα. Έρχονται λοιπόν στην ολομέλεια και το ανακοινώνουν παίζοντας το θεατράκι του καιρού "Τι καιρό έχει σήμερα; λέει το ένα "Σήμερα έχει ήλιο" λέει το άλλο. 

Δημιουργήθηκε ο προβληματισμός πώς μπορούμε να θυμόμαστε τον καιρό που έκανε κάθε μέρα μέσα στην βδομάδα και προέκυψε η ανάγκη του πίνακα αναφοράς του καιρού της εβδομάδας, που περιλαμβάνει τις ημέρες της εβδομάδας, τις λέξεις του καιρού και τις εικόνες του καιρού.

    4. Ομαδική εργασία : " Η παρέα μας"

Τέλος, αυτή τη δεύτερη εβδομάδα, κάναμε την πρώτη μας ομαδική εργασία. Βάψαμε το χέρι μας με πινέλο και άσπρη τέμπερα και αφήσαμε το αποτύπωμα της παλάμης μας πάνω σε χρωματιστό χαρτόνι για να δηλώσουμε ότι είμαστε μέλη της ομάδας της τάξης μας. Τα παιδιά σ' αυτή την πρώτη τους επαφή με τα πινέλα και τις τέμπερες ήταν ενθουσιασμένα, γαργαλήθηκαν με το πινέλο, και φύλαξαν με πολλή προσοχή  το χαρτόνι τους στα τραπέζια της κουζίνας να στεγνώσει. Την επόμενη μέρα, κάναμε στην ολομέλεια τη συναρμολόγηση του κύκλου της ομάδας μας και τον κολλήσαμε στην πόρτα μας:

Εξαιτίας της παγκόσμιας ημέρας χωρίς αυτοκίνητο στις 20 Σεπτεμβρίου, αυτή τη βδομάδα η ιστορία της ημέρας ήταν σχετική με την κυκλοφοριακή αγωγή. Διαβάσαμε σε συνέχειες, μερικά κεφάλαια του βιβλίου "Κυκλοφορώ με ασφάλεια" και γνωρίσαμε την "Ασπρούλα".

Στο τέλος αποτυπώσαμε σε χαρτί μία σκηνή που άρεσε στον καθένα από τα κεφάλαια που διαβάσαμε με την Ασπρούλα.

Συνεχίσαμε ασφαλώς και τα παιχνίδια γνωριμίας:

1. Δεθήκαμε με τον ιστό της αράχνης. Καθίσαμε σε κύκλο, ο ιστός άρχισε από την κυρία που έδεσε στο δάχτυλο της το νήμα, είπε δυνατά τ' όνομά της και κύλησε το κουβάρι σε ένα άλλο μέλος της ομάδας που κι αυτό με τη σειρά του έκανε το ίδιο και κύλησε το κουβάρι σε ένα άλλο μέλος της ομάδας.... ώσπου δεθήκαμε σε ιστό δυνατό όλη η ομάδα.
2. Στην αυλή παίξαμε το " Τακ -Τακ ποιος είμαι εγώ που την πλάτη σου χτυπώ;" Καθίσαμε όλη η παρέα σε κύκλο, και ένα μέλος της ομάδος μπήκε στο κέντρο του κύκλου και έκλεισε τα μάτια του με τα χέρια του. Ένα άλλο μέλος της ομάδας τότε χτύπησε την πλάτη του παιδιού στο κέντρο του κύκλου επαναλαμβάνοντας τα λόγια του τίτλου του παιχνιδιού. Ο φίλος μας με τα κλειστά μάτια, έπρεπε να μαντέψει ποιος ήταν ο άλλος φίλος από τη χροιά της φωνής του και μόνο. Και σας πληροφορώ ότι έχουμε γίνει τόσο καλοί φίλοι που κερδίσαμε σχεδόν όλοι στο παιχνίδι!
3. Στην παρεούλα παίξαμε το "Μπορείς να συνεχίσεις τη ζωγραφιά μου;"Καθίσαμε στο πάτωμα. Πήραμε από ένα κομμάτι χαρτί και βάλαμε στη μέση τους μαρκαδόρους μας. Το ταμπουρίνο χτυπούσε και όλα τα παιδιά άρχισαν να ζωγραφίζουν στο χαρτί τους. Μόλις ο ήχος από το ταμπουρίνο σταματούσε, κάθε παιδί έδινε το χαρτί του στο διπλανό του, και αυτός με τη σειρά του όσο έπαιζε το ταμπουρίνο συνέχιζε τη ζωγραφιά που του έδωσε ο διπλανός του, μέχρι να σταματήσει πάλι το ταμπουρίνο και να περάσει το χαρτί στο διπλανό. Το παιχνίδι τελειώνει όταν οι αρχικές ζωγραφιές επιστρέψουν πίσω στα παιδιά που τις άρχισαν. Μπερδευτήκαμε λιγάκι με την έννοια διπλανός (δεξιά ή αριστερά άραγε), αλλά στο τέταρτο-πέμπτο χτύπημα είχαμε μπει στη σειρά.
4. Στην αυλή παίξαμε τους "Λαγούς και τα Δέντρα" και τις "Μελισσούλες και τα Λουλούδια". Χρειαστήκαμε στεφάνια και μουσική. Χωριστήκαμε σε ζευγάρια. Ένα παιδί ήταν ο Λαγός (Μελισσούλα αντίστοιχα) και το άλλο το Δέντρο (το λουλούδι αντίστοιχα). Ο Λαγός πηδούσε τριγύρω (η μελισσούλα ζουζούνιζε στο λιβάδι) και το Δέντρο παρέμενε ακίνητο ή κινιόταν  με τον αέρα (το ίδιο και το λουλούδι), όσο έπαιζε η μουσική. Όταν η μουσική σταματούσε οι λαγοί ( και οι μελισσούλες), εφάρμοζαν την οδηγία που έλεγε η κυρία: μέσα στο στεφάνι. πίσω από το δέντρο, μπροστά από το λουλούδι, στο πλάι κ.α.

Αναφέρω πάλι ότι τα παιχνίδια γνωριμίας προήλθαν και από τη συνάδελφο Ζήση Ανθή και από σημειώσεις μας από τα ΠΕΚ και από το περιοδικό "Παράθυρο". 

Και κάπως έτσι όμορφα έφτασε στο τέλος της και η δεύτερη εβδομάδα......