Κάθε τέτοια μέρα, κάθε τέτοια εποχή, γιορτάζαμε,
σχεδόν, την επιστροφή στο σχολείο.
Γιορτάζαμε, σχεδόν, την έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς, την οποία
περιμέναμε με χαρά, αγωνία, ανυπομονησία, όρεξη, δημιουργικότητα.
Οι λόγοι φανεροί και αυτονόητοι:
Βλέπουμε τους μαθητές μας, νέους και
παλιούς, τα παιδιά μας.
Συναντούμε και γνωρίζουμε τους γονείς και
κηδεμόνες των παιδιών μας.
Ξανασυναντούμε τους παλαιούς
συνεργάτες-συναδέρφους μας και γνωρίζουμε τους νέους.
Η καλύτερη εποχή του χρόνου.
Φέτος, με την ίδια μεγάλη χαρά και
ανυπομονησία σας περιμένουμε στον
ΑΓΙΑΣΜΟ που θα γίνει τη Δευτέρα στις 09:30 π.μ.
και τη μικρή μας συνάντηση (περίπου 15΄)
Φέτος, βέβαια, αυτή τη μεγάλη μας χαρά, σκιάζουν τα
τεκταινόμενα στην εκπαίδευση του τόπου μας, εν γένει, από τα οποία δεν μπορούμε
να απέχουμε ούτε να είμαστε αποκομμένοι καθώς μας αγγίζουν όλους άμεσα και
έμμεσα.
Δανείζομαι τα λόγια του κυρίου Κώστα
Χρυσαφίδη, Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
(Ο καθηγητής, περιγράφοντας το εκπαιδευτικό σύστημα, στο περιοδικό Σύγχρονο
Νηπιαγωγείο του Σεπτεμβρίου- Οκτωβρίου 2016, αναφέρει ανάμεσα σε άλλα):
«Η όλη εικόνα, θυμίζει ένα κτίριο που
βρίσκεται στο στάδιο της κατάρρευσης και οι ειδικοί αποφασίζουν να χρωματίσουν
τα κουφώματα».
Φέτος, διανύουμε δύσκολη χρονιά.
Μαζί σας, με αγώνα, συμπαράσταση, αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση,
μεγάλη υπομονή, πολλή δύναμη, συνεχή προσπάθεια, μα κυρίως αμέριστη αγάπη και αφοσίωση στα παιδιά μας και το
λειτούργημα μας,
σας
καλωσορίζουμε κοντά μας,
στο νηπιαγωγείο
μας,
με χαμόγελο,
αισιοδοξία και υπόσχεση
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
για μας, για
σας μα κυρίως ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου