Την επόμενη βδομάδα, θέλαμε να αρχίσουμε λίγο από Άνοιξη. Αλλά στάθηκε και αδύνατο και οξύμωρο να μιλάμε μέσα στην τάξη για λουλούδια, πεταλούδες, ήλιο που καίει, χορτάρι και εξοχή και έξω ο Μάρτης να μας φέρνει θερμοκρασίες μέχρι 6 βαθμούς Κελσίου και συνεχείς βροχές.
Περιοριστήκαμε λοιπόν στο να φτιάξουμε το πατροπαράδοτο "Μαρτάκι" και να το βάλουμε στο δεξί χέρι.
Είπαμε, γράψαμε, παίξαμε με τις λέξεις και ανασυνθέσαμε τις παροιμίες του μήνα, όλοι μαζί στην παρεούλα.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε σε ατομική εργασία σχετική με τις παραπάνω παροιμίες.
Είπαμε στα παιδιά ότι το προηγούμενο βράδυ οι δασκάλες μίλαγαν στο τηλέφωνο μεταξύ τους, και έτσι η δασκάλα που έφτιαχνε στον υπολογιστή της εκείνη τη στιγμή την εργασία, "ξεχάστηκε" και "έφαγε" μερικές λέξεις από τις προτάσεις-παροιμίες.
Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο η μία δασκάλα είδε τι έκανε και έγραψε αυτές τις λέξεις στο κάτω μέρος της σελίδας.
Έτσι ζητήσαμε από τα παιδιά να βάλουν τις λέξεις στην πρόταση που ανήκουν.
Τα παιδιά ξετρελαίνονται με τέτοιου είδους ιστορίες για τις δασκάλες τους και πέφτουν με τα μούτρα στην εργασιούλα τους.
Eυχόμενοι όλοι να έρθει η Άνοιξη γρήγορα της τραγουδήσαμε "Τα κάλαντα της Άνοιξης" και ζωγραφίσαμε εικόνες της Άνοιξης που αναφέρονται στα κάλαντα.
Διαβάσαμε το Μάρτη από τα παιδιά της Άνοιξης της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου και φτιάξαμε την κούκλα του Μάρτη "...που όλο κλαίει και όλο γελάει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου