Είμαι ξεχωριστός, όπως και το όνομα μου

Συνεχίζοντας τις δραστηριότητες μας σχετικά με τα ονόματα, δανειστήκαμε μια πολύ ωραία ιδέα από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος Σεπ-Οκτ 2012.

• Γράψαμε σε μεγάλο μέγεθος τα ονόματα όλων των παιδιών μας στον υπολογιστή.
• Τα παρουσιάσαμε στην "ολομέλεια", έτσι ώστε κάθε παιδί να αναγνωρίσει το όνομα του και να το κρατήσει στα χέρια του.
• Δώσαμε στα παιδιά μια παραλληλόγραμμη καρτέλα από οντουλέ χαρτόνι για να κολλήσει το όνομα του πάνω της.
• Γνωρίσαμε την κόλλα "ντροπαλούλα" στα παιδιά (uhu stick) και τον τρόπο χειρισμού της.
• Δώσαμε στα παιδιά έτοιμα σχήματα κομμένα π.χ. λουλουδάκια, καρδούλες κ.α. για να στολίσουν τις καρτέλες τους.
• Διαθέσαμε χρυσόσκονη έτσι ώστε να στολιστούν και να λάμψουν οι καρτέλες.
• Παρουσιάσαμε τις μοναδικές και ξεχωριστές μας καρτέλες στην παρεούλα και περιγράψαμε τι κάναμε.
• Από την αρχή, είχαμε συμφωνήσει τις καρτέλες αυτές να τις πάρουν σπίτι έτσι ώστε όταν θα θέλουν να γράφουν το όνομά τους και στο σπίτι να συμβουλεύονται την ταμπέλα που έφτιαξαν στο σχολείο. 

Σήμερα έφυγε κιόλας για το σπίτι τελειωμένη. Δείτε τις ωραίες ιδέες των παιδιών:

Επικράτησε μεγάλος ενθουσιασμός επειδή τα παιδιά "μαγεύονται" από τα στολιδάκια των διακορευτών, αλλά κυρίως από τη χρυσόσκονη.

Επιπλέον αποκτούν αυτοπεποίθηση και σιγουριά επειδή χειρίζονται μόνα τους τα υλικά (κόλλα, χρυσόσκονη - που τη ρίχνουμε σαν το αλάτι που αλατίζει το φαγητό-), και επιλέγουν μόνα τους στολίδια, χωρίς απαγορεύσεις και περιορισμούς. Μόνο με κανόνες.

Έτσι καταλήγουν στην ολόδικη τους δημιουργία και σύνθεση και νιώθουν καταχαρούμενα.

Το α και το ω μιας καλής και δημιουργικής ημέρας

Αχ αυτό το πρωινό ξύπνημα....! Δύσκολο πολλές φορές για μεγάλους αλλά και μικρούς! Παιδιά που κρύβονται κάτω από τα σκεπάσματα, που δεν σηκώνονται με τίποτα, που αργούν πολύ να ετοιμαστούν....με αποτέλεσμα το πρωινό ξύπνημα για το σχολείο να γίνεται καθημερινός εφιάλτης!

Τι μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε το δύσκολο πρωινό ξύπνημα σε κάτι πιο ευχάριστο και λειτουργικό:

1. Καλός και αρκετός ύπνος

Το πόσο νωρίς πρέπει να ξαπλώνει ένα παιδί είναι σχετικό και ανάλογα με την ηλικία.

Όταν το παιδί δεν κοιμάται αρκετά, επόμενο είναι να μην θέλει να σηκωθεί το πρωί και να νυστάζει όλη μέρα. Φροντίστε λοιπόν να ξαπλώνουν νωρίς τα παιδιά, προσαρμόζοντας το οικογενειακό πρόγραμμα ανάλογα. π.χ. το βραδινό να γίνεται νωρίτερα, να μην υπάρχουν έξοδοι και επισκέψεις, να κάνουν νωρίς μπάνιο κ.λ.π. Τα παιδιά του δημοτικού χρειάζονται 9-11 ώρες ύπνου καθημερινά.

2. Ρολόι

Αν το παιδί είναι σε ηλικία που γνωρίζει την ώρα, φροντίστε να έχει στο δωμάτιό του ένα ρολόι και ενημερώστε το για την ώρα που πρέπει να κοιμάται, να ξυπνάει και να είναι έτοιμο για το σχολείο, έτσι ώστε να έχει την αίσθηση του χρόνου.

3. Προετοιμασία ρούχων και τσάντας από το προηγούμενο βράδυ

Στο τέλος της καθημερινής μελέτης του παιδιού, φροντίστε να φτιάξει την τσάντα του για την επόμενη μέρα. Επίσης, βρείτε τα ρούχα που θα φορέσει, κρεμάστε τα κάπου πρόχειρα ώστε να μην χάνετε χρόνο το πρωί ετοιμάζοντας τσάντα και ψάχνοντας ρούχα ή παπούτσια!

4. Ήρεμο ξύπνημα

Σε κανέναν δεν αρέσει να ξυπνά με φωνές και με πανικό, πόσο μάλλον στα παιδιά! Φροντίστε εσείς οι γονείς να ξυπνάτε αρκετά νωρίς ώστε να μην σας πιάνει άγχος. Ξυπνήστε τα όμορφα, με αγάπη και αφήστε τους ένα 5 λεπτο για το αγαπημένο χουζούρι! Μην περιμένετε τα παιδιά να σηκωθούν πάνω σαν ελατήρια απλά επειδή το λέτε! Ως κίνητρο για να ξυπνήσουν και να σηκωθούν πιο γρήγορα είναι το νόστιμο πρωινό ή η μουσική. Ξυπνήστε τα λοιπόν με τους ήχους αγαπημένων τους τραγουδιών ή με την αναγγελία μιας πρωινής λιχουδιάς.

5. Επεξήγηση και συζήτηση

Ιδανική ώρα για συζήτηση σχετικά με το πρωινό ξύπνημα είναι το βράδυ πριν το παιδί κοιμηθεί. Πείτε του γιατί πρέπει να ξυπνά στην ώρα του, ότι είναι καλό να μην υπάρχουν φωνές και τρέξιμο το πρωί, ότι πρέπει να ετοιμάζεται γρήγορα για να μην χρειάζεται να ξυπνάει ακόμα νωρίτερα και ότι αν αργεί στο σχολείο θατου κάνουν παρατηρήσεις.

6. Πρωινό ξύπνημα γονιών

Το πρωινό ξύπνημα μπορεί να είναι δύσκολο και για τους γονείς που πάνε πιο αργά στην δουλειά ή που δεν δουλεύουν και είχαν καλομάθει το καλοκαίρι να ξυπνούν χαλαρά! Αυτό είναι κάτι που πρέπει  να ρυθμίσετε εσείς γιατί αν ξυπνάτε αργά τελευταία στιγμή, τότε αγχώνετε το παιδί και γενικά η μέρα ξεκινά στραβά, συνήθως με φωνές και απειλές. Φροντίστε εσείς λοιπόν να είστε στην ώρα σας, να έχετε έτοιμο το κολατσιό του παιδιού, τα ρούχα και παπούτσια του. 

Να θυμάστε ότι "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" και να φροντίζετε τα παιδιά σας να έχουν ένα χαρούμενο ξύπνημα που θα τα βοηθήσει να αντεπεξέλθουν θετικά σε όλες τις δραστηριότητες του σχολείου.

Αναρτήθηκε από Sofia

Ζωντανεύουμε .... το αρχικό του ονόματος μας

Κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης εβδομάδας μας με τα παιδιά, κάναμε την πρώτη μας προσπάθεια με τα γράμματα του ονόματος μας.

Φτιάξαμε καρτέλες, τις σκορπίσαμε στην παρεούλα και ανιχνεύσαμε τις πρώτες γνώσεις των παιδιών.

Βάλαμε μουσική να παίζει και με το που τη σταματούσαμε ερχόταν όποιο παιδί ήθελε και έπαιρνε την καρτέλα του, την έδειχνε στα υπόλοιπα παιδιά τα οποία συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν με την επιλογή του.

Όταν όλα τα παιδιά πήραν τις καρτέλες με τα ονόματα τους, φωνάξαμε για το κάθε όνομα τον "αρχηγό" του, δηλ. το αρχικό γράμμα κάθε ονόματος.

Είχαμε ήδη τυπώσει το αρχικό του κάθε παιδιού στον υπολογιστή με τη βοήθεια του Wordart και έτσι κάθε παιδί είχε στα χέρια του την καρτέλα με ολόκληρο το όνομα του και μία σελίδα με το αρχικό του ονόματος του.

(αύριο που θα παίξουμε πάλι αυτό το παιχνίδι με τα ονόματα και τους αρχηγούς θα εφαρμόσω την πολύ καλή ιδέα της συναδέρφου από τα Προσχολικά που έβαλε οδηγό σε κάθε καρτέλα για να μπορούν τα παιδιά με ευκολία να διαχωρίζουν τα γράμματα του ονόματος τους, αρχίζοντας βέβαια από τον αρχηγό).

Συζητήσαμε τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να ομορφύνουμε το άσπρο χαρτί με το αρχικό γράμμα και οι περισσότερες ιδέες κατευθύνθηκαν προς τη χρωματιστή ζωγραφική. Στο σημείο αυτό ενισχύσαμε τις αρχικές ιδέες των παιδιών δείχνοντας τους φωτογραφίες από αρχικά γράμματα έτσι όπως είχαν σκεφτεί να τα στολίσουν κάποια άλλα παιδιά

Παρατηρήσαμε λοιπόν ότι τα γράμματα ζωντάνεψαν και έγιναν άνθρωποι (Α), σπίτια (Γ), λιβάδια με λουλούδια (Χ), αρχηγοί στην μπαλονοχώρα (Ρ), κροκοδειλάκια (Ζ), δασκάλες (Φ), κύριοι που πάνε στη δουλειά τους (Θ) κ.α.

Τα παιδιά μας πήραν ιδέες, ξυλομπογιές και λαδοπαστέλ και ιδού τα πολύ αξιόλογα έργα μας:

Τι είπαν τα νήπια μας για τα αδέρφια τους

Σήμερα στο νηπιαγωγείο μας διαβάσαμε το βιβλίο "Ποιος είναι ο αρχηγός" της Μαρίας Παπαγιάννη.

Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το πολύ αξιόλογο βιβλίο, κάναμε αλλά και καταγράψαμε την πρώτη μας συζήτηση σχετικά με τα αδέρφια μας και τη σχέση μας μαζί τους.

Τέθηκαν οι ερωτήσεις, έχουμε αδέρφια, τι μας αρέσει να κάνουμε μαζί τους, τι αγαπάμε στ'  αδέρφια μας και τι μας στεναχωρεί.

Διαβάστε τι απαντήσεις λάβαμε:

Μιχαέλα:Έχω αδερφό, τον Άγγελο, είναι 2. Παίζουμε παιχνίδια, κρυφτό, κυνηγητό. Τον αγαπάω επειδή είναι μικρούλης. Με στεναχωρεί όταν κλαίει.

Ελεονόρα: Έχω 3 αδέρφια, Λορένα, Χριστίνα, Αναστάσης. Αγαπάω περισσότερο τον Αναστάση. Με στεναχωρούν όταν δεν παίζουν μαζί μου.

Μπέτυ: Έχω την Κέλυ και την Χριστίνα. Την αγαπάω (Χριστίνα) γιατί παίζει μαζί μου. Με στεναχωρεί όταν κλαίει.

Παναγιώτης: Έχω τον Γιάννη. Τον αγαπάω όταν δεν κάνει αταξίες. Με στεναχωρεί όταν λέει κακές βλακείες.

Μαρία:Δεν έχω αδέρφια.

Χριστίνα Α.: Είναι η Ναταλία, 3.5 ετών. Παίζουμε κουκλόσπιτο. Την αγαπάω όταν μ' αγαπά. Με στεναχωρεί όταν με βαράει.

Γιάννης: Δεν έχω αδέρφια.

Χρύσα: Ο Νικόλας, 4. Μ' αρέσει να παίζω κρυφτό. Τον αγαπάω όταν γελάει. Με στεναχωρεί όταν με χτυπάει.

Νίνο: Ο Ματέο. Είναι μεγαλύτερος. Να παίζω κρυφτό. Τον αγαπάω όταν παίζουμε. Με στεναχωρεί όταν κλαίει.

Έλενα: Είναι ο Ηλίας. Είναι μεγαλύτερος, πάει στην 1η Δημοτικού. Μ' αρέσει να παίζουμε τουβλάκια. Τον αγαπάω όταν παίζουμε μαζί. Με στεναχωρεί όταν κλαίει.

Δημοσθένης:Δεν έχω αδέρφια.

Χριστίνα: Μπέτυ-Κέλυ. Παίζουμε κούκλες. Την αγαπάω (Μπέτυ), όταν δεν κλαίει. Με στεναχωρεί όταν κλαίει.

Δημήτρης Ζ.:Θεώνη-Φρειδερίκη, 2 χρονών.Μ' αρέσει να παίζω με τουβλάκια και κυβάκια. Την αγαπάω όταν δεν μου παίρνει τα παιχνίδια. Με στεναχωρεί όταν με χτυπάει.

Ελευθερία: Στέλλα, μεγαλύτερη.Πάει 2α Δημοτικού.Μ' αρέσει να παίζουμε κυνηγητό. Την αγαπάω όταν παίζουμε μαζί με τις Barbie.Με στεναχωρεί όταν η Στέλλα κλαίει.

Κωνσταντίνος: Δεν έχω, αλλά η μαμά μου θα κάνει κάποια στιγμή. Είναι μέσα στην κοιλιά της μαμάς.

Ελένη: Γιώργος, 6 χρονών. Μ' αρέσει να παίζω κυνηγητό. Τον αγαπάω όταν παίζει μαζί μου. Με στεναχωρεί όταν κλαίει.

Σεμίνα: Στέφανος, 7,5 χρονών. Δε με παίζει πολύ, αλλά όταν παίζουμε, παίζουμε με το tablet.Τον αγαπάω όταν με βοηθάει να μαζεύουμε τα παιχνίδια. Με στεναχωρεί όταν δεν μοιράζεται τα παιχνίδια μαζί μου.

Εβίνα:Σοφία, 3 χρονών.Παίζουμε με το αυτοκινητάκι μαζί. Την αγαπάω γιατί είναι μικρή. Με στεναχωρεί όταν με χτυπάει.

Άγγελος: Γιώργος, 6 χρονών. Παίζουμε ζωγραφική και τουβλάκια. Τον αγαπάω όταν δε με χτυπάει. Με στεναχωρεί όταν με χτυπάει.

Χρήστος:Χριστόφορος, 2α Δημοτικού. Μ΄αρέσει να παίζω με τα nerf κάποια όπλα που βάζουμε σφαίρες. Τον αγαπάω όταν παίζουμε. Με στεναχωρεί όταν δε με παίζει.

Δημήτρης Π.:Γιώργος και Νώτης, μεγαλύτεροι. Μ' αρέσει να παίζω με το Γιώργο τα πάντα, όλα τα παιχνίδια. Τον αγαπάω όταν με παίζει. Με στεναχωρεί όταν με βαράει.

Σταματίνα:Θανάσης, 3,5 χρονών. Μ' αρέσει να παίζουμε τους σκίουρους. Τον αγαπάω όταν δε μιλάει στο τραπέζι.Με στεναχωρεί όταν μιλάει τη νύχτα και δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Δανάη: Νίκος, 8 χρονών, 3η Δημοτικού. Μ' αρέσει να παίζουμε με τα Playmobil και με τα lego του. Τον αγαπάω όταν δε με ενοχλεί και δεν με κοιτάει όταν παίζω. Με στεναχωρεί όταν δεν παίζει μαζί μου και όταν μου φωνάζει.

Ανακοίνωση

Αγαπητοί Γονείς, 

σας ενημερώνουμε ότι την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013, και ώρα 16:00, θα πραγματοποιηθεί στο νηπιαγωγείο μας διαδικασία κλήρωσης, όπως ορίζει ο νόμος, για τη φοίτηση στο σχολείο μας, νηπίων δεύτερης ηλικίας (έτος γέννησης 2009).

Από το νηπιαγωγείο

Ομαδικά Παιχνίδια

Και κάτι διαφορετικό.... ομαδικά παιχνίδια από την μακρινή Κίνα!

