Γιατί το λέμε έτσι....

Μάιος

Ο Μάιος, ήταν ο τρίτος μήνας του αρχαίου ρωμαϊκού έτους (πρώτος ο Μάρτιος), αλλά καθιερώθηκε ως πέμπτος μετά τη μεταρρύθμιση του Ιουλίου Καίσαρα το 46  π.Χ.  και την τοποθέτηση του Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου στην αρχή του χρόνου.

Τ’ όνομα του οφείλει – κατά τη δημοφιλέστερη εκδοχή – στη Μαία, μητέρα του Ερμή και μάνα της Γης, η οποία λατρευόταν ως θεά της γονιμότητας και της καρποφορίας.

Στο Μάιο δίνονται πολλές λαϊκές ονομασίες προερχόμενες από την ανοιξιάτικη φύση. Λέγεται Τριανταφυλλάς και Λούλουδος για τα πολλά του τριαντάφυλλα και τα παντός είδους άνθη, Πράσινος από το καταπράσινο χρώμα που κυριαρχεί σε όλη την Πλάση, Καλομήνας από την καλοκαιρία που συνήθως επικρατεί, Φουσκοδέντρης από τον οργασμό της ανθοφορίας και το σχηματισμό των «ματιών» στα δέντρα, Κερασάρης επειδή ωριμάζουν τα κεράσια στις  χαμηλότερες περιοχές. Ονομάζεται επίσης Πεντεφάς και Πενταδείλινος, επειδή, καθώς έχει μεγαλώσει η μέρα και το δειλινό διαρκεί, οι άνθρωποι τρώνε και Πέμπτη φορά.

Οι παροιμίες του μήνα

Ø    Απρίλης-Μάης,  κοντά το θέρος.

Ø    Τώρα είναι Μάης κι άνοιξη, τώρα είναι καλοκαίρι

Ø    Ο Μάης ρίχνει τη δροσιά κι ο Απρίλης τα λουλούδια.

Ø    Μάης χαλαζάς, αλιά (αλίμονο) στην καλλιέργεια.

Ø    Ο Μάης φτιάχνει τα σπαρτιά κι ο Μάης τα χαλάει.

Ø    Ο Μάης  πενταδείλινος και πάντα δείλι θέλει.

Ø    Ο Απρίλης έχει τ’ όνομα κι ο Μάης τα λουλούδια.

Ø    Οπού σπείρει ή δε σπειρεί, το Μάη μετανοεί.

Ø    Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ’ Αυγούστου το φεγγάρι.

Ø    Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.

 Απόσπασμα από το περιοδικό «Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού», Μάιος – Ιούνιος 2007.