Κύριοι........ πλημμυρίσαμε......

Σήμερα 22^η Φεβρουαρίου 2013, ημέρα της πολύ έντονης και βαριάς βροχόπτωσης, με το που άνοιξα την πόρτα του Νηπιαγωγείου, αφού είχα γίνει παπί, δεν πάτησα έδαφος, αλλά …λίμνη.  Δεν ανέπνευσα τη συνηθισμένη μυρωδιά της χλωρίνης και της καθαριότητας, αλλά της βρώμας και του κλούβιου αυγού.

Γιατί το νηπιαγωγείο μας πλημμύρισε. Δυστυχώς όχι από βρόχινα νερά, αλλά από ακάθαρτα νερά.

Όλοι οι χώροι του σχολείου, με εξαίρεση το γραφείο μας και το πατάρι, είχαν τρεις πόντους νερό, το οποίο προωθήθηκε στις τάξεις από τα σιφόνια της τουαλέτας που ξεχείλιζαν.

Για καλή μας τύχη, την αμέσως προηγούμενη ημέρα, η ιδιοκτήτρια του ακινήτου είχε κάνει απόφραξη στις αποχετεύσεις , αλλιώς στην επιφάνεια της λιμνούλας του σχολείου μας θα έπλεαν και καφέ ακανόνιστου σχήματος μαλακά αντικείμενα με έντονη μυρωδιά (καταλάβατε όλοι τι εννοώ!!).

Παρόλο όμως τον κόπο που έγινε για την απόφραξη, το κακό προήλθε από το φρεάτιο της ΕΥΔΑΠ το οποίο ήταν βουλωμένο μέχρι επάνω, ξεχείλιζε και έστελνε τα νερά πίσω στα σιφόνια του νηπιαγωγείου.

Από την πρώτη στιγμή, στο πλευρό μας, οι γονείς του σχολείου μας. Αφού πήραν τα παιδιά τους σπίτι, γιατί φυσικά σήμερα δεν έγινε μάθημα, έφεραν από το σπίτι σφουγγαρίστρες, σκούπες, πανιά, wettex, dettol, χλωρίνες και για πέντε συνεχόμενες ώρες, δεν σηκώσαμε κεφάλι.

Και οι σφουγγαρίστρες πήραν φωτιά. Όλες οι νηπιαγωγοί (ανεξαρτήτου βάρδιας) και γονείς, αφού μαζέψαμε όλο τον εξοπλισμό του νηπιαγωγείου, στεγνώσαμε το σχολείο και το απολυμάναμε με χλωρίνη. Και αφού στέγνωσε και η χλωρίνη, το απολυμάναμε και για δεύτερη και για τρίτη φορά.

Από την πρώτη στιγμή στο πλευρό μας και ο Δήμος μας. Αρχικά, τις πρώτες ώρες, το μόνο που έκανε ήταν αυτοψία: ήρθε επί τόπου για να διαπιστώσει τις ζημιές.

Ζημιές έγιναν σε πέντε μοκέτες, μικρές και μεγάλες που είχαμε στην είσοδο των τάξεων και της κουζίνας. Ζημιές έχουμε σε χαρτόνια. Ζημιές έχουμε σε κομμάτι του πλαστικού δαπέδου στην είσοδο του σχολείου. Ζημιές έχουμε σε αναλώσιμα καθαριότητας, σφουγγαρίστρες, σκούπες, πετσέτες κουζίνας, χαρτί κουζίνας, χλωρίνες, τα οποία είχαν αγοραστεί για να περάσουμε την υπόλοιπη χρονιά. Αναλώθηκαν όμως και πετάχτηκαν (εξαιτίας των ακαθαρσιών) μέσα σε μια μέρα έκτακτης ανάγκης.

Ο Δήμος μας λοιπόν, στάθηκε και θα σταθεί δίπλα μας, εκτός από την φυσική παρουσία των εκπροσώπων του, αποκαθιστώντας όλες τις παραπάνω υλικές ζημιές για το σχολείο μας. Επιπλέον, και για να μην είμαστε στο έλεος των φυσικών φαινομένων, θα εγκαταστήσει στις αποχετεύσεις του σχολείου, ειδική βαλβίδα προκειμένου να μην «επιστρέφονται» τα νερά των υπονόμων μέσα στο κτίριο.

Όσο για την ΕΥΔΑΠ, την οποία καλέσαμε μια, την κάλεσαν γονείς δυο, την κάλεσε και ο Δήμος τρεις, την ξανακαλέσαμε τετράκις, ήρθε στις 13:30, αφού όπως μας είπε για τη σημερινή ημέρα είχε δεχθεί 900 κλήσεις. Πολεμούσε για 45’ να αποφράξει, το γενικό φρεάτιο και στη συνέχεια τον υπόνομο μπροστά από το σχολείο μας. Τόσο βουλωμένα ήταν τα φρεάτια!

Ηθικό δίδαγμα: μην περιμένετε να βρέξει για να καλέσετε την ΕΥΔΑΠ να αποφράξει τους υπονόμους σας. Επίσης μην περιμένετε ποτέ να έρθουν από μόνοι τους να κάνουν τακτικό καθαρισμό ή συντήρηση. Στην Ελλάδα ζούμε.

Υπάρχει όμως και συνέχεια. Αύριο Σάββατο, το σχολείο θα ανοίξει για να απολυμανθεί. Την Κυριακή το σχολείο θα ανοίξει για να καθαριστεί από την απολύμανση, να στεγνώσει και να τοποθετηθεί όλος ο εξοπλισμός στη θέση του, για να δεχθεί τα παιδιά μας τη Δευτέρα.

Αυτά για το τετράωρο ωράριο των Νηπιαγωγών. Και όλα τα παραπάνω που έγιναν σήμερα και γίνονται καθημερινά χάριν στο φιλότιμο και μόνο στο φιλότιμο εμάς των εκπαιδευτικών (γιατί απολαβές γιοκ!), για να τα ακούν αυτοί που συνεχίζουν να μας υποβαθμίζουν και να μας συκοφαντούν σαν να είμαστε η χειρότερη κοινωνική ομάδα της χώρας. Και εννοώ φυσικά το Υπουργείο μας και τα media, που άλλη δουλειά δεν κάνουν από το να δυσφημούν τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την παιδεία και την καλλιέργεια του μέλλοντος της χώρας. Τα’ πα και ξαλάφρωσα.

Και για να μην τελειώσουμε με γκρίνια, να αναφέρω πόσο τιμητικό ήταν για κείνους και πόσο συγκινητικό για μας, να έχουμε τους γονείς των παιδιών μας να στέκονται δίπλα μας δουλεύοντας ακατάπαυστα, να παλεύουν δίπλα μας δίπλα στην καταρρακτώδη βροχή. Και γιατί; Γιατί πιστεύουμε ότι από αυτές τις μικρές ενέργειες μπορούμε να αλλάξουμε τις κακές νοοτροπίες που μαστίζουν τη χώρα μας.

Αυτά για τώρα. Μείνετε συντονισμένοι.