Το κέικ του φεγγαριού

Παίζεται με όλη την τάξη χωρισμένη σε ομάδες και προσαρμόζεται σε όλες τις ηλικίες.

Διαδικασία:

Ζωγραφίζουμε έναν κύκλο στην αυλή του σχολείου με μια κιμωλία. Η ακτίνα του κύκλου θα πρέπει να είναι τουλάχιστον όσο 4 μεγάλα παιδικά βήματα. Χωρίζουμε τον κύκλο από το κέντρο σε κομμάτια, ανάλογα με την ηλικία και τις ικανότητες των παιδιών, και γράφουμε έναν αριθμό σε κάθε κομμάτι.Τα μικρότερα παιδιά μπορούν να παίξουν με τον κύκλο χωρισμένο σε τέταρτα και σε κάθε τέταρτο αναγράφονται οι αριθμοί 1-4. Για τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να χωρίσουμε τον κύκλο σε 12 κομμάτια και να τα αριθμήσουμε από το 1-12. Μπορούμε να αριθμήσουμε τα κομμάτια και με τυχαίους αριθμούς. Χωρίζουμε τα παιδιά σε ομάδες. Παίρνουμε ένα παιδί από κάθε ομάδα και τα βάζουμε να σταθούν στο κέντρο του κύκλου, με τα μάτια δεμένα και τα γυρίζουμε γύρω-γύρω 2-3 φορές μέχρι να χάσουν τον προσανατολισμό τους λίγο. Κάθε παιδί κάνει 4 βήματα προς τυχαία κατεύθυνση, βγάζει το μαντίλι από τα μάτια του και ανακαλύπτει τον αριθμό του κομματιού πάνω στο οποίο στάθηκε. Όταν κάθε μέλος των ομάδψν έχει κάνει τα βήματα, διαλέγουμε τον επόμενο παίκτη από κάθε ομάδα. Συνεχίζουμε έως ότου όλα τα παιδιά έχουν παίξει και προσθέτουμε όλους τους βαθμούς κάθε ομάδας. Κερδίζει η ομάδα με τη μεγαλύτερη βαθμολογία. Κάθε ομάδα μπορεί να έχει ένα μικρό πίνακα από χαρτόνι για να καταγράφεται  βαθμολογία της από ένα παιδί της ομάδας ή το κάθε παιδί μπορεί να γράψει μόνο του τον αριθμό του κάθε φορά που παίζει.

(πόσο ωραία δραστηριότητα εμπέδωσης και αξιολόγησης των αριθμών μέχρι το 4!)

Τσου!Τσου!

Αριθμός παικτών: 4 ή περισσότεροι.Παίζεται έξω.

Διαδικασία:

Ένας παίκτης καλύπτει τα μάτια του με ένα μαντίλι για να μη βλέπει. Οι υπόλοιποι παίκτες είναι τα "κοτόπουλα". Ο παίκτης με τα καλυμμένα μάτια φωνάζει "Τσου" "Τσου" (που σημαίνει "Ελάτε να μάξετε για τη μάνα σας". Τα κοτόπουλα τρέχουν και προσπαθούν να αγγίξουν τον παίκτη με τα καλυμμένα μάτια χωρίς να πιαστούν. Ο παίκτης που θα πιαστεί, καλύπτει τα μάτια με το μαντίλι και παίρνει τη θέση του άλλου.

Σαπουνόφουσκες

Πείραμα με σαπουνόφουσκες

Υλικά:

μπολ, υγρό σαπούνι, νερό, διάφορα υλικά και σκεύη πειραματισμού, όπως πλαστικά πιρούνια, πλαστικά καλαμάκια, τρυπητές κουτάλες, σουρωτήρι, παλιά cd κ.α.

Διαδικασία:

Δημιουργήστε σαπουνόνερο σε μια μεγάλη λεκάνη, παρουσιάστε το στα παιδιά και προτείνετε να παίξετε με τις σαπουνόφουσκες.

Προτρέψτε τα να αναζητήσουν και να φέρουν διάφορα υλικά τα οποία θα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν σαπουνόφουσκες. Παρουσιάστε και εσείς τα δικά σας.

Βγείτε στην αυλή, πειραματιστείτε και διασκεδάστε προσπαθώντας να δημιουργήσετε σαπουνόφουσκες.

Ενθαρρύνετε την ομάδα να εναλλάσσονται τα υλικά μεταξύ τους.

Με την ολοκλήρωση του παιχνιδιού συζητήστε τις εμπειρίες σας. Με ποια υλικά μπόρεσαν/δεν μπόρεσαν να κάνουν σαπουνόφουσκες;Γιατί; Σε τι διαφέρουν τα υλικά με τα οποία δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν σαπουνόφουσκες με εκείνα που τις δημιούργησαν;

Ιδέα: 
Τα παιδιά μέσα από ένα διασκεδαστικό πείραμα μαθαίνουν πως δημιουργούνται οι σαπουνόφουσκες και δροσίζονται.

Ζωγραφική με σαπουνόφουσκες

Υλικά:

μπολ, υγρό σαπούνι, νερό,πλαστικά καλαμάκια, υγρή τέμπερα

Διαδικασία:

Δημιουργούμε σαπουνόνερο το οποίο μοιράζουμε σε τόσα κεσεδάκια όσα και τα χρώματα που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά.

Ρίχνουμε σε κάθε μπολ υγρή τέμπεα σε διαφορετικά χρώματα και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν.

Ώρα για δράση. Κάθε παιδί έχοντας το δικό του καλαμάκι φυσά στα μπολ μέχρι να σχηματίσει ένα σωρό έγχρωμες φυσαλίδες.

Συμβουλεύστε τα παιδιά να ακουμπήσουν απαλά το χαρτί τους πάνω στις φυσαλίδες ώστε να κολλήσουν σ΄αυτό.

Σε λίγο οι φυσαλίδες θα σπάσουν και θα αφήσουν το πλέγμα των αποτυπωμάτων τους, σχηματίζοντας διάφορα ευφάνταστα σχέδια.

Η δραστηριότητα ενδείκνυται για τον πειραματισμό των παιδιών με τις μίξεις χρωμάτων, αν μετά φέρουν σε επαφή το χαρτί τους με περισσότερα από ένα χρώματα φυσαλίδων. Ενθαρρύνετε τους πειραματισμούς και τις υποθέσεις τους.

Ιδέα:

Τα παιδιά εκφράζονται εικαστικά χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τις σαπουνόφουσκες.

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 94, Ιούλιος-Αύγουστος 2013/ Επιμέλεια Ύλης: Αργυρώ Παναγιώτου-Νηπιαγωγός

Μαθησιακός Διάλογος

Οι ανοιχτές ερωτήσεις  είναι αυτές που συνήθως ανοίγουν ένα διάλογο κι αυτές που τον διατηρούν.

Με τις κλειστές ερωτήσεις ο εκπαιδευτικός μπορεί να διαπιστώσει τι θυμούνται από τη συζήτηση της προηγούμενης μέρας, να ελέγξει προηγούμενες γνώσεις και εμπειρίες πάνω στο θέμα ή να τραβήξει την προσοχή τους σε ένα γεγονός.

Με τις ανοιχτές ερωτήσεις, όμως, δίνει την "ευθύνη" για την αναζήτηση της απάντησης στα ίδια τα παιδιά, κάνει το μυαλό τους να "γυρίζει" και  το παρακινεί να παράξει "νέα νοήματα,νέες ιδέες και νέες συνθέσεις" (Wasserman 1992).

Στρατηγικές που διευκολύνουν και υποστηρίζουν το διάλογο των παιδιών

Ο εκπαιδευτικός μπορεί να ενθαρρύνει και να υποστηρίξει το διάλογο με τα παιδιά χρησιμοποιώντας μια σειρά στρατηγικές. Οι στρατηγικές αυτές, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος διαβάζοντας παρακάτω, στόχο τους έχουν όχι να αξιολογήσουν ή να διορθώσουν τις απαντήσεις του παιδιού, αλλά να το ενθαρρύνουν να συνεχίσει να σκέφτεται και να μιλά γι΄αυτό που κάνει (ή το θέμα του διαλόγου) ώστε να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα λόγια και τις σκέψεις του. Αυτές είναι οι στιγμές, που όπως αναφέρει η Iram Siraj-Blatchford (2005), εκπαιδευτικός και παιδί σκέφτονται μαζί. Η διαδικασία αυτή διευκολύνεται όταν:

• ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μας πουν τι σκέφτονται ή να αναπτύξουν τις ιδέες τους: "θα ήθελα να ακούσω τι σκέφτεσαι για..", "με ενδιαφέρει αυτό που λες, θα ήθελα να μου πεις και τι άλλο ξέρεις..."
• επαναλαμβάνουμε ή επαναδιατυπώνουμε: "προτείνεις λοιπόν να...."
• συνοψίζουμε τα λόγια, τη σκέψη και τη δράση των παιδιών: " πιστεύεις λοιπόν ότι...", "βλέπω ότι έχεις ρίξει το σαπούνι μέσα στο νερό και τώρα προσπαθείς...".
• μιλάμε στο παιδί για τις δικές μας εμπειρίες: "και μένα μου φαινόταν δύσκολο στην αρχή...", " κι εμένα μου αρέσει να..."
• θυμίζουμε: ""θυμάσαι πώς το είπαμε αυτό το σχήμα..."
• προτείνουμε: "ίσως να θέλεις να δοκιμάσεις...", "θα μπορούσες να... και να δεις τι θα συμβεί..."
• υπενθυμίζουμε: "μην ξεχνάς ότι είπες ότι άμα ρίξεις ζάχαρη μεσα στο νερό θα..."
• ενθαρρύνουμε:" αυτή είναι μια καλή ιδέα, για να τη δοκιμάσουμε..."
• παρουσιάζουμε εναλλακτικές απόψεις: " τα άλλα παιδιά μπορεί να έχουν διαφορετική άποψη για...", "ίσως να το έκανε αυτό γιατί..."
• υποθέτουμε: " πιστεύεις ότι αν ρίξουμε περισσότερο κόκκινο χρώμα θα..."
• σκεφτόμαστε φωναχτά: " πιστεύω ότι αν ψάξω σε διάφορα βιβλία θα βρω τις πληροφορίες που θέλω...", "σκέφτομαι όλες αυτές τις ιδέες και δεν ξέρω ποια να διαλέξω..", " το ζάρι μου έφερε 4, άρα πρέπει να προχωρήσω, μια, δυο, τρεις, τέσσερις θέσεις..."

Οι αρχές που διευκολύνουν το μαθησιακό διάλογο

Στο νηπιαγωγείο, σημαντικό μέρος του προγράμματος είναι αφιερωμένο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών με ιδιαίτερη έμφαση στις ικανότητες που θα τα βοηθήσουν να μάθουν να συνεργάζονται, να λειτουργούν ως υπεύθυνα μέλη μιας ομάδας και να σέβονται τη διαφορετικότητα.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τους μαθαίνουμε, μεταξύ άλλων, συμπεριφορές και στάσεις που διευκολύνουν την επικοινωνία:

1. Να περιμένουν τη σειρά τους για να μιλήσουν
2. Να αφήνουν τον άλλο να τελειώσει αυτό που θέλει να πει
3. Να σηκώνουν το χέρι όταν θέλουν να μιλήσουν
4. Να ακούνε προσεκτικά για να μπορούν να καταλάβουν οι άλλοι τι λένε , κ.ο.κ.

