Καλωσήρθατε στην τάξη

Μέρες πρώτης γνωριμίας.

Μέρες προσαρμογής.

Τι θα κάνουμε εμείς;

Μα, φυσικά, θα παίζουμε όλη την ώρα.

Ψάξαμε, λοιπόν, διαβάσαμε πολύ και βρήκαμε ενδιαφέροντα άρθρα και ιδέες σε περιοδικά για την εκπαίδευση:

Το ονοματάκι σας;

Τα παιδιά φτιάχνουν έναν κύκλο. Περπατούν στον κύκλο ακολουθώντας το ρυθμό που δίνει η νηπιαγωγός χτυπώντας ένα ταμπουρίνο. Η ομάδα κινείται στο ρυθμό (αργά-γρήγορα) και με ένα δυνατό χτύπο στο ταμπουρίνο γυρίζει ανάποδα. Τα παιδιά, σε κάθε δυνατό χτύπημα του ταμπουρίνου, περπατούν προς την αντίθετη φορά του κύκλου, ακολουθώντας πάλι το ρυθμό.

Κλείνουν για λίγο τα μάτια κι η νηπιαγωγός τοποθετεί στο κέντρο του κύκλου ένα μαντίλι. Κάθε παιδί που νιώθει ένα άγγιγμα από τη νηπιαγωγό, πηγαίνει στο κέντρο του κύκλου και κρύβει το πρόσωπο του με το μαντίλι. Λέει δυνατά το όνομα του (κρυμμένο πάνω πίσω από ένα μαντίλι). Κατεβάζει στη συνέχεια το μαντίλι στους ώμους και δίνει στο πρόσωπο του μια ιδιαίτερη έκφραση, μια αστεία γκριμάτσα. Η ομάδα επιβραβεύει κάθε φορά με ένα δυνατό χειροκρότημα κάθε μέλος που παρουσιάζεται.

Ας συστηθούμε

Η νηπιαγωγός βάζει μουσική και τα παιδιά κινούνται όπως νιώθουν. Στο σταμάτημα της μουσικής βρίσκουν ένα φίλο τους, του δίνουν το χέρι και του συστήνονται:.." Με λένε..." Η μουσική ξαναρχίζει και τα παιδιά χορεύουν μόνα τους. Στο δεύτερο σταμάτημα της μουσικής βρίσκουν κάποιον άλλο φίλο τους και του συστήνονται αυτή τη φορά ........τραγουδιστά.Το παιχνίδι συνεχίζεται και σε κάθε παύση της μουσικής τα παιδιά λένε το όνομα τους με διάφορους τρόπους, ψιθυριστά, νυσταγμένα, τρομαγμένα,λυπημένα, χαρούμενα ή όπως αλλιώς εκείνα φανταστούν.

Το παιχνίδι κλείνει σε κύκλο. Κάθε παιδί λέει το όνομα του διπλανού του κάνοντας μια μεγαλοπρεπή κίνηση, σαν να παρουσιάζει τον πιο σημαντικό άνθρωπο του κόσμου.

Εγώ και ο άλλος

Χορευτική μουσική. Τα παιδιά κινούνται με το δικό τους τρόπο. Όταν η μουσική χαμηλώνει μένουν ακίνητα. Αυτό επαναλαμβάνεται δύο-τρεις φορές. Όταν σταματήσει η μουσική γίνονται ζευγάρια. Ο ήχος αλλάζει, τα ζευγάρια επικοινωνούν με το βλέμμα. Παρατηρούν τα μάτια του άλλου, τα μαλλιά, τα χείλη. Τα χέρια τους ενώνονται, μιλάνε, λένε μυστικά και τα δάχτυλα τους αγαπιούνται. Ακουμπούν τα κεφάλια τους, τις πλάτες, τον ποπό τους. Κάθονται στο έδαφος και τα πόδια τους συζητούν, λένε αστεία, τσακώνονται, συμφιλιώνονται. Η νηπιαγωγός ζητά από κάθε ζευγάρι να βρει ένα δικό του παράξενο βάδισμα και να φτάσει σε μια φανταστική σπηλιά... εκεί πέρα μακριά... όπου όλη η ομάδα θα συγκεντρωθεί και θα ξεκουραστεί ο ένας στον ώμο του άλλου ακούγοντας απαλή, χαλαρωτική μουσική.

Και κλείνουμε με ένα πολύ διασκεδαστικό ποίημα:

Πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Πώς μας λένε;

Πώς τους λένε;

Το όνομα μου γράφω στον αέρα

κοίτα με και χαμογέλα

Το όνομα σου γράψε στο χαρτί

ας χαιρετηθούμε εγώ κι εσύ

Ονόματα μου τριβελίζουν το μυαλό

έλα να παίξουμε κρυφτό

Ονόματα φώναξε μου δυνατά

κι έλα να τραγουδήσουμε γλυκά!

Πώς σε λένε;

Πώς με λένε;

Πώς μας λένε;

Πώς τους λένε;

Από το περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο τεύχος 77, Σεπτέμβριος-Οκτώβριο. Μόνιμη στήλη δραματική τέχνη, γράφει η Ζέτα Λαμπρινέα.