Εδώ Πολυτεχνείο

Στην ατμόσφαιρα του Πολυτεχνείου μας έβαλε το τραγούδι της Τάνιας : "Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο".

Πολύ αισιόδοξα και χαρούμενα λόγια γεμάτα τρυφερότητα και αγάπη.

Ζωγραφίσαμε τα πολύ ωραία συνθήματα του τραγουδιού (Ολοήμερο Α΄).

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.

Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη

και μου λες πως σ’ αρέσει.

Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους

κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.

Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει

σαν ανθός στο περβάζι.

Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου

κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.

Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει

με μικρή πολιτεία.

Ακούσαμε ηχητικά ντοκουμέντα του Ελεύθερου Ραδιοφωνικού Σταθμού και ακούσαμε τα πλήθη να φωνάζουν συνθήματα:

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Φωνάξαμε τα συνθήματα και φτιάξαμε το δικό μας πανό (Ολοήμερο Α').

Συζητήσαμε για το σύμβολο της ειρήνης, το περιστέρι και το κόκκινο γαρύφαλλο.

Για να καταλάβουν τα παιδιά τι είναι το Πολυτεχνείο κάναμε λίγα μαθηματικά με τις βαθμίδες της εκπαίδευσης:

Πέντε παιδιά έκαναν τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το ένα, το πιο μικρό κάθισε στο πάτωμα και ήταν το Νηπιαγωγείο. Το επόμενο, το πιο μεγάλο, κάθισε σε βαθύ κάθισμα και ήταν το Δημοτικό. Το αμέσως πιο μεγάλο κάθισε πάνω σε καρεκλάκι και ήταν το Γυμνάσιο. Το αμέσως πιο μεγάλο κάθισε σε βαθύ κάθισμα πάνω στο καρεκλάκι και ήταν το Λύκειο. Τέλος το μεγαλύτερο-ψηλότερο απ' όλα στάθηκε όρθιο στο καρεκλάκι και ήταν το Πανεπιστήμιο-Πολυτεχνείο.

Διαβάσαμε την "Ειρήνη" του Αριστοφάνη και γελάσαμε με τον Τρυγαίο και το γιγαντιαίο σκαθάρι του.

Γράψαμε τη λέξη Ειρήνη, κάναμε ανασύσταση των γραμμάτων, παίξαμε με το γράμμα Ε, ε, βάζοντας "Τη μπουγάδα της Αλφαβήτας" και μάθαμε απέξω το "ελάφι που τρώει πιλάφι" του Ευγένιου Τριβιζά.

Κάναμε μία αναφορά στα γεγονότα της εποχής και με τη βοήθεια του βιβλίου " Η κυρα Δημοκρατία", γνωρίσαμε τη δημοκρατία και τη δικτατορία, τις αρετές που πηγάζουν από την πρώτη και τις ασχήμιες που προέρχονται από τη δεύτερη.

Και μεις στις καθημερινές μας διαδικασίες, αναφέραμε, πόσες φορές χρησιμοποιούμε την ψηφοφορία, για να επιλέξουμε αυτό που θέλουν τα περισσότερα παιδιά (η πλειοψηφία), π.χ. να διαβάσουμε, ή να παίξουμε κ.α.

Αρχίσαμε τις κατασκευές μας με βάση το περιστέρι, οι οποίες ολοκληρώθηκαν την επόμενη μέρα.

Το ένα τμήμα κατασκεύασε ένα κάδρο με στένσιλ από περιστέρι το οποίο έσβησε με λαδοπαστέλ πάνω στις γραμμές. Στο κέντρο τα παιδιά έγραψαν τα συνθήματα του πολυτεχνείου.

Το άλλο τμήμα κατασκεύασε το δέντρο της ειρήνης. Βάψαμε ένα ρολό χαρτιού μπλε με τέμπερες. Κόψαμε ένα περιστέρι σε άσπρο κανσόν. Γράψαμε τη λέξη "ειρήνη" πάνω στο δέντρο μας και τα συνθήματα του Πολυτεχνείου στο κέντρο του περιστεριού.

Διαβάσαμε και την κλασσική "Ντενεκεδούπολη" της Ευγενίας Φακίνου και παίξαμε και κουκλοθέατρο με τις κούκλες-εικόνες των ηρώων.

Τα παιδιά μας όταν εμφανίστηκε ο Λαδένιος ξαφνιάστηκαν και τρόμαξαν με την αγριάδα του, αλλά όταν τα ρωτήσαμε με ποιο τρόπο θα του δείξουμε ότι είμαστε αντίθετοι σε αυτά που λέει και κάνει τα καταπληκτικά και φιλειρηνικά παιδιά μας πρότειναν να του μιλήσουμε.

Στη συνέχεια βέβαια, μας παρέσυρε το σύνθημα "πίτα, πίτα, πίτα" της Ντενεκεδούπολης και διαδηλώσαμε με θέρμη γύρω-γύρω από την τάξη.

Και σήμερα μαζί με την ολοκλήρωση της κατασκευής μας, διαβάσαμε ένα άλλο εξυπνότατο βιβλίο, γεμάτο μηνύματα, "Στο δάσος".

Τα ζωάκια βέβαια και μετανοούν για τις κακές τους πράξεις και ξέρουν να συγχωρούν. Αλοίμονο σε μας!!