Για να βοηθήσουμε όμως να μάθουν να συνομιλούν, με στόχο τη μάθηση, χρειάζεται να εμπλουτίσουμε τους "κανόνες" και τις αξίες που μαθαίνουν με "οδηγίες" που βελτιώνουν την ποιότητα του διαλόγου (Fisher, 2005 - Friedrich, 2000).Τέτοιες οδηγίες είναι οι παρακάτω:

• Ρωτάμε όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι
• Όποιος έχει μια ιδέα, τη λέει και στους άλλους
• Όλοι έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε
• Ακούμε όλες τις ιδέες για να πάρουμε μια απόφαση
• Δε θυμώνουμε όταν οι άλλοι δεν συμφωνούν μαζί μας
• Δε δεχόμαστε ειρωνείες και κοροϊδίες

Τελειώνοντας, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι " η γνώση και οι διεργασίες πρόσκτησης της είναι αδιαχώριστες από τη συναισθηματική διάσταση" (Simon & Boyer, 1974 Μπακιρτζής, 2002). Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι για να εκφράσουν τις σκέψεις, τις απόψεις ή τα συναισθήματά τους τα παιδιά έχουν ανάγκη από ένα περιβάλλον που είναι ψυχολογικά ασφαλές, που λαμβάνει υπόψη του τα ενδιαφέροντα, τις επιθυμίες και τους ρυθμούς τους, που αποδέχεται τις προσωπικές θεωρίες τους και τα αναγνωρίζει ως σημαντικά και ικανά άτομα (Μπακιρτζής 2002, Marzano, Pickering, Pollock 2001).

Όταν οι ομάδες συνεργάζονται

"Μια ομάδα είναι κάτι περισσότερο από ένα σύνολο ατόμων. Είναι μια διαδικασία όπου μαθαίνουμε να δίνουμε και να παίρνουμε"

Γενικά, σε κάθε ομάδα είτε παιδιών, είτε ενηλίκων είναι σημαντικό να μάθουμε να εκτιμάμε και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν μάθουμε να συνεργαζόμαστε και να αλληλεπιδρούμε σε μικρές ομάδες. Αν μάθουμε να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους στην ομάδα όπως για τον εαυτό μας θα είναι πιο εύκολο να μπορούμε να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο και να επιτυγχάνουμε στόχους μαζί. Επομένως, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι:

• Δουλεύουμε μόνοι μας, αλλά και σε ομάδες (παρέες).
• Όταν συζητάμε στην ομάδα, ακούμε όλους με προσοχή.
• Δημιουργώ με ένα φίλο μου ή και άλλους φίλους μαζί.
• Εμπιστευόμαστε τους άλλους.
• Όλοι είμαστε το ίδιο σημαντικοί.
• Αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
• Λύνουμε τις διαφορές μας με συζήτηση.

Συνεπώς, όταν εργαζόμαστε σε ομάδες "πρέπει να μάθουμε να είμαστε προσκεκλημένοι ο ένας του άλλου".

Λόγια, σκέψεις και κουβέντες για όλους μας ανεξαρτήτως ηλικίας.

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 89, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2012, γράφουν ο Κ. Χρυσαφίδης και η Ν. Κάντζου.

Γνωριζόμαστε με τη βοήθεια της.... δραματικής τέχνης

Γνωριζόμαστε ...... με το μαγικό καπέλο

Τα παιδιά βρίσκονται έξω από την αίθουσα. Σε κάποιο σημείο η νηπιαγωγός έχει τοποθετήσει μια κούτα που μέσα έχει βάλει ένα καπέλο γελωτοποιού.Λέει στα παιδιά ότι θα πάνε ένα φανταστικό ταξίδι. Ανεβαίνουν προσεκτικά σε ένα σύννεφο και το ταξίδι ξεκινά (η νηπιαγωγός έχει βάλει απαλή μουσική). Στροβιλιζόμαστε. Ο άνεμος μας παρασέρνει. Βλέπουμε από ψηλά τη γη, ανθρώπους να τρέχουν με τα αυτοκίνητά τους, παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο, περνάμε βουνά και θάλασσες, περνάμε πάνω από πολλές χώρες, ώσπου, να μια περίεργη χώρα..... οι άνθρωποι με πολύχρωμα ρούχα, κάνουν αστεία κι όλο γελούν  και, τι περίεργα καπέλα είναι αυτά; Η χώρα των γελωτοποιών! Κατεβαίνουμε από το συννεφάκι μας και ανακαλύπτουμε την κούτα με το καπέλο. Ας γνωριστούμε φορώντας αυτό το καπέλο. Θα λέμε το όνομα μας και κάτι που να ταιριάζει με αυτό. Μπορούμε επίσης να κάνουμε μια αστεία κίνηση, π.χ. με λένε Ζέτα όπως... τρομπέτα. Το κάπελο περνά από τα κεφάλια όλων των παιδιών κι έτσι συστήνονται. Στη συνέχεια γινόμαστε όλοι γελωτοποιοί. Τα παιδιά προχωρούν με αστείο τρόπο και, καθώς συναντούν ένα φίλο τους, τον χαιρετούν λέγοντας το δικό τους όνομα. Το παιχνίδι τελειώνε κάνοντας τα παιδιά έναν κύκλο γύρω από το καπέλο του γελωτοποιού. Κλείνουν τα μάτια, θυμούνται όλα όσα έπαιξαν με τους φίλους τους, ανεβαίνουν στο συννεφάκι τους και ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής, αφού προηγουμένως έχουν τοποθετήσει το καπέλο μέσα στην κούτα... για να το βρει εκείνος ο γελωτοποιός που ίσως το έχασε.

Με το αγαπημένο μας αντικείμενο....... παρουσιαζόμαστε.

Η νηπιαγωγός έχει ζητήσει από τα παιδιά να φέρουν από το σπίτι κάτι που αγαπούν πολύ (παιχνίδι, βιβλίο ή ό,τι άλλο θέλουν).Το θεατρικό παιχνίδι ξεκινά με μια ευαισθητοποίηση της ομάδας. Η νηπιαγωγός βάζει μουσική και τα παιδιά κινούνται όπως θέλουν μέσα στην αίθουσα, σύμφωνα με την αίσθηση που τους προκαλεί η μουσική. Προσπαθούν αρχικά να κινηθούν με όλο τους το σώμα, στη συνέχεια χορεύουν μόνο με τα χέρια, μόνο με το κεφάλι, μόνο με τα πόδια, μόνο με τη μέση τους, στο τέλος ξανά με ολόκληρο το σώμα. Βρίσκουν ένα φίλο τους και συντονίζουν την κίνηση τους. Οι δυάδες γίνονται τριάδες, οι μικρές ομάδες ενώνονται ώσπου όλα τα παιδιά φτιάχνουν μια μεγάλη ομάδα, κάνοντας την ίδια κίνηση. Η νηπιαγωγός χαμηλώνει τη μουσική και λέει στα παιδιά να φέρουν τα αντικείμενα τους. Βάζει χαλαρωτική μουσική και τοποθετεί στο πάτωμα ένα ύφασμα. Τα παιδιά κάθονται στο πάτωμα, κλείνουν τα μάτια, και καθώς κρατούν το αγαπημένο τους αντικείμενο, το φέρνουν στη μνήμη τους και σκέφτονται ποιος τους το χάρισε και γιατί είναι τόσο ιδαίτερο γι' αυτά.

Όταν τα παιδιά ανοίξουν τα μάτια η εμψυχώτρια λέει ότι όποιος αισθανθεί έτοιμος μπορεί να ακουμπήσει το αντικείμενο του πάνω στο ύφασμα , να παρουσιαστεί και να μιλήσει γι΄αυτό.Όλα τα παιδιά παρουσιάζουν αυτό που έφεραν κι έτσι τα αγαπημένα αντικείμενα μαζεύονται πάνω στο ύφασμα, το καθένα με τη δική του ιστορία. Τα παιδιά κάνουν κύκλο γύρω από το ύφασμα, δίνουν τα χέρια και η νηπιαγωγός κλείνει το παιχνίδι λέγοντας πόσο σημαντικό είναι να σφίγγουμε το χέρι του φίλου μας και να μοιραζόμαστε μ' εκείνον κάτι που αγαπάμε.

Από το περιοδικό Σϋγχρονο Νηπιαγωγείο, τεύχος 65, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008. Μόνιμη Στήλη, "δραματική τέχνη", γράφει η Ζέτα Λαμπρινέα.

Παιχνίδια Γνωριμίας

Οι καρδιές της αγάπης

Υλικά: χαρτόνια σε σχήμα καρδιάς

• Κόβουμε ζυγό αριθμό χαρτονιών σε σχήμα καρδιάς.
• Η μία καρδιά απεικονίζει τον αριθμό και το ζευγάρι της τόσες βούλες ή άλλα μοτίβα που αντιστοιχούν στον αριθμό. 
• Τα παιδιά παίρνουν από ένα καλάθι στην τύχη, από μία καρδιά.
• Κινούνται στο χώρο με τη μουσική και παρατηρούν τα στοιχεία της καρδιάς τους.
• Η μουσική αλλάζει και τώρα τα παιδιά κρατούν τις καρδιές στο μέρος της καρδιάς τους για να φανερώσουν τα στοιχεία τους και να βρουν με ποιον ταιριάζουν (π.χ. ο αριθμός 3 ταιριάζει με τις τρεις βούλες κ.ο.κ.).
• Αφού όλα τα παιδιά βρουν το ζευγάρι της καρδιάς τους, πιάνονται χέρι-χέρι και φωνάζουν δυνατά τα ονόματα τους.

Η ιδέα: 

Φτιάχνουμε ζευγάρια αφού κάνουμε μαθηματικούς συλλογισμούς.

(Περιοδικό Σύγχρονο Νο 91, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013)

Ποιός λείπει;

Υλικά: Ύφασμα

• Πείτε στα παιδιά πόσο χαρούμενη είστε που θυμούνται τα ονόματα των συμμαθητών τους. Εξηγήστε τους ότι με το παιχνίδι αυτό θα αποδείξουν πόσο καλά γνωρίζονται μεταξύ τους.
• Τα παιδιά κλείνουν τα μάτια τους και εσείς σκεπάζετε ένα παιδί με το σεντόνι-ύφασμα.
• Τα παιδιά ανοίγουν τα μάτια τους και λένε το όνομα του παιδιού που είναι κρυμμένο.
• Στον επόμενο γύρο με τη βοήθεια του παιδιού που αποκαλύφτηκε καλύψτε ένα άλλο παιδί και συνεχίστε το όσο υπάρχει ενδιαφέρον.
• Αφού πλέον γνωρίζονται καλά, ένα παιδί θα βγαίνει έξω για να βρει, αφού ετοιμαστείτε, τον κρυμμένο συμμαθητή του.

Η ιδέα: 

Από τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν τα ονόματα των συμμαθητών τους, μπορούν να παρατηρήσουν ποιος δεν είναι στο σχολείο την κάθε μέρα.

(Περιοδικό Σύγχρονο Νο 89, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2013)

Καλωσήρθατε στην τάξη

Μέρες πρώτης γνωριμίας.

Μέρες προσαρμογής.

Τι θα κάνουμε εμείς;

Μα, φυσικά, θα παίζουμε όλη την ώρα.

Ψάξαμε, λοιπόν, διαβάσαμε πολύ και βρήκαμε ενδιαφέροντα άρθρα και ιδέες σε περιοδικά για την εκπαίδευση:

Το ονοματάκι σας;

Τα παιδιά φτιάχνουν έναν κύκλο. Περπατούν στον κύκλο ακολουθώντας το ρυθμό που δίνει η νηπιαγωγός χτυπώντας ένα ταμπουρίνο. Η ομάδα κινείται στο ρυθμό (αργά-γρήγορα) και με ένα δυνατό χτύπο στο ταμπουρίνο γυρίζει ανάποδα. Τα παιδιά, σε κάθε δυνατό χτύπημα του ταμπουρίνου, περπατούν προς την αντίθετη φορά του κύκλου, ακολουθώντας πάλι το ρυθμό.

Κλείνουν για λίγο τα μάτια κι η νηπιαγωγός τοποθετεί στο κέντρο του κύκλου ένα μαντίλι. Κάθε παιδί που νιώθει ένα άγγιγμα από τη νηπιαγωγό, πηγαίνει στο κέντρο του κύκλου και κρύβει το πρόσωπο του με το μαντίλι. Λέει δυνατά το όνομα του (κρυμμένο πάνω πίσω από ένα μαντίλι). Κατεβάζει στη συνέχεια το μαντίλι στους ώμους και δίνει στο πρόσωπο του μια ιδιαίτερη έκφραση, μια αστεία γκριμάτσα. Η ομάδα επιβραβεύει κάθε φορά με ένα δυνατό χειροκρότημα κάθε μέλος που παρουσιάζεται.

Ας συστηθούμε

Η νηπιαγωγός βάζει μουσική και τα παιδιά κινούνται όπως νιώθουν. Στο σταμάτημα της μουσικής βρίσκουν ένα φίλο τους, του δίνουν το χέρι και του συστήνονται:.." Με λένε..." Η μουσική ξαναρχίζει και τα παιδιά χορεύουν μόνα τους. Στο δεύτερο σταμάτημα της μουσικής βρίσκουν κάποιον άλλο φίλο τους και του συστήνονται αυτή τη φορά ........τραγουδιστά.Το παιχνίδι συνεχίζεται και σε κάθε παύση της μουσικής τα παιδιά λένε το όνομα τους με διάφορους τρόπους, ψιθυριστά, νυσταγμένα, τρομαγμένα,λυπημένα, χαρούμενα ή όπως αλλιώς εκείνα φανταστούν.

Το παιχνίδι κλείνει σε κύκλο. Κάθε παιδί λέει το όνομα του διπλανού του κάνοντας μια μεγαλοπρεπή κίνηση, σαν να παρουσιάζει τον πιο σημαντικό άνθρωπο του κόσμου.

Εγώ και ο άλλος

Χορευτική μουσική. Τα παιδιά κινούνται με το δικό τους τρόπο. Όταν η μουσική χαμηλώνει μένουν ακίνητα. Αυτό επαναλαμβάνεται δύο-τρεις φορές. Όταν σταματήσει η μουσική γίνονται ζευγάρια. Ο ήχος αλλάζει, τα ζευγάρια επικοινωνούν με το βλέμμα. Παρατηρούν τα μάτια του άλλου, τα μαλλιά, τα χείλη. Τα χέρια τους ενώνονται, μιλάνε, λένε μυστικά και τα δάχτυλα τους αγαπιούνται. Ακουμπούν τα κεφάλια τους, τις πλάτες, τον ποπό τους. Κάθονται στο έδαφος και τα πόδια τους συζητούν, λένε αστεία, τσακώνονται, συμφιλιώνονται. Η νηπιαγωγός ζητά από κάθε ζευγάρι να βρει ένα δικό του παράξενο βάδισμα και να φτάσει σε μια φανταστική σπηλιά... εκεί πέρα μακριά... όπου όλη η ομάδα θα συγκεντρωθεί και θα ξεκουραστεί ο ένας στον ώμο του άλλου ακούγοντας απαλή, χαλαρωτική μουσική.

Και κλείνουμε με ένα πολύ διασκεδαστικό ποίημα:

Πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Πώς μας λένε;

Πώς τους λένε;

Το όνομα μου γράφω στον αέρα

κοίτα με και χαμογέλα

Το όνομα σου γράψε στο χαρτί

ας χαιρετηθούμε εγώ κι εσύ

Ονόματα μου τριβελίζουν το μυαλό

έλα να παίξουμε κρυφτό

Ονόματα φώναξε μου δυνατά

κι έλα να τραγουδήσουμε γλυκά!

Πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Πώς μας λένε;

Πώς τους λένε;

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο τεύχος 77, Σεπτέμβριος-Οκτώβριο. Μόνιμη στήλη δραματική τέχνη, γράφει η Ζέτα Λαμπρινέα.